ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားလုပ္ငန္းေၾကာင္႔ တကၠသိုလ္မ်ား တိုးတက္

ကေမၻာဒီးယားက ေရွးေဟာင္း အန္ကာ၀တ္ ဘုရာေက်ာင္းဆီကို ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြ ႏွစ္စဥ္သန္းခ်ီၿပီး လာေရာက္ၾကပါတယ္။ အရင္ အဲဒီ ဘုရားေက်ာင္းရွိတဲ႔ ေနရာေတြဟာ ေက်းလက္ေတာရြာကေလးေတြသာ ျဖစ္ၿပီး၊ အခု ဟိုတယ္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေကာ္စမိုပိုလီတန္ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။

တိုရစ္ဇင္လုပ္ငန္း ဆန္းပြင္႔မွႈအျပင္ ေမွ်ာ္မွန္းမထားေတြကိုလည္း ႏိုင္ငံျခားခရီးသည္ေတြ ေတြ႔ျမင္ၾကရပါတယ္။ အရင္က အန္ကာ၀တ္ရွိတဲ႔ ဆီယမ္ရိၿမိဳ႕မွာ တကၠသိုလ္ဆိုတာ စိတ္ကူးလို႔ေတာင္ မရပါဘူး။ အခု အဲဒီမွာ ၿမိိဳ႕ေတာ္ ဖႏြမ္းပင္ ၿပီးရင္ ကေမၻာဒီယားရဲ႕ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး အဆင္႔ျမင္႔ပညာေရး ဗဟိုခ်က္ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ ေနပါတယ္။

ဆီယမ္ရိျပည္နယ္၀န္းက်င္မွ ဆင္းရတဲ႔ လယ္သမားေတြရဲ႕ သားသမီးေတြက ဧည့္လမ္းညႊြန္ေတြ၊ ဟိုတယ္ဧည့္ႀကိဳေတြ၊ ဘားဆိုင္ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ညပိုင္းမွာ သူတို႔ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ အီတလီ၊ ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား ဘာသာစကားေတြ၊ စာရင္းကိုင္နဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမွႈဘာသာရပ္ေတြ ေလ႔လာၾကပါတယ္။

အသက္ ၃၁ ႏွစ္ရွိ ဧည့္လမ္္းညြန္ Hem Sophon က “တကၠသိုလ္တက္ဖုိ႔ဆိုတာ အရင္က က်မ ဘယ္လိုမွ စိတ္မကူးဖူးဘူး၊ အခု မာစတာဘြဲ႔အတြက္ လုပ္ေနတယ္၊ ဒီမွာ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားၿပီ၊ လူငယ္ေတြ အတြက္ အခြင႔္အလမ္းေတြ အရမ္းမ်ားလာတယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။

ကေမၻာဒီးယားဟာ အာရွမွာ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ႔ၿပီး၊ ခမာနီ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မွႈေအာက္မွာ လူ ၁ သန္းခြဲေက်ာ္ အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မွႈေတြ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီအရိပ္အမည္းကို ကုစားဖို႔အတြက္ ဟြန္ဆန္အစိုးရက အခုေနာက္ပိုင္း ပညာေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္လာပါတယ္။

အန္ကာ၀တ္ ဘုရားေက်ာင္းရွိတဲ႔ ဆီယမ္ရိၿမိဳ႕မွာ ပုဂၢလိက တကၠသိုလ္ ၅ ခု တည္ေထာင္ခြင္႔ျပဳထားပါတယ္။ အရင္က အထက္တန္းေက်ာင္းတက္ဖို႔ေတာင္ အိပ္မက္မမက္ႏိုင္တဲ႔ အလုပ္သမားေတြဟာ အခု ႏိုင္ငံတကာက လာဖြင္႔တဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ဘာသာရပ္ေပါင္းစံုကို အဂၤလိပ္စကားေျပာၿပီး သင္ယူေနၾကပါတယ္။

အသက္ ၂၆ ႏွစ္ရွိ Khim Borin ဆိုရင္ ေန႔မွာ တိုးဂိုက္လုပ္ၿပီး ညမွာ ဥပေဒသင္တန္း တက္ပါတယ္။ သူက ေရွ႕ေနျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ေန႔လည္ေနပူႀကဲတဲမွာ ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ အသြားလြန္ၿပီး၊ ညဖက္ စာသင္ခန္းထဲမွာ စာသင္ရင္း တခါတေလ အိပ္ေမာက်သြားတတ္ပါတယ္။

“က်ေနာ္ ေရွ႕ေန ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ တိုင္းျပည္က တိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ဥပေဒက အရမ္းအေရးႀကီးလာတယ္။ က်ေနာ္႔ အတန္းေဖာ္ေတြလည္း ေျပာထားတယ္၊ က်ေနာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ လွႈပ္ႏွႈိးဖို႔ပါ”

ဆီယမ္ရိၿမိဳ႕က ပုဂၢလိက တကၠသိုလ္ ငါးခုမွာ လက္ရွိ ေက်ာင္းသား ၁ ေသာင္းေက်ာ္ တက္ေနပါတယ္။ ေန႔လည္မွာေတာ႔ တကၠသိုလ္ ပုရ၀ဏ္ေတြက တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ညေန ေန၀င္ဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြ တ၀ီ၀ီနဲ႔ ဆူညံေနပါတယ္။ တကၠသို္လ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား ၉၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းက ေန႔ဖက္မွာ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္ၾကသူေတြပါ။

၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ဖြင္႔ထားတဲ႔ University of South-East Asia မွာ ေက်ာင္းသူ/သား ၂၃၀၀ ရွိပါတယ္။ တစ္ႏွစ္တာ စာသင္ႏွစ္အတြက္ သင္တန္းေၾကး ေဒၚလာ ၄၀၀ ပ်မ္းမွ် ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္သားေတြအေနနဲ႔ မိဘရဲ႕ အကူအညီ အနည္းငယ္ပဲ ယူရပါတယ္။ အျခား ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြက က်ဴရွင္ေၾကးေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ အစြန္အဖ်ားေလးပဲ ရွိတယ္လို႔ ဒုပါေမာကၡခ်ဳပ္ Rous Bunthy က ေျပာပါတယ္။

Build Bright University မွာေတာ႔ ေက်ာင္းသား/သူ ၅၀၀၀ ေက်ာ္ပါတယ္။ အရည္အခ်င္းျပည့္ ဆရာေတြ မ်ားတဲ႔အတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ အနည္းငယ္ ေစ်းႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္ကို ကူညီေျဖရွင္းေပးသြားၾကတယ္လို႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး That Bunsay က ေျပာပါတယ္။

ဆီယမ္ရိက တကၠသိုလ္ ငါးခုဟာ အျမတ္ယူတဲ႔ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြ ျဖစ္ေပမဲ႔၊ သင္ၾကားေရး အရည္အေသြး ျမွင္႔တင္ဖို႔ အၿမဲၿပိဳင္ဆိုင္ၾကပါတယ္။ ဧည့္လမ္းညြန္လုပ္ရင္း ျပည္သူ႔ေရးရာစီမံခန္႔ခြဲမွႈဘာသာရပ္ မာစတာ တက္ေနတဲ႔ Hem Sophpoan ေျပာတာက

“ဒီ တကၠသိုလ္ေတြက ေက်ာင္းသားလက္လွမ္းမီႏိုင္မယ္႔ ေငြေၾကးနဲ႔ အရည္အေသြးျမင္႔တဲ႔ ပညာေရးကို ေပးႏိုင္ဖို႔ စဥ္းစားလုပ္ၾကတယ္။ လူမွႈေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ပူးတြဲလုပ္တဲ႔ social business မ်ဳိးပဲ။ ေနာက္ လုပ္ငန္းေကာင္းတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ေက်ာင္းမွာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံဖို႔ ရွယ္ယာျပန္ေခၚတယ္”

မႏွစ္က အန္ကာ၀တ္ ဘုရားကို ႏို္င္ငံျခားဧည့္သည္ ၃.၃ သန္း လာေရာက္ခဲ႔တယ္လို႔ ခရီးသြားလုပ္ငန္းဌာနက ေၾကျငာပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားလုပ္ငန္းနဲ႔ အဆင္႔ျမင္႔ပညာေရးကို ဆက္စပ္ၿပီး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ႔ ကေမၻာဒီးယား အစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ယခုေနာက္ပိုင္း ခ်ီးက်ဴးလာၾကပါတယ္။

၀င္႔ထန္း

Source: NY Times

Source by :http://www.maukkha.org/