ရခိုင္ေျမာက္ဖ်ားပိုင္း တိုင္းရင္းသားေက်းရြာမ်ား ဆန္ျပတ္လပ္

ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း ဖြင့္ပြဲတခုတြင္ ႐ိုးရာ တူရိယာမ်ားႏွင့္အတူ ေတြ႕ရေသာ ၿမိဳ ၊ ခမီး တိုင္းရင္းသား တခ်ိဳ႕(ဓာတ္ပုံ – Van Dhammika facebook မွ)

 ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္စပ္ရွိ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွ တိုင္းရင္းသား ေက်းရြာ ၁၀၀ ေက်ာ္တြင္ ဆန္ ရွားပါးျပတ္လပ္မႈႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ေနရေၾကာင္း သိရသည္။ ဆန္ ရွားပါးျပတ္လပ္ေနသည့္ ေက်းရြာမ်ားသည္ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွ ေက်းရြာ ၁၅၀ ၀န္းက်င္ႏွင့္ေမာင္ေတာ ေဒ သ ၌ ေက်းရြာ ၁၀ ရြာ ေက်ာ္တို႔ျဖစ္သည္။

 ဆန္ႏွင့္စားေသာက္ကုန္ ျပတ္လပ္ရွားပါးမႈသည္ မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ရခိုင္ေဒသတြင္း ပဋိပကၡမ်ားေနာက္ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား က ေျပာသည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေက်းရြာမ်ား၌ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား၊ ဗမာတိုင္းရင္းသားႏွင့္ ရခိုင္မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားျဖစ္ေသာ ၿမိဳ၊ ခမီး၊ သက္ စသည့္ လူမ်ဳိးမ်ားေနထိုင္ၾကၿပီး ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မွ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ရခိုင္ႏွင့္ၿမိဳ၊ ခမီး၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္ စသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထိုင္ၾကသည္။ ၎ ေက်းရြာမ်ားသည္ ပဋိပကၡကာလ အတြင္း မီး႐ွႈိ႕ဖ်က္ဆီး ခံရေသာ ေက်းရြာမ်ား မဟုတ္ေပ။ အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ား၊ NGO အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကလည္း ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွ မီးေလာင္ကြ်မ္းသြားသည့္ ေက်းရြာ ၁၀ ရြာ ေက်ာ္ႏွင့္တခ်ဳိ႕တ၀က္ မီးေလာင္သြားသည့္ ေက်းရြာမ်ားအတြက္သာ လာေရာက္မႈရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ဘူးသီးေတာင္ေဒသမွ ေက်းရြာမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ေ၀းလံသည့္ ေဒသမ်ားျဖစ္သည့္အျပင္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲျခင္း၊ လုံၿခဳံေရး စိတ္မခ်၍ ေက်းရြာ တရြာမွ တရြာသို႔ သြားေရာက္ရန္ စိုးရိမ္မႈမ်ား ႀကီးထြားေနသည့္ အတြက္ စား၀တ္ေနေရး ခက္ခဲျခင္း တို႔ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ေနရေၾကာင္း ဘူးသီးေတာင္ ေဒသခံ ဦးထြန္းေအာင္သိန္း က ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕နယ္တို႔၌ သတ္ျဖတ္မႈ၊ လုယက္မႈ၊ ဓားခုတ္မႈ တို႔ကုိ ၿပီးခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္မ်ားတြင္ ျဖစ္ပြား ခဲ့သကဲ့သို႔ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္မွ လယ္သမားတဦးသည္လည္း လယ္တဲ၌ ရွိစဥ္ ဓားခုတ္ခံရ၍ ေဆး႐ုံ၌ ေဆးကုသမႈ ခံယူေန ဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ စိုးရိမ္မႈမ်ား ရွိေနဆဲဟု ဆိုၾကသည္။

ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ စိုင္းဒင္ေတာင္တန္း ေဒသႏွင့္ေတာင္ေပၚေဒသတြင္ ေနထိုင္ေသာ ခမီး၊ ဒိုင္းနက္၊ ၿမိဳ၊ သက္ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းႏွင့္ေတာေတာင္ထြက္ ပစၥည္းမ်ားကို ေျမျပန္႔ေဒသ၌ ေနထိုင္သည့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးမ်ားထံ ေရာင္းခ်ေလ့ ရွိေၾကာင္း၊ ယခုအခါ ဘဂၤါလီမ်ားက ၀ယ္ယူသုံးစြဲျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။ “ေတာင္ေပၚ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ေတာထဲက အသီးအႏွံေတြ၊ မွ်စ္ေတြ ေရာင္းခ်ၿပီး အသက္ေမြးေနၾကသူေတြပါ၊ ရခိုင္ေဒသ တြင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြအၿပီးမွာ သူတို႔ေရာင္းခ်တာကုိ လူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဘဂၤါလီေတြက လုံး၀ မ၀ယ္ၾကေတာ့ဘူး”ဟု ဦးထြန္းေအာင္သိန္း က ေျပာသည္။ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ ဗုဒၶဘာသာတို႔ကုိ ကုိးကြယ္ၿပီး တခ်ဳိ႕သည္ နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ားျဖစ္ ကာ အေျခခံ လက္လုပ္လက္စား ဘ၀ျဖင့္ အသက္ေမြးၾကသူမ်ားဟု သိရသည္။ ထိုေဒသမ်ားသည္ လမ္းပန္းဆက္ သြယ္ေရး အခက္ အခဲေၾကာင့္ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး စသည္တို႔ နိမ့္ပါးေသာ ေက်းလက္ေဒသ ျဖစ္သည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းေဒသရွိ ဆန္ရွားပါးေနသည့္ တိုင္းရင္းသား ေက်းရြာ ၁၀ ရြာေက်ာ္အတြက္ ရခိုင္လူမႈေရး အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား၊ ရခိုင္ပါတီ တို႔က သြားေရာက္လွဴဒါန္းမႈ တခ်ဳိ႕ရွိေၾကာင္း၊ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရးပါတီ (RNDP) ကလည္း ယခုရက္ပိုင္း အတြင္းထပ္မံ သြားေရာက္ လွဴဒါန္းရန္ ဆန္အိတ္မ်ား စုေဆာင္းေနေၾကာင္း ပါတီ၏ ေျပာခြင့္ရသူ ဦးခိုင္ျပည္စိုး က ဧရာ၀တီ ကုိ ေျပာသည္။

ေမာင္ေတာ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ ခမီး၊ ၿမိဳ၊ ဒိုင္းနက္ လူမ်ဳိးတို႔သည္ ေတာင္ယာႏွင့္လယ္ယာကုိ အဓိက လုပ္ ကိုင္ေၾကာင္း၊ ထိုတုိင္းရင္းသား ေက်းရြာမ်ားတြင္ အိမ္ေျခ ဆယ္ဂဏန္းမွ အမ်ားဆုံး ၁၀၀ ၀န္းက်င္သာ ရွိေၾကာင္း၊ ၎ တို႔ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည့္ ဘဂၤါလီေက်းရြာမ်ား တြင္မူ အိမ္ေျခ ၅၀၀ မွ ၂၀၀၀ ေက်ာ္အထိ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ “

အဲဒီတိုင္းရင္းသားေက်းရြာေတြက အိမ္ေျခ ၃၀၊ ၅၀၊ အမ်ားဆုံး ၁၀၀ ေလာက္ပဲရွိတယ္၊ ရြာေတြ အတြက္ေတာ့ လုံၿခဳံေရး ရွိ တယ္၊ အမ်ားစုက ေတာေတာင္ထဲေတြ လယ္ကြင္းထဲကုိ မသြားရဲၾက၊ အလုပ္ မလုပ္ရဲၾကျဖစ္ေနၾကတုန္းပါ၊ တဘက္နဲ႔တဘက္ ယုံၾကည္မႈ မရွိ ၾကေသးဘူး”ဟု ဦးခိုင္ျပည္စိုး က ေျပာသည္။

ထိုေဒသတည္ၿငိမ္ေရးႏွင့္ေဒသခံမ်ား မူလအေျခအေနျပန္ေရာက္ ရန္ အခ်ိန္ကာလတခု ၾကာျမင့္ဦးမည္ဟုလည္း ၎က ဆို သည္။ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ စိုင္းဒင္ေတာင္တန္းေဒသႏွင့္ ေျမျပန္႔ေဒသရွိ ေက်းရြာ ၁၅၀ ေက်ာ္တြင္ အိမ္ေျခ ၂၀ ၀န္းက်င္မွ ၂၀၀ ၀န္းက်င္ရွိေၾကာင္း၊ လူအမ်ားစုသည္ ေတာင္ယာလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ၾကေၾကာင္း သိရသည္။

Source by :http://burma.irrawaddy.org/