မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္ တစ္ခါ (၄)

မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာတစ္ေယာက္ အညတရတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား

မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္တစ္ခါ (၄)

ဒီလိုနဲ႕ မေလးေရာက္ၿပီး အေပ်ာ္ခရီး ထြက္လာသူ တစ္ေယာက္လို ေလွ်ာက္လည္ေနတဲ႔ ရက္ေတြ တစ္ပတ္ျပည္႕ခါနီးမွာေတာ႔ အလုပ္စဝင္နိုင္ဖို႕ ျပင္ရပါေတာ႔တယ္။ ကိုယ္႕ကို အလုပ္ဝိုင္းရွာေပးေနသူမ်ားက အလုပ္မ်ိဳးစံု ညႊန္းေနၾကတဲ႔ အထဲမွာ မဲအမ်ားဆံုးက ပိုက္ဆံရလြယ္၊ လစာေကာင္း၊ လူသက္သာတယ္ဆိုတဲ႕ Game ဆိုင္အလုပ္ကို ဝိုင္းညႊန္းၾကပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ႔ ပိုက္ဆံ (လစာ) အျမန္ဆံုး ရလိုသူဆိုေတာ႕ ဘယ္အလုပ္ ရရျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာထားတာပါ။

ဒါနဲ႔ သူတို႕ေျပာတဲ႕ Game ဆိုင္ေလာကမွာ ႏွစ္ကာလအေတာ္ၾကာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အာမခံေပးလို႕ သူေဌးရဲ႕ လူယံူ Supervisor ဆိုသူနဲ႕ ဒီေန႕ ေတြ႕ရမယ္လို႕ ဆိုလာပါတယ္။ ဒီမွာ တစ္ခုေျပာစရာ ရွိတာက ကြၽန္ေတာ္က မေလးမလာခင္မွာ မေလးစကားကို စာအုပ္ေတြ၊ တိပ္ေခြေတြနဲ႔ ႀကိဳတင္ေလ႕လာ ထားေသးသဗ်။ အဲ..အထင္ေတာ႕မႀကီးပါနဲ႔ ဆရာနဲ႔ သင္ထားတာလည္း မဟုတ္ေလေတာ႔ တစ္ကယ္အျဖစ္ မေျပာနိုင္ေသးေပမယ္႕ တစ္ ႏွစ္ သံုး ေလး ငါး၊ နွတ္ဆက္တာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္ေလာက္ေတာ႔ ရသဗ်။ ဒါေပမယ္႕ မေလးလိုအေတာ္အတင္႔ မေျပာနိုင္ေသးလို႔ အလုပ္လုပ္မယ္႕ေနရာ ေတာ္ေတာ္ေရႊးေပးထားရတာလို႔ အလုပ္ရွာေပးသူ မိတ္ေဆြက ဆိုပါတယ္။ သူေျပာတာက အခုလုပ္ရမယ္႕ေနရာက တရုတ္ကုမၸဏီေတြမ်ားတဲ႔ ေနရာမွာရွိတဲ႔ Game ဆိုင္မွာ ေျပာထားေပးတာလို႕ ဆိုပါတယ္။ (တရုတ္ကုမၸဏီေတြ ဆိုေတာ႔ E လိုေျပာလို႕ရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္)။ မေလးမွာက မေလးနိုင္ငံသား တရုတ္လူမ်ိဳးေတြက အမ်ားႀကီးပါ။

မိတ္ေဆြက လိုက္ပို႕လို႔ အဲဒီေနရာေရာက္သြားေတာ႔ Supervisor ဆိုတဲ႕ တရုတ္နဲ႔ ေတြ႕ေပးပါတယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ္ကို ဟိုေမးဒီေမးလုပ္ၿပီး လစာ မေလးေငြ ( ၈၀၀)၊ အဲဒီဂိမ္းဆိုင္မွာ ေနရမယ္ လို႕ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ Passport ကိုသိမ္းပါတယ္။ Passport ကို သိမ္းတယ္ဆိုတာက ေငြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရမယ္႕ ေနရာျဖစ္လို႔ လစ္မေျပးေအာင္ သိမ္းတာပါ။ တစ္ကယ္က ဒီလို အလုပ္ကို လုပ္တဲ႔ သူေတြက ကိုယ္႕ passport အစစ္ကို မေပးၾကပဲ အတုကိုေပးထားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုမသိဘမသိနဲ႔ (အေတြ႔အႀကံဳလည္း မရွိေသးေတာ႔) ကိုယ္႕စာအုပ္ အစစ္ကို ေပးလိုက္မိတာပါ။ (ဒီအေၾကာင္း ေနာက္ဆက္ေရးပါမယ္။) မေလးေငြ ၃က်ပ္ေက်ာ္ ဟာ တစ္ေဒၚလာနဲ႔ ညီေနတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ မဆိုးဘူးလို႕လည္း ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ တြက္လိုက္ပါတယ္။ မေလးေရာက္တာ မၾကာေသးတဲ႕ အခ်ိန္၊ ဒီမွာ ဘာအလုပ္ အေတြ႕အႀကံဳမွလည္း မရွိေသးေလေတာ႔ ဒီလစာကို ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။

ဒါနဲ႕ အလုပ္ခန္႕တယ္ဆိုေတာ႔ ငါ႔ပစၥည္းေတြ သြားယူၿပီး အလုပ္ဝင္မယ္လို႕ ေျပာကာ ပစၥည္းေတြ ျပန္သြားယူ၇ပါတယ္။ မိတ္ေဆြေတြက သူတို႕ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ မွတ္ထားဖို႕နဲ႔ လိုရင္ ဆက္ဖို႕ မွာရွာပါတယ္။ အလုပ္လုပ္မယ္႕ ဆိုင္ေရာက္ေတာ႔ အဲဒီမွာ ကိုယ္႕အရင္ေရာက္ကာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ ျမန္မာႏွစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ကိုေရာဘတ္၊ ေနာက္တစ္ေရာက္က ကိုဂ်က္ပါ။ အဲဒီမွာ ျမန္မာေတြက ေခၚရလြယ္ေအာင္ အဂၤလိပ္အမည္္ေတြ ေပးထားၾကပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ကိုေတာ႔ ေဒးဗစ္လို႕ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျမန္မာ ၃ေယာက္ရယ္ (ကြၽန္ေတာ္အပါအဝင္)၊ “အ”မ ၃ေယာက္ (အင္ဒိုနီးရွား) ရယ္ အလုပ္လုပ္ ရပါတယ္။ ၃ ဆိုင္း တစ္ဆိုင္းကို ၈ နာရီ လုပ္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္စဝင္ရတဲ႔ အဆိုင္းက ညဆိုင္းမွာ ဆိုေတာ႔ ည ၉နာရီကေန မနက္ခင္း ၅ နာရီ အထိပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကံေကာင္းတာက ေရွ႕ကလုပ္ေနနွင္႔တဲ႔ ျမန္မာႏွစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္ကို ကူညီၾကပါတယ္။ အလုပ္ခြင္ပညာေတြ ဆရာစားမခ်န္ သင္ျပေပးၾက ပါတယ္။ လုပ္ရတာက ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေရႊ သံုးေယာက္က Cashier ၊ အ မ၃ေယာက္က အကူ ၊ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲစီ လုပ္ရပါတယ္။ ေနရတာက ဆိုင္အေပၚထပ္မွာပါ။

အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ေနရာက ေပ ၈၀ ၊ ေပ ၁၅၀ ေလာက္ရွိတဲ႔ အခန္းႀကီးမွာ အေၾကြေစ (မေလးေငြ တစ္ ရင္းဂစ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကေတာ႔ တစ္က်ပ္လို႕ပဲ သံုးၾကပါတယ္) ထည္႕ကစားရတဲ႔ ဂိမ္းစက္ ၃၀ ေလာက္ရယ္၊ ဘိလိယက္ ခံုႀကီး ႏွစ္ခံုရယ္ ရွိတာပါ။ ဆိုင္ႀကီး တစ္ဆိုင္လံုးက အလင္းေရာင္ ရွိေလတယ္ဆိုရံု မွိန္မွိန္ေလးျဖစ္ေအာင္ ေရာင္စံုမီးေတြ ထြန္းထားၿပီး၊ သီခ်င္းသံနဲ႔ ဂိမ္းစက္ေတြရဲ႕ အသံေတြက အၿမဲတမ္း ဆူညံပြက္ ေနပါတယ္။ ပထမ ၃ / ၄ ရက္မွာ ကြၽန္ေတာ္႔ကို အရင္ ၂ေယာက္ကတစ္လွည္႔စီ တြဲသင္ေပးၿပီး ေနာက္ရက္ေတြ မွာေတာ႔ ကိုယ္႕ဘာကို လုပ္ရပါေတာ႔တယ္။

ဒီလိုဂိမ္းဆိုင္ေတြက မေလးမွာ တရားမဝင္(တဝင္) ဖြင္႕ထားတာပါ။ သူတို႔က အစိုးရဆီမွာ အေပ်ာ္တမ္းဂိမ္းစက္နဲ႔ ဘိလိယက္ဆိုင္ဆိုၿပီး လိုင္စင္ယူကာ ဘိလိယက္ခံု တစ္ခံု၊ႏွစ္ခံု ထည္႕ကာ အေၾကြေစ႕ ေလာင္းကစား စက္ေတြ (မေလးမွာ နာမည္ႀကီးတဲ႔ ျမင္းေလာင္းတဲ႔စက္ေတြ အပါအဝင္) ထည္႔ၿပီး ေလာင္းကစားဆိုင္ေတြ ဖြင္႔ထားၾကတာပါ။ ဒီအတြက္ ျမန္မာျပည္က စည္ပင္လို အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးျဖစ္တဲ႔ MPPJ ဆိုတာကို အၿမဲေၾကာက္ေန ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြက မထင္တဲ႔အခ်ိန္ ဝင္ဝင္ဖမ္းတတ္ပါတယ္။

Cashier လုပ္ရသူက ေကာင္တာခန္း (ေငြခန္း) ထဲမွာ အၿမဲေနရပါတယ္။ Customer လာရင္ သူလဲလိုသေလာက္ ေငြအေၾကြေစ႕ကို လဲေပးရပါတယ္။ အေၾကြေစ႔ တစ္ရာပါတဲ႔ ကဒ္ေလးေတြ အဆင္သင္႕ထည္႔ထားရပါတယ္။ ဧည္႕သည္က ေလာင္းကစားလို႔ ရပ္လိုၿပီဆိုရင္ (မေလးစကားနဲ႔ က်ဴက်ီ - ရွင္းလင္းတာ၊ Clearance) ေကာင္တာကို လွမ္းေခၚရင္ သူကစားေနတဲ႔ စက္မွာရွိေနတဲ႔ Credit အမွတ္ကို ၾကည္႔ၿပီး ေငြျပန္ရွင္းေပးရပါတယ္။

ေငြခန္းအျပင္က “အ”မေလးေတာ႔ Customer ေငြထပ္လဲလိုရင္ လဲေပးတာ၊ အေအး ေဆးလိပ္ ဝယ္ေပးရတာ၊ ေကာင္တာကို က်ဴက်ီ လွမ္းေခၚေပးရတာ မိ်ဳးေတြ လုပ္ေပးရပါတယ္။ ဆိုင္ထဲမွာ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေပးရပါတယ္။ ဘိလိယက္ထိုးမယ္႔သူေတြ လာရင္ ေကာင္တာကေန ဘိလိယက္ခံုေပၚက မီးဆေလာင္းကို ခလုပ္နွိပ္ ဖြင္႕ေပးရပါတယ္။ အဲဒီမီးခလုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ရင္ ေကာင္တာမွတ္တဲ႔ Timer ေလးက အခ်ိန္မွတ္ေပးေနပါတယ္။ ကစားၿပီးလို႔ မီးျပန္ပိတ္လိုက္မွ ရပ္သြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကို ၾကည္႔ၿပီး က်သင္႕ေငြေတာင္းရတာပါ။

ေလာင္းကစားဆိုင္ ျဖစ္ေလေတာ႔ ဘယ္လို တရုတ္ေတြ အမ်ားဆံုးရွိတယ္ဆိုတဲ႔ ေနရာ ျဖစ္ပါေစ လူေပါင္းစံု လာပါတယ္။ ေကာင္းတဲ႔သူေတြရွိသလို ဆိုးသူေတြလည္း ရွိသမို႔ ျပသနာေတြကလည္း ေန႕စဥ္ မရိုးနိုင္ေအာင္ရွိပါတယ္။ ပညာေတြကလည္း ေနစဥ္ရပါတယ္။ ဂိမ္းဆိုင္မွာက သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ အၿမဲေနရပါတယ္။ မဟုတ္တာ လုပ္လာလုပ္တဲ႔ သူေတြေၾကာင့္ ခံလိုက္ရရင္ အခ်ီႀကီး စိုက္ေလ်ာ္ရတတ္ပါတယ္။ ဓါးျပေတြ၊ လုတဲ႔ သူေတြလည္း ေၾကာက္ေနရပါတယ္။ LPPJ လာဖမ္းတတ္တာကိုလည္း သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ ေနရတယ္။ ရဲက ပိုက္ဆံလာေတာင္းတာလည္း ေပးေနရပါတယ္။ ဂိုဏ္းစတား ဆိုတာလည္း ေၾကာက္ရနဲ႔ပါ။ (ဒီအေၾကာင္းေတြ ေနာက္အေသးစိတ္ ဆက္ေရးပါမယ္)။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ စပါၿပီဗ်ာ မေလးရွား ေလာင္းကစား ဂိမ္းဆိုင္က Cashier တစ္ေယာက္ဘဝ။

(ဆက္ပါအံုးမယ္)။

PS – တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက မေလးေျမကို ေရာက္ခဲ႔ဖူးေလသူ အညတရ ျမန္မာတစ္ေယာက္ရဲ႕ မေလးေရာက္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား အေသးစိတ္ ျပန္ေျပာျပတာေလးေတြကို မွတ္တမ္းယူ၊ ခြင္႔ျပဳခ်က္ေတာင္းကာ ေရးဖြဲ႕ထားပါတယ္။

မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္တစ္ခါ (၃)

မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္တစ္ခါ (၂)

မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္တစ္ခါ (၁)

Source by :http://mandalaygazette.com