“ ေတာက္... ”
ဘယ္ႏွစ္ခါမွန္း ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ႔ဘူး။ တစ္ခုခုကို ေခါက္လိုက္တာ မဟုတ္သလို ၊ အရာဝတၳဳတစ္ခုခုနဲ႔ ထိမိတာလည္း မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္႕လွ်ာကို ကိုယ္႕ဖာသာ အသံျမည္ေအာင္ ေဒါသကို ေဖာက္ခြဲလိုက္တာပါ။
“ ေတာက္...”
ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေျခေထာက္က လမ္းကို ထိေနရဲ႕လားလည္း မသိပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျခသံက အသံျမည္မယ္ ဆိုရင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ဝိုင္းၾကည္႔ေနေလာက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္ထဲမွာ လူသူ မၾကားရပဲ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ႔ စကာားသံတစ္ခု ရွိေနတယ္။
“ ဒါ. . ျမန္မာလား ၊ ”
“ ဒါ . . ျမန္မာ တဲ႔လား။ ”
“ ဒါ . . ျမန္မာေသြးကို ျပတာတဲ႔လား။ ”
အခု ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ကားပ်က္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ ကားဂိတ္နဲ႔ အိမ္နဲ႔ ေဝးေနလို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႕ဖာသာ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ ကားေပၚက ဆင္းေလွ်ာက္ေနတာ။ ဆင္းမေလွ်ာက္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္. . . . . . ။
ကိစၥရွိလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕ထဲကို ဒီေန႕ သြားတယ္။ ေတြ႕စရာရွိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ေတြ႕ ၊ ဝယ္စရာ ရွိတာေတြ ဝယ္ ၊ ေျပာစရာ ရွိတာေတြ ေျပာျပီး ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ေန႕လည္ခင္းသာသာပဲ ရွိေသးတယ္။ ကားဂိတ္မွာလည္း လူေတြရွင္းေနတယ္။ ကားဂိတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခဏေစာင္႔လိုက္ေတာ႔ ဘတ္စ္ ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စ္ေပၚ ခဏထိုင္ျပီး ပါလာတဲ႔ စာအုပ္ေလး ဖတ္ေနရင္း ကားအထြက္ကို ေစာင္႔ေနမိတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘတ္စ္ေပၚကို လူ ၃ ေယာက္တတ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ျမင္သာပါတယ္။ ဒါ “ ျမန္မာ ” ဆိုတာ။ သူတုိ႕ ဝတ္တာစားတာက အစေပါ႔ သိသာတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူတို႔ မူးေနတယ္။ ယိမ္းယိုင္တြန္းထိုးေအာင္ မူးေနတာ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူတို႕ မ်က္ႏွာေတြ နီျပီး စိတ္လြတ္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လည္း မဆိုင္ေလေတာ႔ ကိုယ္႕ဖာသာပဲ ထိုင္ေနလို္က္တယ္။ မလြတ္မလပ္မ်ား ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အေနာက္ ၂ ခံုေက်ာ္မွာ ႏွစ္ေယာက္က တစ္တြဲ လာထိုင္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္က ထိုင္တယ္။
ကားစထြက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိပါဘူး။ ကိုယ္႕ဖာသာ ကိုယ္ပဲ ထိုင္ေနမိတယ္။ ကားေပၚလူနည္းနည္း စေရာက္ခါစက ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို လက္မွတ္လာေရာင္းျပီးသား ၊ လက္မွတ္လာေရာင္းတာက မေလးအေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္။ သူက အခုမွ စျပီး ဒီအလုပ္ကို ဝင္တာနဲ႔ တူတယ္။ သူ မကၽြမ္းက်င္ေသးတာ သူရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈက ေဖာ္ျပေနတယ္။ သူ အထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႔နဲ႔ လက္မွတ္ဝယ္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ေနရာရာလို႔ ေျပာရင္ သူ ယာဥ္စီးခ ဘယ္ေလာက္လဲလို႔ စာရြက္ေလးကို ျပန္ျပန္ၾကည္႔ေနရတယ္။ ဒါ မကၽြမ္းက်င္ေသးတဲ႔ သေဘာ။ ကၽြန္ေတာ္ သြားမဲ႔ ခရီးစဥ္က တစ္က်ပ္ခြဲပဲ က်တာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ လက္မွတ္ဝယ္ျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ကားေပၚက လူေတြ လက္မွတ္ဝယ္ျပီးမွ ခုနက ျမန္မာ သံုးေယာက္တတ္လာတာ။ သူတို႕တတ္လာတာ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီး သိလိုက္လား ၊ မသိဘူးလား ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကုိယ္က လက္မွတ္ဝယ္ျပီးျပီဆိုေတာ႔ ဒီလက္မွတ္ေလးကို စာလက္စ စာအုပ္ၾကားထဲမွာ ညွပ္ျပီး စာဖတ္ေနမိတယ္။ ခဏၾကာေတာ႔ ဘတ္စ္က ထြက္ပါေလေရာ။ စာဖတ္ေနရင္ ဘာမွ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိမထားမိတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ စာဖတ္ရင္း လက္ရွိေလာကနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕ကို လက္ရွိေလာကထဲ ျပန္ေခၚေဆာင္လာတာက လက္မွတ္စစ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕က လူေတြကို ပုခံုးကို တို႕ျပီး လက္မွတ္လို႔ ေတာင္းေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ သတိဝင္မိေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ စာအုပ္ၾကားထဲ ညွပ္ထားတဲ႔ လက္မွတ္ သူ႕ကို ထုတ္ေပးဖို႔ အသင္႔ေစာင္႔ေနမိတယ္။
လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ တစ္ေစာင္ကို စစ္ရင္ ေသခ်ာလား သူ႕မွာ ပါတဲ႔ စာရင္းနဲ႔ တိုက္ၾကည္႔တယ္။ ျပီးမွ စစ္ေဆးျပီးေၾကာင္း ေဖာက္တံေလးနဲ႔ ေဖာက္ျပီး ျပန္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ဘက္ ခံုက လူေတြကို စစ္ေဆးေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ေနာက္က ျမန္မာ ၃ ေယာက္ဆီက အသံထြက္လာတယ္။
“ ရွာရွာ..ေတြ႕တာသာ ေကာက္ကိုင္ထားလိုက္ ငါ ေျပာမယ္။ ”
“ လက္မွတ္ မတူရင္ ျပႆနာ တတ္မယ္ေနာ္.။ ”
“ ငါ႔တာဝန္ ထားစမ္းပါကြာ ။ ရတာသာ ေကာက္ထားလိုက္. ။ ”
“ ဒါဆိုလည္း ျပီးေရာ။ ”
“ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကတာပါလိမ္႕ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူတို႔ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ ထိုင္ခံုေအာက္ကို မ်က္လံုးေတြက ေရာက္ေနျပီး ကားမွတ္တိုင္ေရာက္လို႔ လႊင္႔ပစ္ထားခဲ႔တဲ႔ သူမ်ားေတြရဲ႕ လက္မွတ္ အေဟာင္းေတြကို လိုက္ရွာေနၾကတာ။ ဒါဆို သူတို႔ လက္မွတ္ မဝယ္ထားဘူးေပါ႔။ အရင္ ကားအေခါက္က လက္မွတ္ဆိုတာ အခု အေခါက္က လက္မွတ္မွ မဟုတ္တာ။ လက္မွတ္စစ္ကလည္း သူ႕မွာ ရွိေနတဲ႔ လက္မွတ္ နံပါတ္ လက္္ခံ အမွတ္အသားအတိုင္းပဲ စစ္တာ။ ဒီ နံပါတ္ေတြနဲ႔ ေရွ႕ေနာက္ အစီအစဥ္အလိုက္ တူေနမွ သူတို႕ လက္ခံတာ။ တကယ္လို႔ လက္မွတ္ မတူဘူး ၊ လက္မွတ္ မဝယ္ထားဘူးဆိုရင္ ဒဏ္ေငြ ၁၀ ေဆာင္ရတယ္။ ဒါပါပဲ။
အခုေတာ႔ သူတို႔ လက္မွတ္လည္း ဝယ္ထားပံုမရဘူး။ ျပီးေတာ႔ ဒီထက္ စကားေျပာရေအာင္ သူမ်ားပစ္ထားတဲ႔ လက္မွတ္အေဟာင္းကို သြားေပးဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ေတြးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို လက္မွတ္စစ္ေရာက္လာျပီး လက္မွတ္စစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ေနတဲ႔ စာအုပ္ကလည္း ျမန္မာလို မဟုတ္ေလေတာ႔ ျမန္မာလို႔ ေတာ္ရံုတန္ရံု ကၽြန္ေတာ္႕ကို သတိမထားမိတတ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္က ေမြးရာပါ မ်က္ႏွာေၾကာက တင္းေနတတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လက္မွတ္စစ္ျပီး သူတို႔ဆီ လက္မွတ္စစ္ ေရာက္သြားေတာ႔ . . သူတို႔ သူမ်ားပစ္ထားတဲ႔ လက္မွတ္ေတြကို ျပၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မေနတတ္သူဆိုေတာ႔ မသိမသာေလး လွည္႔ၾကည္႔ေနမိတယ္။ ဒီလူ သံုးေယာက္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျမန္မာလို႔ မရိပ္မိပံုရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သူတို႔ မူးေနေတာ႔ သတိမထားမိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔ လက္မွတ္ေတြကို ၾကည္႔ျပီးေတာ႔ လက္မွတ္စစ္ဆီက အသံၾကားရတယ္။
“ မင္းတို႔ ဒီလက္မွတ္ ဘယ္က ဝယ္တာလဲ။ ”
“ ဒီကားကပဲေလ။ ေရွ႕က အေဒၚၾကီးပဲ ေရာင္းလိုက္တာပဲ။ ”
သူတို႔ ဒီလို ေျပာေတာ႔ လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီးကို ေခၚေတာ႔တာပဲ။ ျပီးေတာ႔ သူတို႔ သံုးေယာက္ဆီက လက္မွတ္ သံုးခုကို လက္မွတ္စစ္ အေဒၚၾကီးကို ေပးလိုက္တယ္။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲေပါ႔။ တကယ္တမ္းလည္း သူက ဒီလက္မွတ္ကို ေရာင္းထားတာ မဟုတ္ေတာ႔ သူ ဘယ္လိုလုပ္ သိမွာလဲ။ ဒီေတာ႔ လက္မွတ္စစ္ အေဒၚၾကီးက . .
“ ေသခ်ာေလး ရွာေပးပါလားကြယ္။ ဒါ အေဒၚေရာင္းလိုက္တဲ လက္မွတ္ မဟုတ္ဘူးေလ။ တျခား လက္မွတ္ အေဟာင္းေတြနဲ႔မ်ား မွားေနလား။ ေသခ်ာ ရွာေပးပါဦး။ ”
ဒီေတာ႔ သူတို႔ သံုးေယာက္က. . .
“ ဒီလက္မွတ္ပဲေလ။ ခင္ဗ်ားပဲ ခုန ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေရာင္းသြားတာ ဒီလက္မွတ္ပဲေလ။ တျခား ဘာလက္မွတ္မွ မရွိဘူး။ ”
ဒီေတာ႔ လက္မွတ္ ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီးဆီကို ျပႆနာက လွည္႔ဝင္ေတာ႔တာပဲ။ သူကလည္း ဒီမွာ လုပ္ခါစဆိုေတာ႔ ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ သူလည္း ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမွန္း မသိ ၊ ေျခမကိုင္မိ ၊ လက္မကိုင္မိ ဆိုသလို ျဖစ္ေနတယ္။ လက္မွတ္စစ္ကလည္း လက္မွတ္ရွိေနျပီး မွားေရာင္းတယ္ ဆိုရင္ သူ႕ကိုပဲ ဒဏ္ရိုက္ရမယ္။ လက္မွတ္ မပါဘူး ဆိုရင္ လက္မွတ္ မဝယ္တဲ႔ သူကို ဒဏ္ရိုက္မယ္ ။ ဒါပဲေလ။ အခုေတာ႔ လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီးမွားေရာင္းတယ္ လို႕ပဲ ထင္ေနတယ္။
ျဖစ္သမွ် အစ အဆံုး နီးပါး သိေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၊ ျပီးေတာ႔ မေနႏိုင္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္ယားေနမိတယ္။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ မနည္းခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး ေနလိုက္ရတယ္။ စိတ္ထဲက တကယ္ကို မေကာင္း။ ေနာက္ဆံုး လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီး လက္မွတ္ အေဟာင္းေတြ မွားေရာင္းတယ္ ဆိုျပီး လက္မွတ္ေရာင္းသူကိုပဲ ဒဏ္ရိုက္ဖို႔ ဝန္ခံလက္မွတ္ထိုး ခိုင္းသြားတာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရတယ္။
ဒါနဲ႔ ဟို ျမန္မာ သံုးေယာက္ ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူတို႔ပဲ မဟုတ္သလိုနဲ႔ ရုပ္ေတြက ခပ္မာမာေတြနဲ႔။ သူတို႔ မ်က္ႏွာမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ပံုစံ ၊ အေရးအေၾကာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ မုန္းတယ္။
အားလံုးကို လက္မွတ္စစ္ျပီးေတာ႔ လက္မွတ္စစ္ကလည္း ေနာက္ထပ္ ကားဂိတ္တစ္ခုမွာ ဆင္းသြားတယ္။ လက္မွတ္ေရာင္းအေဒၚၾကီးလည္း သူ႕ဖာသာ ေနာက္ထပ္ တတ္လာသူေတြကို လက္မွတ္ေရာင္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲက မတင္မက်နဲ႔ ဒီလိုပဲ ကားေရွ႕ဖက္ ျပန္လွည္႔ျပီး စာအုပ္ေလး ဖတ္ေနတုန္း သူတို႕ သံုးေယာက္ဆီက စကားသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာတာေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ဖာသာ ေျပာတာပါ။ ခက္တာက ျမန္မာ ျမန္မာ ျမန္မာ ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေတြ ပါေနလို႔..
“ ေတြ႕တယ္ မလား။ ငါေျပာသားပဲ အသာေလးပါကြ။ ”
“ ေအးေလ။ ဒါေပမဲ႔ မင္းက ဒီလို လုပ္မယ္ ဆိုတာ ငါကမသိေတာ႔ ဘာလုပ္မွန္း မသိပဲ ေၾကာက္ေနတာေပါ႔ကြ။ ေနာက္ျပီး လက္မွတ္စစ္ကို လက္မွတ္ေဟာင္းၾကီး သြားျပရင္ ျပႆနာ တတ္မယ္ ဆိုတာ သိေနတာပဲေလ။ ”
“ ဒါေပါ႔ကြ။ ဒါေပမဲ႔ လက္မွတ္ေဟာင္းက သူတို႔ပဲ ေရာင္းတာ ဆိုရင္ ေရာင္းသူ အျပစ္ျဖစ္ျပီေပါ႔။ ”
“ ေအးေလ။ ဟားဟားဟား ကားခ အလကားစီး ရတဲ႔ နည္းသစ္ေလးေပါ႔ကြာ။ ”
“ ဒါေပါ႔ကြာ။ ဒီလို ပံုစံနဲ႔ ငါတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လာျပီး စပယ္ယာ လာလုပ္စားရင္ မြဲသြားမွာေပါ႔။ ဒီမွာ မို႔လို႔ သူတို႔ ခံသာေနတာ။ အခုေတာ႔ ငါတို႔ ျမန္မာေတြနဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ ဘယ္ရမလဲကြာ။ ”
“ ေအးေလ. . ဟုတ္တယ္။ ငါတို႔ ျမန္မာ ဥာဏ္ကိုေတာ႔ ဘယ္မွီမလဲ။ ”
“ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပာတာေလ။ ”
“ ေဟ . . ဘာေျပာတာလဲ။ ”
“ ရဲေဘာ္တို႔ အက်ယ္ခ်ဲ႔ျပီး ရွည္ရွည္ မေျပာခ်င္ဘူး။ ယခု ကားခိုးစီးရမယ္။ အလိမ္အညာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ျမန္မာ ပီပီ ျမန္မာ႔ေသြးကို ျပၾကပါ ဆိုတာေလ။ ”
“ ဒါဆို ငါတို႕က အခု ျမန္မာ႕ေသြးကို ျပလိုက္တာေပါ႔။ မိုက္တယ္ကြာ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္ေတြ လက္ေတြ ျငိမ္ေနလို႔ မရေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းရမဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ ၃ မွတ္တိုင္ေလာက္လိုေနေသးတယ္။ ဆက္ေနရင္ ဒီေကာင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမိေတာ႔တယ္။ ေျပာမိရင္ မူးေနတဲ႔ သူေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ရေတာ႔မယ္။ သံုးေယာက္ဆိုတာ အေရအတြက္ပါပဲ။ ျပီးေတာ႔ အခု ေရာက္ေနတာက ကၽြန္ေတာ္႕နယ္ေျမ ၊ ဘယ္ေနရာကို ၾကည္႔ၾကည္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတယ္။
တကယ္လို႔ ျဖစ္လာျပီ ဆိုရင္ သူတို႕က အမွန္ေတြလည္း ဟုတ္ပံုမေပၚ ၊ Overstay ေတြျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ႔ ျပႆနာ ျဖစ္လို႔ ရဲေရာက္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္က စာရြက္စာတမ္းရွိေပမဲ႔ သူတို႔က ပါသြားဦးမယ္။ ဒါဆို ကိုယ္႕ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ၊ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႔ ေျပာေနတာေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မၾကားႏိုင္ေတာ႔ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ ကားနံရံက ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းဖို႔ ၃ မွတ္တိုင္ေလာက္ အလိုမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စ္စီးလာျပီး ဘတ္စ္လည္း မပ်က္ပဲ ေဒါသေတြ ဗလပြနဲ႔ ပါးစပ္ထဲက လွ်ာကို အသံျမည္ေအာင္ ကိုယ္႕ဖာသာ ေဖာက္ခြဲရင္း လမ္းေတြကို ဖေနာင္႔နဲ႔ ေပါက္ေနမိတယ္။
“ ေတာက္...။ ”
“ ေတာက္....ဒါ ျမန္မာတဲ႔လား။ ”
“ ဒါ . . ျမန္မာေသြးကို ျပလိုက္တာတဲ႔လား။ ”
ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေလေရာ ေနရာမွာ ဘယ္လိုလုပ္ .. ... .. ... ... .. .. ... . .. .. . .. .. .. .. .. .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ေတာ္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာခ်င္ေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုပဲ ေျပာခ်င္တယ္။
“ ေတာက္...ဒါ ျမန္မာလား။ ”
ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။
ကားစထြက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိပါဘူး။ ကိုယ္႕ဖာသာ ကိုယ္ပဲ ထိုင္ေနမိတယ္။ ကားေပၚလူနည္းနည္း စေရာက္ခါစက ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို လက္မွတ္လာေရာင္းျပီးသား ၊ လက္မွတ္လာေရာင္းတာက မေလးအေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္။ သူက အခုမွ စျပီး ဒီအလုပ္ကို ဝင္တာနဲ႔ တူတယ္။ သူ မကၽြမ္းက်င္ေသးတာ သူရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈက ေဖာ္ျပေနတယ္။ သူ အထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႔နဲ႔ လက္မွတ္ဝယ္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ေနရာရာလို႔ ေျပာရင္ သူ ယာဥ္စီးခ ဘယ္ေလာက္လဲလို႔ စာရြက္ေလးကို ျပန္ျပန္ၾကည္႔ေနရတယ္။ ဒါ မကၽြမ္းက်င္ေသးတဲ႔ သေဘာ။ ကၽြန္ေတာ္ သြားမဲ႔ ခရီးစဥ္က တစ္က်ပ္ခြဲပဲ က်တာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ လက္မွတ္ဝယ္ျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ကားေပၚက လူေတြ လက္မွတ္ဝယ္ျပီးမွ ခုနက ျမန္မာ သံုးေယာက္တတ္လာတာ။ သူတို႕တတ္လာတာ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီး သိလိုက္လား ၊ မသိဘူးလား ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကုိယ္က လက္မွတ္ဝယ္ျပီးျပီဆိုေတာ႔ ဒီလက္မွတ္ေလးကို စာလက္စ စာအုပ္ၾကားထဲမွာ ညွပ္ျပီး စာဖတ္ေနမိတယ္။ ခဏၾကာေတာ႔ ဘတ္စ္က ထြက္ပါေလေရာ။ စာဖတ္ေနရင္ ဘာမွ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိမထားမိတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ စာဖတ္ရင္း လက္ရွိေလာကနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕ကို လက္ရွိေလာကထဲ ျပန္ေခၚေဆာင္လာတာက လက္မွတ္စစ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕က လူေတြကို ပုခံုးကို တို႕ျပီး လက္မွတ္လို႔ ေတာင္းေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ သတိဝင္မိေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ စာအုပ္ၾကားထဲ ညွပ္ထားတဲ႔ လက္မွတ္ သူ႕ကို ထုတ္ေပးဖို႔ အသင္႔ေစာင္႔ေနမိတယ္။
လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ တစ္ေစာင္ကို စစ္ရင္ ေသခ်ာလား သူ႕မွာ ပါတဲ႔ စာရင္းနဲ႔ တိုက္ၾကည္႔တယ္။ ျပီးမွ စစ္ေဆးျပီးေၾကာင္း ေဖာက္တံေလးနဲ႔ ေဖာက္ျပီး ျပန္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ဘက္ ခံုက လူေတြကို စစ္ေဆးေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ေနာက္က ျမန္မာ ၃ ေယာက္ဆီက အသံထြက္လာတယ္။
“ ရွာရွာ..ေတြ႕တာသာ ေကာက္ကိုင္ထားလိုက္ ငါ ေျပာမယ္။ ”
“ လက္မွတ္ မတူရင္ ျပႆနာ တတ္မယ္ေနာ္.။ ”
“ ငါ႔တာဝန္ ထားစမ္းပါကြာ ။ ရတာသာ ေကာက္ထားလိုက္. ။ ”
“ ဒါဆိုလည္း ျပီးေရာ။ ”
“ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကတာပါလိမ္႕ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူတို႔ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ ထိုင္ခံုေအာက္ကို မ်က္လံုးေတြက ေရာက္ေနျပီး ကားမွတ္တိုင္ေရာက္လို႔ လႊင္႔ပစ္ထားခဲ႔တဲ႔ သူမ်ားေတြရဲ႕ လက္မွတ္ အေဟာင္းေတြကို လိုက္ရွာေနၾကတာ။ ဒါဆို သူတို႔ လက္မွတ္ မဝယ္ထားဘူးေပါ႔။ အရင္ ကားအေခါက္က လက္မွတ္ဆိုတာ အခု အေခါက္က လက္မွတ္မွ မဟုတ္တာ။ လက္မွတ္စစ္ကလည္း သူ႕မွာ ရွိေနတဲ႔ လက္မွတ္ နံပါတ္ လက္္ခံ အမွတ္အသားအတိုင္းပဲ စစ္တာ။ ဒီ နံပါတ္ေတြနဲ႔ ေရွ႕ေနာက္ အစီအစဥ္အလိုက္ တူေနမွ သူတို႕ လက္ခံတာ။ တကယ္လို႔ လက္မွတ္ မတူဘူး ၊ လက္မွတ္ မဝယ္ထားဘူးဆိုရင္ ဒဏ္ေငြ ၁၀ ေဆာင္ရတယ္။ ဒါပါပဲ။
အခုေတာ႔ သူတို႔ လက္မွတ္လည္း ဝယ္ထားပံုမရဘူး။ ျပီးေတာ႔ ဒီထက္ စကားေျပာရေအာင္ သူမ်ားပစ္ထားတဲ႔ လက္မွတ္အေဟာင္းကို သြားေပးဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ေတြးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို လက္မွတ္စစ္ေရာက္လာျပီး လက္မွတ္စစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ေနတဲ႔ စာအုပ္ကလည္း ျမန္မာလို မဟုတ္ေလေတာ႔ ျမန္မာလို႔ ေတာ္ရံုတန္ရံု ကၽြန္ေတာ္႕ကို သတိမထားမိတတ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္က ေမြးရာပါ မ်က္ႏွာေၾကာက တင္းေနတတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လက္မွတ္စစ္ျပီး သူတို႔ဆီ လက္မွတ္စစ္ ေရာက္သြားေတာ႔ . . သူတို႔ သူမ်ားပစ္ထားတဲ႔ လက္မွတ္ေတြကို ျပၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မေနတတ္သူဆိုေတာ႔ မသိမသာေလး လွည္႔ၾကည္႔ေနမိတယ္။ ဒီလူ သံုးေယာက္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျမန္မာလို႔ မရိပ္မိပံုရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သူတို႔ မူးေနေတာ႔ သတိမထားမိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔ လက္မွတ္ေတြကို ၾကည္႔ျပီးေတာ႔ လက္မွတ္စစ္ဆီက အသံၾကားရတယ္။
“ မင္းတို႔ ဒီလက္မွတ္ ဘယ္က ဝယ္တာလဲ။ ”
“ ဒီကားကပဲေလ။ ေရွ႕က အေဒၚၾကီးပဲ ေရာင္းလိုက္တာပဲ။ ”
သူတို႔ ဒီလို ေျပာေတာ႔ လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီးကို ေခၚေတာ႔တာပဲ။ ျပီးေတာ႔ သူတို႔ သံုးေယာက္ဆီက လက္မွတ္ သံုးခုကို လက္မွတ္စစ္ အေဒၚၾကီးကို ေပးလိုက္တယ္။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲေပါ႔။ တကယ္တမ္းလည္း သူက ဒီလက္မွတ္ကို ေရာင္းထားတာ မဟုတ္ေတာ႔ သူ ဘယ္လိုလုပ္ သိမွာလဲ။ ဒီေတာ႔ လက္မွတ္စစ္ အေဒၚၾကီးက . .
“ ေသခ်ာေလး ရွာေပးပါလားကြယ္။ ဒါ အေဒၚေရာင္းလိုက္တဲ လက္မွတ္ မဟုတ္ဘူးေလ။ တျခား လက္မွတ္ အေဟာင္းေတြနဲ႔မ်ား မွားေနလား။ ေသခ်ာ ရွာေပးပါဦး။ ”
ဒီေတာ႔ သူတို႔ သံုးေယာက္က. . .
“ ဒီလက္မွတ္ပဲေလ။ ခင္ဗ်ားပဲ ခုန ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေရာင္းသြားတာ ဒီလက္မွတ္ပဲေလ။ တျခား ဘာလက္မွတ္မွ မရွိဘူး။ ”
ဒီေတာ႔ လက္မွတ္ ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီးဆီကို ျပႆနာက လွည္႔ဝင္ေတာ႔တာပဲ။ သူကလည္း ဒီမွာ လုပ္ခါစဆိုေတာ႔ ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ သူလည္း ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမွန္း မသိ ၊ ေျခမကိုင္မိ ၊ လက္မကိုင္မိ ဆိုသလို ျဖစ္ေနတယ္။ လက္မွတ္စစ္ကလည္း လက္မွတ္ရွိေနျပီး မွားေရာင္းတယ္ ဆိုရင္ သူ႕ကိုပဲ ဒဏ္ရိုက္ရမယ္။ လက္မွတ္ မပါဘူး ဆိုရင္ လက္မွတ္ မဝယ္တဲ႔ သူကို ဒဏ္ရိုက္မယ္ ။ ဒါပဲေလ။ အခုေတာ႔ လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီးမွားေရာင္းတယ္ လို႕ပဲ ထင္ေနတယ္။
ျဖစ္သမွ် အစ အဆံုး နီးပါး သိေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၊ ျပီးေတာ႔ မေနႏိုင္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္ယားေနမိတယ္။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ မနည္းခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး ေနလိုက္ရတယ္။ စိတ္ထဲက တကယ္ကို မေကာင္း။ ေနာက္ဆံုး လက္မွတ္စစ္က လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ အေဒၚၾကီး လက္မွတ္ အေဟာင္းေတြ မွားေရာင္းတယ္ ဆိုျပီး လက္မွတ္ေရာင္းသူကိုပဲ ဒဏ္ရိုက္ဖို႔ ဝန္ခံလက္မွတ္ထိုး ခိုင္းသြားတာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရတယ္။
ဒါနဲ႔ ဟို ျမန္မာ သံုးေယာက္ ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူတို႔ပဲ မဟုတ္သလိုနဲ႔ ရုပ္ေတြက ခပ္မာမာေတြနဲ႔။ သူတို႔ မ်က္ႏွာမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ပံုစံ ၊ အေရးအေၾကာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ မုန္းတယ္။
အားလံုးကို လက္မွတ္စစ္ျပီးေတာ႔ လက္မွတ္စစ္ကလည္း ေနာက္ထပ္ ကားဂိတ္တစ္ခုမွာ ဆင္းသြားတယ္။ လက္မွတ္ေရာင္းအေဒၚၾကီးလည္း သူ႕ဖာသာ ေနာက္ထပ္ တတ္လာသူေတြကို လက္မွတ္ေရာင္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲက မတင္မက်နဲ႔ ဒီလိုပဲ ကားေရွ႕ဖက္ ျပန္လွည္႔ျပီး စာအုပ္ေလး ဖတ္ေနတုန္း သူတို႕ သံုးေယာက္ဆီက စကားသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာတာေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ဖာသာ ေျပာတာပါ။ ခက္တာက ျမန္မာ ျမန္မာ ျမန္မာ ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေတြ ပါေနလို႔..
“ ေတြ႕တယ္ မလား။ ငါေျပာသားပဲ အသာေလးပါကြ။ ”
“ ေအးေလ။ ဒါေပမဲ႔ မင္းက ဒီလို လုပ္မယ္ ဆိုတာ ငါကမသိေတာ႔ ဘာလုပ္မွန္း မသိပဲ ေၾကာက္ေနတာေပါ႔ကြ။ ေနာက္ျပီး လက္မွတ္စစ္ကို လက္မွတ္ေဟာင္းၾကီး သြားျပရင္ ျပႆနာ တတ္မယ္ ဆိုတာ သိေနတာပဲေလ။ ”
“ ဒါေပါ႔ကြ။ ဒါေပမဲ႔ လက္မွတ္ေဟာင္းက သူတို႔ပဲ ေရာင္းတာ ဆိုရင္ ေရာင္းသူ အျပစ္ျဖစ္ျပီေပါ႔။ ”
“ ေအးေလ။ ဟားဟားဟား ကားခ အလကားစီး ရတဲ႔ နည္းသစ္ေလးေပါ႔ကြာ။ ”
“ ဒါေပါ႔ကြာ။ ဒီလို ပံုစံနဲ႔ ငါတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လာျပီး စပယ္ယာ လာလုပ္စားရင္ မြဲသြားမွာေပါ႔။ ဒီမွာ မို႔လို႔ သူတို႔ ခံသာေနတာ။ အခုေတာ႔ ငါတို႔ ျမန္မာေတြနဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ ဘယ္ရမလဲကြာ။ ”
“ ေအးေလ. . ဟုတ္တယ္။ ငါတို႔ ျမန္မာ ဥာဏ္ကိုေတာ႔ ဘယ္မွီမလဲ။ ”
“ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပာတာေလ။ ”
“ ေဟ . . ဘာေျပာတာလဲ။ ”
“ ရဲေဘာ္တို႔ အက်ယ္ခ်ဲ႔ျပီး ရွည္ရွည္ မေျပာခ်င္ဘူး။ ယခု ကားခိုးစီးရမယ္။ အလိမ္အညာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ျမန္မာ ပီပီ ျမန္မာ႔ေသြးကို ျပၾကပါ ဆိုတာေလ။ ”
“ ဒါဆို ငါတို႕က အခု ျမန္မာ႕ေသြးကို ျပလိုက္တာေပါ႔။ မိုက္တယ္ကြာ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္ေတြ လက္ေတြ ျငိမ္ေနလို႔ မရေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းရမဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ ၃ မွတ္တိုင္ေလာက္လိုေနေသးတယ္။ ဆက္ေနရင္ ဒီေကာင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမိေတာ႔တယ္။ ေျပာမိရင္ မူးေနတဲ႔ သူေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ရေတာ႔မယ္။ သံုးေယာက္ဆိုတာ အေရအတြက္ပါပဲ။ ျပီးေတာ႔ အခု ေရာက္ေနတာက ကၽြန္ေတာ္႕နယ္ေျမ ၊ ဘယ္ေနရာကို ၾကည္႔ၾကည္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတယ္။
တကယ္လို႔ ျဖစ္လာျပီ ဆိုရင္ သူတို႕က အမွန္ေတြလည္း ဟုတ္ပံုမေပၚ ၊ Overstay ေတြျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ႔ ျပႆနာ ျဖစ္လို႔ ရဲေရာက္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္က စာရြက္စာတမ္းရွိေပမဲ႔ သူတို႔က ပါသြားဦးမယ္။ ဒါဆို ကိုယ္႕ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ၊ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႔ ေျပာေနတာေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မၾကားႏိုင္ေတာ႔ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ ကားနံရံက ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းဖို႔ ၃ မွတ္တိုင္ေလာက္ အလိုမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စ္စီးလာျပီး ဘတ္စ္လည္း မပ်က္ပဲ ေဒါသေတြ ဗလပြနဲ႔ ပါးစပ္ထဲက လွ်ာကို အသံျမည္ေအာင္ ကိုယ္႕ဖာသာ ေဖာက္ခြဲရင္း လမ္းေတြကို ဖေနာင္႔နဲ႔ ေပါက္ေနမိတယ္။
“ ေတာက္...။ ”
“ ေတာက္....ဒါ ျမန္မာတဲ႔လား။ ”
“ ဒါ . . ျမန္မာေသြးကို ျပလိုက္တာတဲ႔လား။ ”
ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေလေရာ ေနရာမွာ ဘယ္လိုလုပ္ .. ... .. ... ... .. .. ... . .. .. . .. .. .. .. .. .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ေတာ္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာခ်င္ေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုပဲ ေျပာခ်င္တယ္။
“ ေတာက္...ဒါ ျမန္မာလား။ ”
ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။
အလင္းေစတန္မွကူးယူတင္ၿပပါသည္။
.jpg)
0 comments:
Post a Comment