မိခင္တဦးရဲ႕ တမ္းခ်င္း

ျမန္မာစာေပမွာ တမ္းခ်င္းတုိ႔၊ ညည္းခ်င္းတုိ႔ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ ရိွပါတယ္။ တမ္းခ်င္း ဆိုတာကေတာ့ တမ္းတလြမ္းေမာတဲ့ ့သေဘာ သက္ဝင္ျပီးေတာ့ ညည္းခ်င္းကေတာ့ ညည္းညူတဲ့သေဘာ သက္ဝင္ ပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့မိခင္တဦးအျဖစ္ ေျပာဆိုသံေတြဟာ ညည္းခ်င္းေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္နိုင္ဘူး လုိ႔ ထင္လုိ႔ တမ္းခ်င္းလုိ႔သာ ဆိုလိုက္ပါေတာ့တယ္။

မိခင္ရဲ႕ညည္းခ်င္းဟာ စာဆိုမ်ားရဲ႕ ညည္းခ်င္းလို ခိုင္ျမဲမႈ ကင္းပါတယ္။ ေစတနာေတြ၊ ေမတာေတြ က လႊမ္းျခံဳထားသမုိ႔ တခဏအတြင္းမွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာပဲေလ။ ဒါဆိုမိခင္ရဲ႕ တမ္းခ်င္းဟာ ဘာမ်ားျဖစ္နိုင္ ပါလိမ့္။ ေလာဘေတြလား၊ အဲဒီ့ေနာက္ကပါလာမယ့္ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြလား ဒါမွမဟုတ္ မက္ေမာ တြယ္တာ စရာေတြ လား။ အခ်စ္ေတြလား။ သံေယာဇဥ္ေတြလား။ အာဃာတေတြ လား။ မခိ်တင္ကဲျဖစ္မႈေတြလား။ သံသယ ေတြလား။ မေက်နပ္မႈေတြလား ဆိုေတာ့ ကြ်န္မရင္ထဲ အားလံုး ေရာျြပမ္းေမႊေနွာက္ေနပါျပီေကာ။

တမ္းတဖြယ္ရာလုိ႔ ဆိုေတာ့ မနွစ္ျမိဳ႕စရာေကာင္းတဲ့ခံစားမႈေတြဟာ မိခင္ျဖစ္တဲ့ကြ်န္မ အတြက္ သိပ္မၾကာတဲ့ ကာလအပိုင္းအျခားမွာပဲ ေမွးမိွန္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ပါေလေတာ့ မိခင္တဦးရဲ႕ ခံစားခ်က္ဟာ တမ္းတေမွ်ာ္ လင့္ျခင္းေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္နွက္ျပန္တယ္လုိ႔ ဆိုရင္လည္း မမွားတန္ေကာင္းပါဘူး။

မိခင္ျဖစ္လာမယ္မွ မၾကံေသးဘူး၊ ကြ်န္မမွာေတာ့ မိခင္ေလာင္းျဖစ္စကပဲ ရင္ေသြးေလးကို အသား ညိဳမွာေၾကာက္ရ၊ အသားမည္းေလး ထြက္လာမွာ စိုးရိမ္ရ။ အင္းေလ ကြ်န္မကလည္းအသား ညဳိ၊ ခင္ပြန္းသည္က လည္း အသားညဳိဆိုေတာ့ မည္းမ်ားမည္းသြားရင္ေပါ့။ Ultrasound ရိုက္လုိ႔ သမီးေလးမွန္းလည္းသိေရာ အပူေလး တပူက ေဆာင့္ျပန္တာက ငါ့သမီးေလး တအားမ်ား ေခ်ာေနလွေနရင္လည္း ဒုကၡ၊ ရုပ္ေခ်ာလြန္းေတာ့ မ်က္နွာမ်ားသူ ျဖစ္တတ္ျပန္တာကိုး။ ရုပ္က ဆိုးေနျပန္လည္း သူ႔ခမ်ာ အားငယ္ရွာမွာကို စိတ္ပူလိုက္ရနဲ႔ မိခင္တဦးရဲ႕ တမ္းခ်င္းဟာ ေမာဟိုက္စရာပါပဲ။

မိခင္ျဖစ္လာတဲ့ေန႔ကစလုိ႔ ကြ်န္မမွာ ေလာဘေတြဟာ ဦးေနွာက္တခုလံုးမွာ ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမရကို ေနရာယူလိုက္တာ ကေလးေတြ ၾကီးလာတဲ့အထိပါပဲ။ အေမဟာ သားေတြ သမိီး ေတြကို အေကာင္းဆံုးေတြအားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ေစခ်င္တယ္ေလ။ သားကို ကြ်န္မဘဝရဲ႕ အုတ္တံတိုင္းၾကီး ျဖစ္ေစခ်င္သလို သမီးေလးက်ျပန္ေတာ့လည္း ဧည့္ခန္းထဲက ပန္းေလးတပြင့္လို တင့္တယ္ေစခ်င္လိုက္တာ။ ကေလးေတြအေဖက်ျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္က်င့္တရားေလး ေကာင္းေစခ်င္လြန္းလိုက္ရတာ၊ ပဲြေလးလမ္းေလးရိွလုိ႔ အရက္ေလး နည္းနည္း ေသာက္လာရင္ပဲ ကြ်န္မမွာ ပုတီးၾကီးတန္းလန္းနဲ႔ အမ်က္ေဒါသက မေျပနိုင္။ ငါ့သားငါ့သမီးေတြ ဂုဏ္ငယ္ရခ်ည္ရဲ႕ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဉာဏ္ၾကီးရွင္ သမီးက ေမေမ့မွာလည္း ေလာဘေတြ၊ အတၱေတြနဲ႔ ေလာင္ျမိဳက္ေနလိုက္တာ ေမေမရယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ယူရတဲ့အထိပါပဲ။

မိခင္ဘဝဆိုတဲ့လမ္းကိုေလွ်ာက္ခဲ့တာ ဆယ္စုနွစ္နဲ႔ ေရတြက္လိုက္ရင္ နွစ္စုမက သံုးစုနီးပါးရိွလာတဲ့အခါ မိခင္ဟာ တကယ္ေတာ့ တမ္းခ်င္းတပုဒ္ကို ထြက္သက္ဝင္သက္ ကုန္တဲ့အထိမ်ား ေရးသြားေနမလားဆိုတဲ့ ေၾကာင့္က်စိတ္ကေလးဟာ ကြ်န္မရင္ထဲ ရိွေနတာအမွန္ပါပဲ။ အာနာပါနကိုသိေပမယ့္ သိတဲ့ေနရာေလးက ေရြ႕လ်ားမသြားနိုင္ တဲ့ ကြ်န္မလိုမိခင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရိွပါလိမ့္။

မိခင္ဟာ သားသမီးမ်ားအတြက္ စစ္သူၾကီးဆိုရင္ သူဘယ္လိုတိုက္ပဲြေတြကို ျငိမ္ျငိမ္ေလး လူသူေလးပါးမသိ ေအာင္ ဆင္နဲႊခဲ့ရပါလိမ့္။ မိခင္ဟာ သားသမီးမ်ားအတြက္ ဂီတစာဆိုတဦး ဆိုရင္ေကာ၊ သူဟာ ညေပါင္းမ်ားစြာ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ အိပ္ေရးအပ်က္ခံျပီး သံစဥ္ေတြကို ရွာခဲ့ရပါလိမ့္။ မိခင္ဟာ သားသမိီးအတြက္ ဘ႑ာတိုက္ ၾကီးျဖစ္ရင္ မိခင္ရဲ႕ ဦးေနွာက္ဟာ ၾကင္ေဖာ္ေတာင္ မသိလိုက္ဘဲ ဂဏန္းေပါင္းစက္တလံုးျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါပေကာ။

ဘဝရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈဟာ မိခင္တဦးအတြက္ သားသမီးေလးေတြရဲ႕ ထြက္ေပၚလာတဲ့ သဏၭာန္ေပၚမွမူတည္ ေနတယ္လုိ႔ ဆိုျပန္ေတာ့ စာက်က္ပ်င္းတဲ့သားငယ္ရဲ႕ မသိက်ဳိးကြ်န္ျပဳလိုက္တဲ့ဟန္ေလးကို ျမင္ေယာင္မိဆဲပါပဲ။

ေမေမ့ဘဝရဲ႕မွတ္တိုင္ဟာ ေမေမ့သားေတြ၊ သမီးေတြရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈပဲလုိ႔ ခဏခဏေျပာတဲ့အခါ ခင္ပြန္းသည္က ၾကီးက်ယ္ရန္ေကာဆိုတဲ့ မ်က္နွာထားနဲ႔။ ဒါဟာ တကယ့္ကို အမွန္တရားလုိ႔ ကြ်န္မကဆိုတဲ့အခါ သားသမီးမေကာင္း၊ မိဘေခါင္း ဆိုေတာ့ ... ။ ကြ်န္မ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့မယ့္မွတ္တိုင္ေလးေတြ အတြက္ ကြ်န္မ ေရရြတ္လိုက္တဲ့ တမ္းခ်င္းတေၾကာင္းဟာ ပန္းလ်စရာပါပဲ။

သိမ္ေမြ႔နူးညံ့တဲ့လမ္းကိုေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ မိခင္ဆိုတဲ့ ေျမနီလမ္းေလးဟာ ၾကမ္းတဲ့အခါလည္းၾကမ္းသလို ေခ်ာေမြ႔တဲ့အခါလည္း သိပ္ကိုနွစ္လိုဖြယ္ပါပဲ။ ကြ်န္မဟာ ေလာကဓံရွစ္ပါးကို နားလည္ေပမယ့္ ေအာ္ ... သားသမီးနဲ႔က်ေတာ့ လက္ေတြ႔မခံစားနိုင္တာ ... မိခင္လား သမီးရယ္။

မိခင္ဟာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လည္းတူရျပန္ေတာ့ ကြ်န္မဟာ ေခတ္နဲ႔အမီလိုက္ရျပန္ေရာ။ ေမ်ာလြင့္ေနတဲ့တိမ္- စိတၱဇဆန္တဲ့ဒီမိုးမ်ားကိုလည္း သိေအာင္ လုပ္ရသလို… အင္တာနက္ရဲ႕chattingကိုလည္း မ်က္စပစ္ရျပန္ေသး။ မိခင္ဟာ သားသမီးေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ရယူသင့္ျပန္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕တမ္းခ်င္းဟာ လြမ္းေမာဖြယ္မဟုတ္ေတာ့ျပန္ဘဲ အင္တာနက္ေခတ္ရဲ႕ အျမင္ေတြကို ေဆြးေနြးနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းရျပန္ပါေရာလား။

ငါ့အတြက္ေရာလုိ႔ ခဏခဏေမးတတ္တဲ့ ခင္ပြန္းသည္ကိုေတာ့ အျပံဳးနဲ႔သာတုံ႔ျပန္ျပီး စိတ္ထဲကေတာ့ ကြ်န္မ တူမေလးတေယာက္ လင္ေကာင္းသားေကာင္း ရသြားတာကို စဥ္းစားရင္း ငါ့့သမီးေလးလည္း အဲသလိုဆို သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ဆိုတဲ့အေတြးသာ ၾကီးစိုးေနတာျဖင့္ ဘယ္သူမွေတာင္ မရိပ္မိလိုက္ပါဘူး။ သမီးေရ ရည္းစား ထားရင္ လူသိေအာင္ မထားရဘူး၊ အင္း ... အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ေတာ့ လူသိရွင္ၾကားျပဳရတယ္လုိ႔ ကြ်န္မမၾကာခဏ ေျပာရင္း ... အင္းေလ ကိုယ္က ေျပာပဲေျပာနိုင္တာ နားမွေထာင္ပါ့မလားဆိုတဲ့ သံသယစိတ္ကေလးက တစြန္းတစ။ ကိုကို ... သားက အရြယ္ေတာ္ေတာ္ေရာက္လာျပီေနာ္ ... မေအေျပာလုိ႔ မတင့္တယ္တဲ့ ေဆာင္ ရန္၊ ေရွာင္ရန္ေလးေတြ ေျပာဦး၊ ကြ်န္မေျပာရင္ ကေလး နားရွက္မွာစိုးလုိ႔၊ ေရာဂါေတြကလည္းေၾကာက္စရာ ေကာင္းပါဘိနဲ႔ေနာ္ လုိ႔ ေျပာျပန္ေတာ့ ေၾသာ္... ကြ်န္မကပဲ သည္းသတဲ့၊ လြန္လြန္းအားၾကီးသတဲ့။

စစ္သူူၾကီး ကြ်န္မ လက္နက္ခ်ရတာလည္း ခင္ပြန္းသည္အေပၚ အၾကိမ္ၾကိမ္ေပါ့၊ ေၾသာ္... တမ္းခ်င္းကို ဆိုရရင္ေတာ့ မကုန္နိုင္ေအာင္ပါပဲ။ မိခင္ျဖစ္မွေတာ့ အလံျဖဴကို သားအတြက္ျပရ၊ သမီးအတြက္ျပရေပါ့။ ကြ်န္မဘဝဟာ မိခင္အျဖစ္ေရာက္ခဲ့ရလုိ႔ ျမင့္ျမတ္လွပါတယ္ဆိုရင္ ... ကြ်န္မရဲ႕ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ အတၱေတြဟာ အျဖဴေရာင္ေလာဘေတြ၊ အျဖဴေရာင္ေဒါသေတြ၊ အျဖဴေရာင္္အတၱေတြပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

graphic - www.cfswestern.mb.ca


Source by :http://www.irrawaddyblog.com/