အတၲကြၽန္း

ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏အရွင္သခင္ျဖစ္၍

ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏ အႀကီးအကဲ ျဖစ္ေပသည္။

(ဟင္ေလ၏ အႏိုင္မခံကဗ်ာမွ)

ဘုရားမဲ့ျဖစ္တည္မႈ၀ါဒီဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကင္ပြန္းတပ္ ေလေသာ ျပင္သစ္ဒႆနပညာရွင္ စာေရး ဆရာႀကီး ယြန္းေပါဆာ့ထ္ (Jean Paul Sartre) က လူတိုင္းလူတိုင္း မိမိကုိယ္ကုိဖန္တီးသည္ဟု ယတိျပတ္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ မိမိ၏လက္ရွိဘ၀ အတြက္ မိမိသာလွ်င္ တစ္ဦးတည္းေသာ လက္သည္ ျဖစ္သည္၊ မိမိသာလွ်င္ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။

အမိအဖႏွစ္ဦးတို႔ ေပါင္းစည္းမႈေၾကာင့္ လူဟူ၍ျဖစ္တည္ လာၿပီးသည္မွ စကာ ေသဆံုးသည့္တိုင္ ေအာင္ေသာ ဘ၀ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ မိမိ၏တန္ဖိုး၊ မိမိ၏ဂုဏ္ျဒပ္၊ မိမိ၏ခ်မ္းသာဆင္းရဲ (ၿခံဳငံု၍ ဆိုရ ေသာ္) မိမိကုိယ္ကိုမိမိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ရင္ဆိုင္ေနရ ေသာ မိမိဘ၀တစ္ခုလံုးကို အဘယ္ ဘုရားသခင္၊ အဘယ္ပတ္၀န္းက်င္၊ အဘယ္မေမြးမီ အတိတ္အေၾကာင္း မ်ားကမွ ျပ႒ာန္းဖန္တီးေပး သည္မဟုတ္ဘဲ ယခုလက္ရွိ မိမိကုိယ္တိုင္ကသာ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ လက္ခံ ဖန္တီးထားျခင္းျဖစ္သည္ ဟု ဆိုလိုရင္း ျဖစ္သည္။

ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ "ပထမံ ကလလံေဟာတိ" ပထမဦးဆံုး ကလလေရၾကည္ သည္ စျဖစ္၏ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဖခင္၏သုတ္ပိုးႏွင့္ မိခင္၏မ်ဳိးဥတို႔ ေပါင္းစပ္ျခင္းေၾကာင့္ လူ၏အစျဖစ္ေသာ သေႏၶသား ျဖစ္ထြန္းခဲ့သည္ဟု ဆိုလိုပါသည္။

လူ၏ျဖစ္တည္မႈအစႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ဗုဒၶ၏ေဟာၾကားခ်က္ သည္ ေခတ္သစ္ေဆးသိပၸံဆိုင္ရာ ေတြ႕ရွိ ခ်က္တို႔ႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ေနျခင္းမရွိဘဲ တစ္ထပ္တည္း ျဖစ္ေနသည္။ သုတ္ပိုးႏွင့္မ်ဳိးဥ ႏွစ္ခုေပါင္း၍ ဖန္ျပြန္အတြင္း၌ သေႏၶတည္ေစႏိုင္ေနၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။

ထိုကဲ့သို႔ လူျဖစ္လာၿပီးသည့္ေနာက္၌ လူ၏တန္ဖိုး၊ လူ၏ ဂုဏ္ျဒပ္၊ လူ၏ခ်မ္းသာဆင္းရဲႏွင့္တကြေသာ လူ၏ဘ၀ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဗုဒၶသည္ ဘာမ်ား ေဟာၾကားသြားေလသနည္း။

ဗုဒၶသည္ လူ႔တန္ဖိုးဆိုင္ရာ ဘ၀နိယာမတစ္ခုကို ထုတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။ ယင္းနိယာမမွာ ကမၼနိယာမျဖစ္ပါသည္။ ကံႏွင့္ ကံအက်ဳိးတရားတို႔ ကာလအျခားမရွိဘဲ တစ္ဆက္တည္း တစ္စပ္တည္း ျဖစ္ပြားေနသည့္ နိယာမဓမၼတာတစ္ခုကို မွတ္တမ္းတင္လူ႔သမိုင္းတြင္ ဗုဒၶက စဦးဆံုးေဟာၾကား ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶဓမၼကို အခ်ဳိ႕က အနတၱ၀ါဒဟုလည္းေကာင္း၊ ဒုကၡ၀ါဒဟုလည္းေကာင္း၊ ၀ိဘဇၨ၀ါဒဟု လည္းေကာင္း အမည္ေပးထားတတ္ၾကပါသည္။ ထို႔ထက္ ကမၼ၀ါဒဟု အမည္ေပးျခင္းက ပို၍သင့္ေလ်ာ္မည္ ထင္ပါ သည္။

ဤေနရာတြင္ ဗုဒၶ၏ကမၼ၀ါဒႏွင့္ နိကႏၲနာဋပုတၱ၏ ကမၼ၀ါဒတို႔ ေရာေထြးႏိုင္စရာရွိ၍ အတန္ငယ္ ရွင္းျပ ခ်င္ပါေသးသည္။

နိကႏၲတို႔၏ကမၼ၀ါဒမွာ ကမၼ၀ါဒဟူေသာအမည္ကိုပင္ ရႏိုင္ ခြင့္မရွိပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔ ေျပာေဟာသည့္ ကံႏွင့္ ကံ၏ အက်ဳိးတရားတို႔မွာ ကာလအသေခ်ၤ ျခားေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူဟူ၍မေမြးဖြားလာမီ အသေခ်ၤကာလက ျပဳခဲ့သည္ဆိုေသာကံသည္ ယခုအခါက်မွလာ၍ အက်ဳိး ေပးခ်င္ေပးေနတတ္၏ဟု လည္းေကာင္း၊ ယခုျပဳေသာကံသည္လည္း ေနာင္ လူအျဖစ္ ေသဆံုးသြားၿပီး အသေခ်ၤ ကာလတြင္မွ အက်ဳိးေပးခ်င္ေပးမည္ဟုလည္းေကာင္း ခံယူေသာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္ပါ သည္။

ဗုဒၶေဟာၾကားသည့္ ကမၼ၀ါဒမွာကား ထိုသို႔မဟုတ္ပါ။ လာ လွည့္ ႐ႈလွည့္(ဧဟိပႆိက)ဟု ရဲရဲ တင္းတင္း ႀကီး ဖိတ္ေခၚၿပီးလွ်င္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ လူတိုင္းသိျမင္ေအာင္ ေျပာျပႏိုင္သည့္နိယာမ ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶ၏ကမၼ၀ါဒမွာ လူသားတိုင္း အညီအမွ် ဧကန္ဧက သိျမင္ နားလည္ႏိုင္သည့္ ဒႆနတရားျဖစ္၍ နိကႏၲတို႔၏ ကမၼ၀ါဒမွာ မ်က္မွန္း ရမ္းဆခ်က္မ်ားျဖင့္သာ လက္ခံႏိုင္ေသာ ယံုၾကည္မႈတရား ျဖစ္သည္။

ကံဟူေသာစကားျဖင့္ ဗုဒၶသည္ ဘာကိုဆိုလုိပါသနည္း။

ကံဟူေသာစကားကို အခ်ဳိ႕က အလုပ္ဟု အေပၚယံရွပ္၍ ဖြင့္ဆိုတတ္ၾကသည္။ စင္စစ္ ဗုဒၶ ေဟာၾကား သည့္ ကံဆိုသည္မွာ အလုပ္သက္သက္မွ် မဟုတ္ပါ။ "လူသားတစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ရည္ ရြယ္ခ်က္ ေစတနာျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာ ကိုယ္မႈ၊ ႏႈတ္မႈ၊ စိတ္မႈ"တို႔ကိုသာ ကံဟုဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေစတနာမပါဘဲျပဳေသာ အမႈမ်ားကို ႀကိယာမ်ားဟုသာ ေခၚဆိုရပါမည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေစတနာျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာအလုပ္ မ်ားသည္(သို႔မဟုတ္) ကံမ်ားသည္ ျပဳၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆိုင္ရာ အက်ဳိးတရားမ်ားကို မဆိုင္းမတြ ျဖစ္ပြားေစသည္ဟု ဗုဒၶက ေဟာၾကား ခဲ့သည္။ ယင္းအက်ဳိးတရားမ်ားမွာ တန္ဖိုးပိုင္းဆိုင္ရာဘ၀မ်ား ျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္၏ လက္ရွိ တန္ဖိုးပိုင္းဆိုင္ရာဘ၀ မ်ားကို ယခုလက္ရွိ မိမိကုိယ္တိုင္ပင္ ျပ႒ာန္း ဖန္တီးေနသည္ဟု ဗုဒၶက ဆိုပါသည္။

လူတစ္ေယာက္က အျခားလူတစ္ေယာက္အေပၚတြင္ ေမတၱာထားသည္ဆိုပါစို႔။ ယင္းကဲ့သို႔ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံကာ ေမတၱာထားျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာအက်ဳိးတရားမွာ ေမတၱာရွင္ ဘ၀သို႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ရွိသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးတို႔အား ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္း ဒါနမႈကို ျပဳသည္ဆိုလွ်င္လည္း ယင္းဒါနကံ၏ အက်ဳိးတရားမွာ ထိုသူ ဒါနရွင္ဘ၀သို႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ရွိသြားျခင္း ျဖစ္သည္။

လူ၏ ဂုဏ္သိကၡာပိုင္းဆိုင္ရာဘ၀မ်ား၊ လူ၏ ကိုယ္က်င့္ တရားဆိုင္ရာဘ၀မ်ား၊ လူ၏ တန္ဖိုးပိုင္း ဆိုင္ရာဘ၀မ်ားသည္ ဤသုိ႔လွ်င္ ျဖစ္ပြားေနပါသည္။ လူေကာင္းဘ၀၊ လူဆိုးဘ၀၊ လူမိုက္ဘ၀၊ လူလိမၼာဘ၀ စသည္ျဖင့္ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ပင္ ကံႏွင့္ ကံ၏အက်ဳိး ဘ၀ကို ခဏမဆိုင္းပဲ ဆက္စပ္ေနပံုမွာ ထင္ရွားပါလိမ့္မည္။

လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားလူတစ္ေယာက္၏ ပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို ခိုးယူသည္ဆုိပါစို႔။ ခုိးၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူ၏မူလဘ၀သည္ ေျပာင္းလဲသြားေလေတာ့သည္။ မခိုးခင္က သူ၏ လူေကာင္းဘ၀ သည္ နိ႒ိတံသြားၿပီး သူခိုးဘ၀သို႔ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရာက္ ရွိသြားေလေတာ့သည္။ သူ၏ခုိးယူျခင္းကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ကမွ မသိရွိဘဲျဖစ္ေနေစကာမူ သူသည္ သူခိုးဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ တန္ဖိုးနိမ့္က်ေသာ၊ ဂုဏ္ျဒပ္ဆုတ္ယုတ္ေသာဘ၀သို႔ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေရာက္ရွိသြား ပါသည္။ ေန႔ရက္ဆိုင္း၍မရပါ။ အခ်ိန္ဆြဲထား၍မရပါ။ ဤသို႔လွ်င္ ကံႏွင့္ဘ၀သည္ အၾကားအလပ္မရွိ ဆက္စပ္ေနပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ လူသား၏ဘ၀ကို ယခုလက္ရွိ မိမိတို႔ျပဳေသာ ကံမ်ားက စီမံျပ႒ာန္းေနေၾကာင္းမွာ အလြန္ပင္ သိသာထင္ရွားလွသည္။

သူခိုးဘ၀ ေရာက္ရွိေနသည္မွာလည္း ယခု မိမိတို႔ျပဳေသာ ကံမ်ား ေၾကာင့္ ပင္ ျဖစ္သည္။ လူလိမ္ဘ၀ ေရာက္ရွိသြားသည္မွာ လည္း ယခုမိမိျပဳေသာ ကံမ်ားေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူေတာ္ ေကာင္းဘ၀ သို႔ ေရာက္ရွိေနသည္မွာလည္း ယခု မိမိတို႔ျပဳေသာ ကံမ်ားေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကာမဂုဏ္က်ဴး သည့္ ရာဂ႐ူးဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိေနသည္မွာလည္း ယခု မိမိတို႔ျပဳေသာ ကံမ်ားေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။

မိမိတို႔၏တန္ဖိုးမ်ား၊ မိမိတို႔၏ဂုဏ္ျဒပ္သိကၡာမ်ား၊ မိမိတို႔၏ ခ်မ္းသာဆင္းရဲမ်ားကို လူဟူ၍ ျဖစ္လာၿပီး သည့္ေနာက္ပိုင္း မိမိတို႔ ကိုယ္တုိင္ စီမံဖန္တီးေနသည္ဟု ကမၼနိယာမက ျပသေနသည္။

ဤအခ်က္ကို အခ်ဳိ႕က လက္သင့္မခံ ျငင္းဆန္ၾကသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ တန္ခုိးရွင္ ဖန္တီးရွင္ေၾကာင့္ဟုလည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းျပၿပီး မိမိကိုယ္ကို ကင္းလြတ္ခြင့္ ေပးတတ္ၾက ပါသည္။ ယင္းကို ယြန္းေပါဆာ့ထ္က မ႐ိုးသားမႈ( Bad Faith) ဟုဆို၍ ဗုဒၶက မွားယြင္း ေသာ အျမင္( မိစၦာဒိ႒ိ )ဟု ဆိုပါသည္။

လက္ရွိဘ၀ကို မိမိ လက္မခံဟုဆိုလွ်င္ ျငင္းဆန္ပုိင္ခြင့္ အျပည့္ ရွိေနသည္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ သတ္ေသျခင္းျဖင့္ ပင္ ေရွာင္ရွားႏိုင္ပါသည္ဟု ယန္းေပါဆတ္က ေျပာပါသည္။ လူသား သည္ အၾကြင္းမဲ့လြတ္လပ္၏ဟု သူက ဆိုသည္။

ဗုဒၶကမူ အ၀ိဇၨာမွ စခဲ့ေသာ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကို ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္တရား(ပဋိစၥသမုပၸာဒ္)ျဖင့္ အေသးစိတ္ ေဟာေျပာခဲ့ပါသည္။

ခိုးျခင္းကို အေကာင္းဟုထင္ေသာ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ခုိးမႈ တည္းဟူေသာ ကံကိုျပဳရာမွ သူခိုးဘ၀တည္း ဟူေသာ ၀ိညာဏ္နာမ္႐ုပ္ အစရွိသည္ ျဖစ္ပြားလာပံု၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူခိုးဘ၀အေပၚ တပ္မက္မႈ တဏွာ ဥပါဒါန္တို႔ျဖစ္ၿပီး တစ္ဖန္ျပန္ခိုးကာ သူခိုးဘ၀ သံသရာလည္ပံုတို႔ကို ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

လူသား၏ တန္ဖိုးပိုင္းဆိုင္ရာဘ၀တို႔ကို ဤ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္တရားျဖင့္ ျဖန္႔က်က္ၾကည့္လွ်င္ ကမၼနိယာမ၏ တစ္ ထစ္ခ်မွန္ကန္ပံုတို႔ကို ျမင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

မိမိ ဘယ္ဘ၀သို႔ေရာက္ေနသနည္း။ လူလိမ္ လူညစ္ဘ၀၌ ေလာ။ လူေကာင္းလူမြန္ဘ၀၌ေလာ။ လူဆိုးသူခုိးဘ၀၌ေလာ။ သူ ေတာ္ေကာင္း သူေတာ္စင္ဘ၀၌ေလာ။ မုဒိမ္းတႏၲဘ၀၌ေလာ။

ယင္း ဘ၀မ်ား၏အေၾကာင္းကို ရွာလိုက္လွ်င္ မိမိပင္ အဓိကဇာတ္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေပ လိမ့္မည္။ ထို႔ျပင္ မိမိသည္ ယခုလက္ရွိဘ၀မွ ဘယ္ဘ၀သို႔ ေရာက္ခ်င္ေသးသနည္း။ ေလာက အက်ဳိးကိုသည္ပိုးမည့္ ပရဟိတ၀ါဒီသမားသို႔ေလာ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းပြင့္တို႔ကို ေ၀ငွမည့္ ေမတၱာရွင္ ဘ၀သို႔ေလာ။ မတရားမႈတို႔ကို တစ္စမက်န္ သုတ္သင္ ဖယ္ ရွားမည့္ ဓမၼဘက္ေတာ္သားဘ၀သုိ႔ေလာ။ အဘယ္ဘ၀သို႔ ေရာက္လိုသည္ျဖစ္ေစ မိမိကုိယ္တိုင္ပင္ ဖန္တီးေရာက္ရွိေစရမည္္ ျဖစ္သည္။

ေကာင္းမြန္ေသာကံတို႔ကို ယခုလုပ္လွ်င္ လူေကာင္းဘ၀သို႔ ယခုပင္ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ဆိုးရြားေသာကံ တို႔ကို ယခုလုပ္လွ်င္ လူဆိုး ဘ၀သို႔ ယခုပင္ေရာက္မည္ ျဖစ္သည္။ ဆန္ႏွင့္ထမင္းသည္ တစ္ ဆက္ တည္း ျဖစ္ေနဘိသကဲ့သို႔ မွ်စ္ႏွင့္၀ါးသည္ တစ္စပ္တည္း ျဖစ္ေနဘိသကဲ့သို႔ ကံႏွင့္ ဘ၀သည္လည္း တစ္ဆက္တည္း တစ္စပ္ တည္း ျဖစ္ေနပါသည္။

လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း လက္ရွိဘ၀တို႔ကို လူျဖစ္လာ ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း၌ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ပင္ စီမံဖန္တီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိဘ၀ကို ဆိုးရြားနိမ့္က်သည္ဟုထင္၍ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လွ်င္လည္း မိမိတို႔ပင္ ျပဳျပင္ဖန္တီးရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

မိမိတို႔အတြက္ ဘယ္သူကမွ ဖန္တီးေပးမည္မဟုတ္ပါ။ ဘယ္သူကမွ ကယ္တင္မည္ မဟုတ္ပါ။ မိမိတို႔၌ အခြင့္အေရးတစ္ခုတည္းသာ ရွိပါသည္။ ယင္း အခြင့္အေရးမွာ မိမိတို႔ႀကိဳက္ရာဘ၀ကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ ဖန္တီးႏိုင္ခြင့္သာ ျဖစ္သည္။

မိမိတို႔ျဖစ္ခ်င္ေသာ အလိုရွိရာ ဘ၀႐ုပ္ပံု လႊာကို မိမိတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ပံုေဖာ္ႏိုင္မည့္ အဘယ္ အစြန္း အထင္းမွ မထင္ေသးေသာ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ အနာဂတ္တစ္ခုသည္ လူသားတိုင္းကို ေစာင့္ႀကိဳ ေနသည္ဟု ယြန္းေပါဆာ့ထ္က ေျပာပါသည္။

ျမတ္ဗုဒၶကမူ ဆင္းရဲဟူသမွ် ကုန္ဆံုးသည့္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေရး အတြက္ မိမိသည္သာ မိမိ၏ ေဆာက္တည္ရာကြၽန္း(အတၱဒီပ) ျဖစ္သည္ဟု တစ္ခြန္းတည္းေသာစကားကို ဆိုခဲ့ပါသည္။

ေမာင္သာမည

(အေတြးအျမင္စာစဥ္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။)

Source by :http://www.maukkha.org/