အေခ်ာင္ ငါးဖမ္း ေလွေပၚမွ ေရာင္းစားခံ ျမန္မာ အလုပ္ သမား ၃ ဦး လြတ္ေျမာက္လာ

ထိုင္း နိဳင္ငံ အလယ္ပိုင္း ျခံဳဘူရီ ခရိုင္ အေခ်ာင္ ေလွဆိပ္တြင္ ေရာင္းစားခံ ထားရာမွ ျမန္မာ အလုပ္ သမား သံုးဦး ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့သည္။ နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့ျပီး ဘန္ေကာက္ျမိဳ ့အေျခစိုက္ ထိုင္း နိဳင္ငံေရာက္ ျမန္မာ နိဳင္ငံ သားမ်ား အသင္း သို ့ဧျပီလ ၇ ရက္ေန ့က ေရာက္ရွိ လာခဲ့သည္။ အသက္ ၃၀ အရြယ္ မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုျမိဳ ့ေအာင္ဆန္း၂ ရက္ကြက္ မွ ကိုဇင္ကို မွာ ၉ လခန္ ့ပင္လယ္ ျပင္တြင္ အခ မရပဲ လုပ္ကိုင္ခဲ့ ရသည္။ မေကြးတိုင္း စကုျမိဳ႔နယ္၊ သေဘာၤကၽြန္း ရြာမွ အသက္ ၂၇ ႏွစ္ အရြယ္ ကိုျဖိဳး ႏွင့္ ရန္ကုန္ ၊ မရမ္းကုန္းမွ အသက္ ၂၂ ႏွစ္ အရြယ္ ကိုသန္႔ဇင္တို ့မွာ ၂ လခန္ ့လုပ္ကိုင္ ခဲ့ရာမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဦးေဆာင္ ထြက္ေျပး လာသူ တစ္ဦး ျဖစ္ေသာ ကိုျဖိဳးက “ လူ အခ်င္းခ်င္း ကၽြန္ျပဳတယ္ ဆိုတာ လက္ေတြ ့က်မွ ယံုရပါ ေတာ့တယ္။ ျမန္မာ နိဳင္ငံသား အခ်င္းခ်င္းပါ၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို ့ကို ၀ယ္ထားတဲ့ လူေတြက မြန္လူမ်ိဳး ေတြပါ။ သူတို ့ေတြက ထိုင္း ငါးဖမ္း ေလွေတြ ေပၚမွာ လုပ္ခိုင္း ပါတယ္ ၊ က်ေနာ္တို ့လုပ္နိဳင္နိဳင္ / မနိဳင္နိဳင္ လုပ္ရ ပါတယ္၊ လကုန္လို ့လုပ္အားခ ထုတ္ရင္ အဲဒီမြန္ ပြဲစားေတြ က ထိုင္း လုပ္ငန္းရွင္ ေတြဆီမွာ သြားျပီး ေငြထုတ္ ပါတယ္၊ လွိဳင္းမူလို ့မလုပ္ နိင္ဘူး ဆိုလို ့မရဘူး။ က်ေနာ္ လွိဳင္းမူးလို ့ထိုင္ေနတာ က်ေနာ့္ ေခါင္းေပၚမွာ ေရခဲျခင္း ၃ ျခင္း ကိုတင္ျပီး ေရေလာင္း ခ်ပါတယ္၊ ကလန္ ကဆန္ လုပ္ရင္ ပင္လယ္ထဲ ပစ္ခ်ေတာ့ တာပဲ ” ဟုေျပာသည္။ ကိုျဖိဳးတို ့မိတ္ေဆြ သံုးဦး စလံုး ျပီးခဲ့ သည့္ ၂၀၀၉ ေမလ ( ၁ ) ရက္ေန ့တြင္ ျမ၀တီ ၀ါးေတာ ရပ္ကြက္ မွ အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္ ဗမာ လူမ်ိဳး ကိုသန္း၀င္း တို ့အဖြဲ ့မွ ထိုင္း နိဳင္ငံ တြင္းသို ့တင္ပို ့ခဲ့သည္။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ ငါးေသတၱာ ရံုတြင္ အလုပ္ ရမည္ ျဖစ္ျပီး လူ တစ္ဦးစီ ဘတ္ ၁၂၀၀၀ ေပးရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာတူ တက္လာ ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

စုစုေပါင္း လမ္း ၁၀ ရက္ ေလွ်ာက္ျပီး ကား ၁ ရက္ စီျပီးေသာ အခါ အေခ်ာင္ ေလွဆိပ္သို ့ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။ အေခ်ာင္ ပြဲစားမ်ား ထံတြင္ တစ္ေယာက္ကို ၂၂၀၀၀ ႏွင့္ ၂၅၀၀၀ ဘတ္ ႏွဳန္းျဖင့္ မြန္ ပြဲစား မ်ားကို ေရာင္းခ် ခဲ့သည္။ ကိုျဖိဳးတို ့လာေသာ အခါ လူေပါင္း ၂၈ ေယာက္ျဖစ္ျပီး မိန္းကေလး ၅ ေယာက္ပါသည္။ မိန္းကေလး ၅ ေယာက္ ကိုမူ မဟာခ်ိဳင္သို႔ ပို႔ ေပးခဲ့သည္။ မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုျမိဳ ့မွ ကိုဇင္ကို က “က်ေနာ္ ၉ လ ျပည့္လာျပီ ၊ မခံနိဳင္ ေတာ့ဘူး၊ ခနေလးပဲ အိပ္ရတယ္၊ အခ်ိန္ျပည့္ လုပ္ေန ရတယ္၊ ပင္ပန္းလည္း မနားရဘူး ၊ ဖ်ားလို႔လည္း မနားရဘူး၊ ကိုယ္ ပင္ပန္းခံ ေနတာကို မိဘေတြ စားရတယ္ ဆိုလည္း လုပ္ေပ်ာ္ပါ ေသးတယ္ ။ ခုဟာက မြန္ ပြဲစားေတြကို အသက္နဲ ့ရင္းျပီး လုပ္ေကၽြး ေနရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔မွာ လြတ္လပ္ခြင့္ ဆိုတာ မရွိဘူး၊ ေစ်း၀ယ္ ေတာ့လည္း သူတုိ ့စါရင္းမွတ္ ထားတယ္၊ က်သင့္ တာက ဘတ္၂၀၀ ဖိုး ဆိုရင္ သူတို႔က ဘတ္ ၃၀၀ လို ့ေရး ထားတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့ဘယ္ေလာက္ စါရင္းမွတ္ ထားထား အမွား အမွန္ လံုး၀ ျပန္ေျပာလို ့မရဘူး၊ အဲဒီလို မတရား လုပ္တာဗ်ာ” ဟုေျပာသည္။

အဆိုပါ အေခ်ာင္ ေလွဆိပ္ တြင္ နည္း အမ်ိဳးမ်ဳိးျဖင့္ ေရာင္းစား ခံထားရသူ ေပါင္း ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ရွိေၾကာင္း ထြက္ေျပး လာသူ မ်ားက ေျပာသည္။ နံနက္ ေစာေစာ ၄ နာရီတြင္ ေလွဆိပ္သို ့ဆင္းရျပီး ၁၅ ရက္ တစ္ၾကိမ္ ေလွျပန္ ၀င္ခ်ိန္တြင္ မြန္ပြဲစား မ်ားက ဆိုင္ကယ္ ေဘးတြဲ မ်ားျဖင္ တင္ေဆာင္ျပီး အခန္း က်ဥ္းထဲတြင္ အျပင္သို႔ ဆက္သြယ္ခြင့္ မျပဳပဲ ေလွာင္ပိတ္ ထားသည္။ ေငြကို လံုး၀ ကိုင္ခြင့္ မရွိသည့္ အျပင္ လူသစ္မ်ား ၆ လ မျပည့္ မခ်င္း ဖုန္းဆက္ခြင့္ မရွိေပ။ ရန္ကုန္ ၊ မရမ္းကုန္မွ ကိုသန္႔ဇင္က “ တခ်ိဳ ့ေလွေတြမွာ ကေလး ေတြလည္း ပါတယ္၊ ကေလး အေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့တစ္ခုခု မလုပ္ နိဳင္လို႔ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခု ေျပာေနလို ့ ျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ နဲနဲ ရပ္ ေနရင္ ပိုက္ဖါတဲ့ ခ်ည္လံုး အခၽြန္နဲ ့ပစ္ေပါက္ ခံရတယ္။ ထြက္ေျပးလို႔ ျပန္ဖမ္း မိတဲ့ လူဆိုရင္ ေသလု ေမ်ာပါး ၀ိုင္းရိုက္ သတ္ၾကတာ၊ အခ်ဳိ ့ေလွေပၚက ခုန္ခ်ရင္ ေသဖုိ ့က ၈၀ ရာခိုင္းႏုန္း ေသခ်ာ ျပီးသား၊ ဒါေပမယ့္ ေသခ်င္ ေသပေစ ၊ ဒီေလွ ေပၚက ငရဲခန္းက လြတ္ရင္ ကၽြတ္ရင္ ျပီးေရာ ဆိုျပီး ခုန္းခ် တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။ ထြက္ေျပး သူမ်ား ႏွင့္ ေရာင္းစား ခံထားရျပီး ႏွစ္ပတ္လည္ တိုင္ေအာင္ လုပ္ျပီး၊ ထိုင္းနိဳင္ငံ အတြင္း အျခားျမိဳ႔ မ်ားသို႔ သြားလာရန္ စီစဥ္ ျပင္ဆင္ ၾကသူ မ်ားအား မြန္ ပြဲစား ႏွင့္ ထိုင္း ပုလိပ္ တို ့ေပါင္းျပီး ဖမ္းေလ့ ရွိသည္။ ဖမ္းမိ ပါက ျမန္မာ အလုပ္သမား တစ္ဦးအား ဘတ္ ၃၀၀၀ ျဖင့္ မြန္ ပြဲစားက ေရြးသည္။ အေခ်ာင္ ေလွဆိပ္ မွ ထိုင္းရဲ မ်ားမွာ မြန္ ပြဲစားမ်ား ခိုင္းသလို ျမန္မာ အလုပ္သမား မ်ားကို ဖမ္းဆီးေလ့ ရွိသည္။

ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ လာသူ မ်ားအား တတ္နိုင္ သေရြ ့၀ိုင္း၀န္း ကူညီ ေပးထား သည့္ ထိုင္းနိဳင္ငံေရာက္ ျမန္မာ နိဳင္ငံ သားမ်ား အသင္၏ နိဳင္ငံျခားေရး ဆက္ဆံေရး တာ၀န္ခံ ဦးမ်ိဳးနိဳင္က “ က်ေနာ္တို ့ဒီ လူကုန္ကူမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးကို လုပ္မယ္ ဆုိျပီး ျပင္္ဆင္ လာတာ ဆိုရင္ ၇ လေလာက္ ရွိပါျပီ ၊ က်ေနာ္တို ့ပိုင္ပိုင္ နိဳင္နိဳင္ မလုပ္ နိဳင္လို႔ ရွိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ သည္ပင္ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ေနရာမွန္း မသိ အသတ္ ခံရ နိဳင္ပါတယ္၊ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ ေရး အဖဲြဲ႔ေတြ ကိုယ္တိုင္က အခက္ အခဲေတြ ရွိေနတယ္နဲ ့တူပါတယ္ ၊ ဒီ လူကုန္ကူးမွဳက အာဏာပိုင္ အခ်ိဳ႔ေတြနဲ ့ပတ္သက္ ေနတယ္လို႔ သိရတယ္၊ တိတိ က်က် ေျပာဖို႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္၊ ေရာင္းစား ခံေနရတဲ့ ျမန္မာ ျပည္သား ေတြကို ကယ္တင္ နိဳင္မယ့္ လူေတြ တစ္ေန႔ေတာ့ ေပၚလာ ပါလိမ္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ ့အေနနဲ႔ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ သြားပါမယ္” ဟုေျပာသည္။

အဆိုပါ အေခ်ာင္ ေလွဆိပ္သို ့ ျမ၀တီ၊ မဲေဆာက္ဘက္မွ ျမန္မာ အလုပ္ သမားမ်ား အမ်ားဆံုး ေရာင္းစား ခံရေလ့ ရွိေၾကာင္း၊ လုပ္အားခ မရ၊ အသက္ အေသခံ၊ ဘ၀ အပ်က္ခံျပီး မြန္ပြဲစား မ်ားႏွင့္ ထိုင္း လုပ္ငန္း ရွင္မ်ားအား အလုပ္ အေကၽြး ျပဳေန ရသည့္ ျမန္မာ အလုပ္ သမားမ်ား ေထာင္ခ်ီ ရွိေၾကာင္း ထြက္ေျပး လာသူ မ်ားက ေျပာသည္။ အခ်ိဳ ့မိန္းကေလး မ်ားကို မြန္ပိုက္ ဆရာမ်ားက ၀ယ္ယူထား လိုက္ျပီး အေပ်ာ္ မယား အျဖစ္ အသံုး ျပဳသည္။ ၄င္းတို႔ စိတ္ေက် နပ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ အျခား သူမ်ားသို႔ ထပ္ဆင့္ ေရာင္းခ်ျခင္း ျပဳသည္။ အခ်ိဳ ့မိန္းကေလး မ်ားကိုမူ ဘံု မယား အျဖစ္ ၀ယ္ယူ ထားျပီး အလွည့္က် လိင္ ဆက္ဆံ ၾကျခင္းမ်ား အျပင္ ရင္းႏွီးသည့္ မိတ္ေဆြ မ်ားအား လည္း ဧည့္၀တ္ျပဳ အိပ္ေစေၾကာင္း ထြက္ေျပး လာသူ မ်ားက ေျပာျပသည္။

၁၁ . ၄ . ၂၀၁၀ ကိုေက်ာ္ေသာင္း (ဘန္ေကာက္)
http://www.htwd.info/