တဖက္ပိတ္လမ္းအႏၱရာယ္

ေက်ာ္၀င္း
၂၄ ဧျပီ ၂၀၁၂

(ေဘးမွရပ္ၾကည့္သူတဦး၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား)

ႏွစ္ကူးမွ ႏွစ္ဦး
ျမန္မာႏိုင္ငံေရးႏွစ္ဦးမွာ ‘တေန႔ေရႊ၊ တေန႔ေငြ’ ဆိုရမည္လားမသိ။ ၾကည့္ေလ …၊ သၾကၤန္မတိုင္မီႏွစ္ကူးရက္မ်ားကပင္ အားတက္ေမွ်ာ္လင့္ဖြယ္ရာအျပည့္။ ေဟာ - သၾကၤန္အျပီး ႏွစ္ဦးလည္းေရာက္ေရာ၊ သို႔ေလာ … သို႔ေလာ ျဖစ္ရျပန္သည္။

အားလံုးသိၾကသည့္အတိုင္း ဧျပီ ၁ ရက္ေန႔က၊ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပျဖစ္သည္။ ဤေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမတ္ေနရာအားလံုး၏ ၇%နီးပါးမွ်သာ ကုိယ္စားျပဳေသာ္လည္း အေရးၾကီးေသာ တိုးတက္မႈေျခလွမ္းတရပ္ဟု ျပည္တြင္းျပည္ပ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားက အေလးထားၾကသည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္သည္ျဖစ္၍ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုအားလံုး အက်ံဳး၀င္ေသာေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္သြားသည္။

ပုိ၍အားတက္ဖို႔ေကာင္းသည္မွာ ‘လြတ္လပ္ျပီးတရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ’ ဆိုသည့္ ျပည္တြင္းျပည္ပအကဲျဖတ္ခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဤအတိုင္းဆိုလွ်င္ သၾကၤန္အျပီးဆက္လက္ က်င္းပမည့္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပါ၀င္ေပေတာ့မည္။ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား ျငင္းၾက၊ ခံုၾက၊ ညွိၾက၊ ႏိႈင္းၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကရာ ဒီမိုကရက္တစ္ဖုိရမ္ၾကီးျဖစ္သြားေပေတာ့မည္။ အားတက္စရာအျပည့္၊ ေမွ်ာ္လင့္စရာအျပည့္ …။

သုိ႔တေစ၊ သၾကၤန္ျပီးသည္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ကတိသစၥာျပဳခ်က္၊ သို႔မဟုတ္ က်မ္းသစၥာဆိုခ်က္ ပံုစံ (ဇယား ၄) ပါ စကားလံုးအသံုးအႏံႈး ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အျငင္းပြားစရာေပၚလာသည္။ ထိုမွတဆင့္ NLD ပါတီမွ အႏိုင္ရ အမတ္မ်ား လႊတ္ေတာ္မတက္ေတာ့ ျဖစ္လာသည္။ စာေရးသူလို ေဘးမွရပ္ၾကည့္ အားတက္ေနရသူမ်ားအတြက္ ႏွစ္ကူးကေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမွာ ႏွစ္ဦးအေရာက္မွာပင္ “တန္ခူးေလႏွင့္ ေလွ်ာေတာ့သည္” ျဖစ္ရေလေတာ့သည္။

တဖက္ပိတ္လမ္း
ႏုိင္ငံေရး၊ အထူးသျဖင့္ ဥပေဒတြင္း ႏုိင္ငံေရးတြင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုမခ်မီ အထပ္ထပ္အခါခါ ဘက္ေပါင္းစံုမွ လွည့္ပတ္စဥ္းစားၾကရသည့္ အမွားခံလို႔မျဖစ္ေသာ ကိစၥမ်ိဳးေတြ မၾကာခဏဆိုသလို ၾကံဳရတတ္ပါသည္။ Dead End ဟုေခၚသည္။ ‘တဖက္ပိတ္လမ္း’ ဆိုပါဆို႔။ မိမိဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို ေခ်ာင္ပိတ္မိေစေသာ၊ အဆင္မသင့္လွ်င္ မိမိ ‘လႈပ္ရွားခြင္’ (space) ကိုပင္
စေတးရဖြယ္ရွိေသာ ကိစၥမ်ိဳးကိုဆိုလိုသည္။ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈအေနႏွင့္ ဤသုိ႔ေသာေပၚလစီမ်ိဳးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ေရွာင္သည္။ အျခားေရြးစရာ ဘာတခုမွ် မရွိေတာ့မွ၊ ‘ေနာက္ဆံုးအားထားရာ’ (last resort) အျဖစ္ မလႊဲမေရွာင္သာ ေရြးေလ့ရွိသည္။
ေျပာရလွ်င္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္စဥ္က စာေရးသူဘ၀င္မက်ခဲ့သည္မွာ တဖက္ပိတ္လမ္းထဲ မေရာက္ေစလို၍ျဖစ္သည္။ Dead End ႏွင့္တိုးမွာစိုးေသာေၾကာင္ျဖစ္သည္။ တကယ့္လက္ေတြ႕တြင္လည္း တဖက္မွေမွ်ာ္လင့္သည္ထက္ ပို၍သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းလာေသာေၾကာင့္သာ စာေရးသူစိုးရိမ္သလို မျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၾကိဳကာလအထိ၊ ဤမွ်အေျခေနေကာင္းလာလိမ့္မည္ဟု ဘယ္သူမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္မဟုတ္။ ယခုကိစၥ (လႊတ္ေတာ္တက္ေရး မတက္ေရး) မွာလည္း တဖက္ပိတ္လမ္း အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟုျမင္သည္။

ယခုကိစၥမွာ ယခင္ကိစၥ (၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥ) မွာလို ေခါင္းေဆာင္တဦးႏွစ္ဦး၏ သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းမႈမွ်ေလာက္ႏွင့္လည္း ေျပလည္ႏိုင္ဖြယ္ရာမရွိ။

ပုဒ္မ ၁၂၅ ႏွင့္ ဇယား ၄ တို႔မွာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီဥပေဒလို အလြယ္္တကူျပင္လို႔မရ။ လႊတ္ေတာ္အတြင္းက ျပင္မွရပါလိိမ့္မည္။

သို႔အတြက္ ပထမဆံုးလႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ဖို႔လိုသည္။ ဒါေတာင္ USDP ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္သားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ေထာက္ခံမႈလိုလိမ့္ဦးမည္။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္၊ ယခုေလာေလာဆယ္ လြယ္မည္မထင္ေသးပါ။

ဤသို႔ဆိုလွ်င္ NLD ဘာလုပ္မည္နည္း။ တဖက္ပိတ္လမ္း အႏၱရာယ္ကိုထည့္သြင္းစဥ္းစားေပးၾကပါဟု ေမတၱာရပ္ခံလိုပါသည္။

စကားလံုးတေစၦ
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ ‘ႏႈန္းစံအေျချပဳစဥ္းစားနည္း’ (normative thinking) မ်ား လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္ေနသလား၊ မၾကာခဏဆိုသလို စဥ္းစားမိသည္။ ၀ိပၸႆနာတြင္ ‘စာခံ’ ေနလ်င္ ဥာဏ္စဥ္တက္ဖို႔ခက္တတ္သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ႏုိင္ငံေရးတြင္လည္း ‘စံခံ’ေနၾကလ်င္ လိုခရီးေရာက္ေရးအတြက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္လိမ့္မည္ထင္သည္။ အဆိုပါ ‘ႏႈံးစံအေျချပဳစဥ္းစားနည္း’ ႏွင့္ ကၽြဲကူးေရပါျဖစ္ေလ့ရွိသည္မွာ စကားလံုးေတြကို အေသကိုင္ျပီး ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ျပန္လန္႔ေနတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။

ယခုျပႆနာကိုပဲၾကည့္ …။ ‘ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္’ ဆိုေသာ စကားလံုးမ်ား အေပၚဗဟိုျပဳေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ အျခားႏုိင္ငံမ်ား၏ အေျခခံဥပေဒမ်ားတြင္ ဘယ္လိုရွိသည္သိခ်င္၍ လြယ္လြယ္ရွိေသာ Encarta တြင္ရွာၾကည့္မိသည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ကတိသစၥာျပဳခ်က္ကိုေတာ့ မေတြ႕။ အေမရိကန္သမၼတမ်ား က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုၾကသည့္ စာသားကိုသာေတြ႕သည္။

သူတို႔တြင္လည္း “Preserve, protect and defend the Constitution of United States” ဆိုေသာ စကားရပ္ပါသည္သာျဖစ္သည္။ (Preserve, protect and defend ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္မနီးယိုးစြဲ စကားလံုးသုံးလံုးၾကီးမ်ားေတာင္ သံုးထားသည္။) သုိ႔တေစ ျပင္သင့္ျပင္ထိုက္၊ ျပင္စရာရွိလ်င္မူ ျပင္ခဲ့ၾကသည္သာျဖစ္ပါသည္။ ဤသုိ႔ျပင္ဆင္ရင္းျဖင့္သာ အေမရိက၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ေျပာရလ်င္ စိတ္ေကာင္းေစတနာႏွင့္ ျပင္ၾကသည္မွာ အေျခခံဥပေဒကို ဖ်က္ဆီးသည္မဟုတ္။ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရာေရာက္သည္ မဟုတ္ပါေလာ…။ ဒီမိုကရက္တစ္နည္းက် ျပင္ဆင္ႏိုင္ၾကဖို႔ပဲလိုမည္ ထင္ပါသည္။

စာေရးသူအေနႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းေတြႏွင့္ၾကံဳတိုင္း၊ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဘာေတြလုပ္ခဲ့သည္’ ကိုျပန္ၾကည့္ေလ့ရွိသည္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ေနာက္ဆံုးအဆင့္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ပါခဲ့သည္။ ဘုရင္ခံက ဥကၠဌ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဒုဥကၠဌ။ ဘုရင္ခံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အထက္ကလူ။ ဘုရင္ခံသစၥာခံထားသည္က ျဗိတိသွ်အစိုးရ။ ႏႈံးေတြ၊ စံေတြ၊ စကားလံုးေတြႏွင့္ ၾကည့္လွ်င္ အဓိပၸါယ္တမ်ိဳး။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒါေတြကို အေသမကိုင္။ ‘လက္ေတြ႕အျချပဳစဥ္းစားနည္း’ (pragmatic thinking) ျဖင့္ခ်ဥ္းကပ္သည္။

သူတို႔မ်ိဳးဆက္ထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူမ်ားထက္ ေခါင္းတလံုးျမင့္သည္မွာ လက္ေတြ႕က်က် စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု စာေရးသူကနားလည္ထားသည္။ သူက ‘စံ’ ေတြကို အေသမကိုင္၊ စကားလံုးတေစၦမေၾကာက္။

ေမတၱာရပ္ခံခ်က္
၀န္ခံရလ်င္ စာေရးသူအေနႏွင့္ ယခုစာစုကို မ၀ံ့မရဲ ေရးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္းျဖစ္၊ ဥပေဒပညာရွင္မ်ားလည္း ျဖစ္ၾကေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားအေနႏွင့္ စာေရးသူလို အႏံုညာတ တေယာက္ထက္ ပိုသိ၊ ပိုတတ္၊ ပိုစဥ္းစားႏိုင္ၾကမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။

သုိ႔ႏွင့္အမွ် ‘မိေခ်ာင္းမင္းေရခင္းျပ’ သလိုျဖစ္မွာကိုလည္း အမွန္ပင္စိုးရိမ္ပါသည္။ အမွန္စင္စစ္၊ ‘ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္း တခုမ်ား ၾကံဳေလဦးမလား’ ဆိုေသာ စိုးရိမ္ေသာကေၾကာင့္ ေရးမိေရးရာ ေရးလိုက္မိေသာ၊ ေဘးမွရပ္ၾကည့္သူတဦး၏ အေတြးစမ်ားသာျဖစ္သည္။

တဆက္တည္း၊ ႏွစ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္အားလံုးကိုလည္း ေမတၱာရပ္ခံပန္ၾကားအပ္ပါသည္။

၁။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အစဥ္အလာ၊ မဲဆႏၵရွင္မ်ား၏ မ်က္ႏွာကို ေထာက္ရႈ၍ ဒုတိယ အၾကိမ္ ျပန္လည္ စဥ္းစားေပးပါဟု အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေလးစားစြာ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

၂။ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ေနာက္ထပ္ ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းတခု မၾကံဳရေလေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ညိွႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေပးပါဟု အားကိုးေမွ်ာ္လင့္စြာ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

(အြန္လုိင္းတြင္ ေတြ႔ရေသာ စာေရးဆရာေက်ာ္၀င္း၏ ေရးသားခ်က္ကုိ ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္။)

Source by :http://www.irrawaddyblog.com/