ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အခ်ဳိးအေကြ႕

(ယခုေဖာ္ျပမည့္စာစုမွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္းက ျမန္မာျပည္ကို စီးပြားေရးအၾကံေပးရန္ သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ႏိုဘယ္ဆုရ စီးပြားေရး ပညာရွင္ ဂ်ဳိးဇက္စတစ္ဂလစ္၏ ျမန္မာျပည္က အေျပာင္းအလဲမ်ား အေပၚအျမင္ သေဘာထား ျဖစ္ပါသည္ )

ရာစုႏွစ္၀က္ေလာက္ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြ မရွိဘဲ ရပ္တည့္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ အစိုးရက အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလတခုကို သူတုိ႔အတြင္းထဲကေန လက္ခံယံုၾကည္ျပီး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ အစိုးရက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ (ေနာက္ထပ္က်င္းပဖို႔လည္း ရွိေနပါတယ္)။ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွႈေတြကို စတင္လုပ္ေဆာင္လာၿပီး၊ ႏိုင္ငံျခားက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွႈေတြကိုလည္း အလံုးအရင္းနဲ႔ရဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။

ကာလအတန္ၾကာေအာင္ ျမန္မာျပည္က အာဏာျပအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရကို ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မွႈေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ုိင္းကေတာ့ ဒီအေပၚမွာ သတိရွိတုန္းဆုိတာကေတာ့ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲေတြကေတာ့ ျမန္လြန္းအားႀကီးလို႔ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကြ်မ္းက်င္သူေတြလို႔ လူရုိေသ ရွင္ရိုေသပုဂိၢဳလ္ေတြေတာင္ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့လို႔ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

က်ေနာ့္အတြက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္က အခုလက္ရွိ သမုိင္း၀င္အခ်ိန္ကာလတခုဟာ ခုိင္မာတဲ့ အေျပာင္းအလဲတခု အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ အခြင့္အလမ္းတရပ္လို႔ပဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ပါတယ္။ ဒီအခြင့္အလမ္းကို ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္းက လက္လႊတ္လုိက္ဖုိ႔ဆုိတာ ျဖစ္ကို မျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥပါ။ ျမန္မာျပည္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကမၻာၾကီးအေနနဲ႔ ေရွ႕တိုး ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ အခ်ိန္ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ အကူအညီေပးတာေလာက္နဲ႔ ရပ္မေနဘဲ၊ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔ထားတာေတြကိုလည္း ဖယ္ရွားေပးရပါေတာ့မယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ႔မွႈေတြဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အကူအေျပာင္းကာလမွာ ခလုတ္ကသင္းေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

၂၀၁၀ ႏို၀င္ဘာလ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း အခုအခ်ိန္အထိ အေျပာင္းအလဲေတြကေတာ့ အံ့ၾသစရာပါပဲ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က တုိင္းျပည္အာဏာတစံုလံုးကို ကိုင္ထားတဲ့ စစ္အစိုးရဟာ အခုအခ်ိန္မွာလည္း ပါလီမန္မွာ ၂၅ ရာခုိင္ႏွႈန္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားဆဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဟန္ျပအတုအေယာင္ဆုိတဲ့ စိုးရိမ္ေသာကေတြရွိခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲအျပီး တက္လာတဲ့ အစိုးရဟာ တုိ္င္းသူျပည္သူေတြရဲ႔ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေရးတယူေဆာင္ရြက္လာတာဟာ တြက္ဆထားၾကတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုေနပါတယ္။

သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရဟာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရးမွာ ပြင့္ေပးဖို႔ လိုတယ္ဆုိတဲ့ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြကို တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္လာပါတယ္၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ သူပုန္တပ္ေတြနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ေတြမွာ တိုးတက္မွႈေတြ ရွိလာပါတယ္။

ဒီျပသနာက ကိုလိုနီေခတ္က ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကေန အျမစ္တြယ္ခဲ့ျပီး လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ တက္လာတဲ့ အစိုးရေတြလည္း ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ၾကာေအာင္ မေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္ရံုမက၊ အခုဆုိရင္ ဧၿပီလ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲဆြယ္တာေတြကို အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။

စီးပြားေရးမ်က္ႏွာစာမွာလည္း ဘ႑ာေရးက႑မွာ မႀကံဳစဖူးတဲ့ ပြင့္လင္းျမင္သာမွႈေတြကို စတင္ လုပ္ေဆာင္လာပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ နည္းေသးတယ္ဆုိေပမယ့္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးအသံုးစရိတ္ေတြကို ႏွစ္ဆတုိးလိုက္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္က ရွဳပ္ေထြးေပြလီလွတဲ့ ေငြလဲလွယ္ေရး စနစ္ကိုလည္း တသမတ္တည္း ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ကိုေတာင္ အစိုးရက သံဓိဌာန္ခ်ထားလိုက္ပါေသးတယ္။

တုိင္းျပည္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကေတာ့ ထင္သာျမင္သာရွိပါတယ္၊ ေရွ႕မီေနာက္မီေတြကေတာ့ အရင္တုန္းက အခုလိုပဲ အျပင္ပမ္း ေျဖေလွ်ာ့မွႈေတြကို အာဏာပို္င္အစိုးရက လုပ္ၿပီး၊ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ေပ်ာက္သြားတာေတြကို ၾကံဳခဲ့ဖူးသူေတြဆုိေတာ့ မယံုတ၀က္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

ဒီလိုျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္လည္း ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ုိင္းက ျမန္မာျပည္ကို အထီးက်န္ထားတာကို ေလွ်ာ့ေပးဖို႔ ကိစၥမွာ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနပံုရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္သားအမ်ားစုကေတာ့ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စီမံခန္႔ခြဲတတ္မယ္ဆုိရင္ တုိင္းျပည္ဟာ ေနာက္ျပန္မလွည့္ႏိုင္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္သြားမယ္ဆိုတာကို ျခင္ဆင္မိေနၾကပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလတုန္းက ရန္ကုန္နဲ႔ ၿမိဳ႔ေတာ္သစ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြကို က်ေနာ္လည္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္က ထိပ္တန္းစီးပြားေရးပညာရွင္ ဦးျမင့္က စီစဥ္တာပါ။ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြဟာ ေလးေလးနက္နက္ရွိပါတယ္။ ပရိသတ္မ်ားတာ၊ တက္တက္ၾကြၾကြေဆြးေႏြးၾကတာေတြကိုေရာ ဆုိလိုတာပါ။

ရန္ကုန္မွာဆုိရင္ လူတေထာင္ေက်ာ္တက္ေရာက္ၿပီး ကမၻာသိ ျမန္မာပညာရွင္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကလည္း အသက္၀င္ၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာေတြ အျပည့္နဲ႔ပါ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြကတည္းကေန ျမန္မာျပည္ကို စြန္႔ခြာခ့ဲရာကေန ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ၾကာမွ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျပန္ေရာက္လာၾကတာပါ။

ကုိလံဘီယာတကၠသိုလ္က က်ေနာ့္ရဲ႕ လက္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လည္းျဖစ္ ျမန္မာပညာရွင္ႏွစ္ဦးထဲက တဦးျဖစ္တဲ႔ Ronald Findlay ကဆုိရင္ “အသက္ ၉၁ ႏွစ္အရြယ္ ေဒါက္တာလွျမင့္ဟာ London School of Economics မွာ ပါေမာကၡလုပ္ခဲ့သလို၊ ေအာင္ျမင္မွႈအရဆံုး ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရးကို ဖြင့္၊ ပို႔ကုန္ကို တိုးျမွင့္ ဆိုတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာရဲ႕ ေခါင္ကုိင္ဖခင္ႀကီးျဖစ္တယ္” ဆုိတဲ့အခ်က္ကို ေထာက္ျပပါတယ္။

အဲဒီ ေဒါက္တာလွျမင္႔ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာကို လတ္တေလာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြမွာ အာရွႏုိင္ငံေတြက အသံုးခ်သလုိ၊ အထူးသျဖင့္ တရုတ္ျပည္ဆုိရင္ အေတာ္အေလးထား ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သား ကမၻာေက်ာ္ ပညာရွင္ႀကီးရဲ႕ အယူအဆက ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့မွပဲ ျမန္မာျပည္ေရာက္လာတယ္လို႔ ေျပာရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာတုန္းကလည္း ျမန္မာျပည္ကို က်ေနာ္ လက္ခ်ာေပးဖို႔ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အစိုးရအေနအထားက တုိင္းျပည္က ျပသနာေတြကို ေျပာဆုိုတဲ့ ေနရာမွာေတာင္ သတိထားရပါတယ္။ ဥပမာ ဆင္းရဲမြဲေတမွႈ၊ ေက်းလက္ကုန္ထုတ္လုပ္မွႈမရွိတာ၊ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သားမရွိတာ ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြကို သတိထားျပီး ေျပာရပါတယ္။

ဒီတေခါက္မွာေတာ့ အရင္က သတိထားစရာ ကိစၥေတြေရာ၊ တျခားရွိေနတဲ့ စိန္ေခၚမွႈေတြအေပၚမွာ အေရးေပၚကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ့္ဆုိတဲ့ အျမင္၊ နည္းပညာနဲ႔ တျခားပံုသ႑ာန္မ်ဳိးစံု အကူအညီေတြ လိုအပ္တယ္ဆုိတဲ့ အသိက အစားထုိးလိုက္ပါျပီ။ ( လူဦးေရ၊ ၀င္ေငြအခ်ဳိးတို႔နဲ႔ ႏွႈိင္းယွဥ္ခ်က္အရ ႏုိင္ငံတကာအကူအညီေတြ ရတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာမွာ အနည္းဆံုး ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ေနပါတယ္)။

ျမန္မာျပည္က လက္ရွိ အေျပာင္းအလဲေတြ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ျဖစ္ေနတဲ့အေပၚမွာ အေၾကာင္းရင္းကို ျငင္းခံုေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက ႏုိင္ငံျခားကို ဆန္စပါးအမ်ားဆံုး တင္ပို႔တဲ့ ႏုိင္ငံဟာ အခုက်ေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထက္ ေနာက္ေကာက္က်ေနတာကို ေခါင္းေဆာင္ေတြက အသိအမွတ္ျပဳသြားတာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္။

အာရတ္ေႏြဦးက ေပးတ့ဲ သတင္းစကားကို သူတို႔ေတြ ၾကားသြားလို႔ ျဖစ္မယ္။ ဒီလိုမဟုတ္လည္း ျမန္မာျပည္က လူေပါင္း ၃ သန္းေက်ာ္ေတာင္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေနထုိင္ေနတာဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ကမၻာႀကီးနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ထားလို႔ မျဖစ္ႏုိင္၊ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြက အိုက္ဒီယာေတြ စိမ့္၀င္တာေတြကိုလည္း တားဆီးလို႔ မရစေကာင္း ဆုိတာကို နားလည္သြားတာျဖစ္မယ္ - စသျဖင့္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို အေၾကာင္းရင္း ခံေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ အေျပာင္းအလဲက ျဖစ္ေနတယ္၊ အခြင့္အလမ္းေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတာကေတာ့ ျငင္းမရတဲ့ ကိစၥပါ။

ဒါေပမယ့္လည္း ႏုိင္ငံတကာက ပိတ္ဆုိ႔မွႈေတြ။ အတိတ္တုန္းက ဘယ္လို အခန္းက႑က အသံုးေတာ္ခံခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေျပာင္းျပန္ဆုိးက်ဳိးေတြ ေပးေနပံုပါပဲ။ ဥပမာ ဘ႑ာေရးပိတ္ဆို႔မွႈေၾကာင့္ ေခတ္မွီပြင့္လင္းတဲ့ ဘ႑ာေရးစနစ္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးမွာ၊ ကမၻာႀကီးနဲ႔ ေပါင္းစည္းႏုိင္ေရးမွာ မဟန္႔အတားျဖစ္ေစပါတယ္။

ထုိ႔အတူပဲ ေခတ္မွီ စက္မွႈႏုိင္ငံေတြမွာ အေျခစိုက္တဲ့ လူမွႈေရးအရ တာ၀န္ခံမွႈရွိတဲ့ ကုမၼဏီေတြအတြက္ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ေရးမွာ အကန္႔အသတ္ေတြျဖစ္ေစၿပီး၊ ရိုးသားမွႈ အားနည္းတဲ့ ကုမၼဏီေတြအတြက္ လုပ္ကြင္းလုပ္ကြက္ေတြပဲ ပြင့္က်န္ေနရစ္တဲ့အျဖစ္မ်ဳိးပါ။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရဘက္ကေန နုိ္င္ငံတကာေငြေၾကးအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ကုလသမဂၢ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအစီအစဥ္တုိ႔ဆီကေန လမ္းညြန္မွႈေတြနဲ႔ အႀကံဥာဏ္ေတြကို လက္ခံဖို႔ ဆႏၵရွိေနတာကို လက္ကမ္းႀကိဳသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ အျပင္ဘက္က ျမန္မာျပည္္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးျဖစ္စဥ္မွာ ဒီလို အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အခန္းက႑ကို ကန႔္သတ္ထားတုန္းပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ဘက္က အကူအညီေပးႏုိင္တာေတြကို ထိမ္ခ်န္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ ပိတ္ဆုိ႔ထားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲကို ဘယ္သူေတြက တာ၀န္ယူျပီး ေဆာင္ရြက္ေပးမလဲဆုိတဲ့ ကိစၥကို အေလးအနက္စဥ္းစားဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ စုိက္ပ်ဳိးေရးထုတ္ကုန္နဲ႔ အထည္ေတြကို ကုန္သြယ္ခြင့္ ဖြင့္ေပးလုိက္တာမ်ဳိး (တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြက တျခားဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံေတြကို အထူးအခြင့္အေရး အေနနဲ႔ေတာင္ ေပးေနတဲ့ ကိစၥပါ) က ျမန္မာျပည္လူဦးေရရဲ႕ ၇၀ ရာခုိင္ႏွႈန္းျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲသားလယ္သမားေတြအတြက္ တုိက္ရိုက္အက်ဳိးခံစားရမွာျဖစ္သလို၊ အလုပ္အကုိင္သစ္ေတြကိုလည္း ဖန္တီးေပးနုိ္င္ပါတယ္။

သူေဌးေတြနဲ႔ အာဏာရွိသူေတြကေတာ့ ဘ႑ာေရး ပိတ္ဆို႔မွဳေတြကို တနည္းနညး္နဲ႔ ေရွာင္ရွား ႏုိင္ေပမယ့္၊ သာမန္လူေတြကေတာ့ ႏုိင္ငံတကာက ျမန္မာျပည္ကို အထီးက်န္ထားတဲ့ အေျခအေနက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သက္ေရာက္မွႈေတြကို အလြယ္တကူနဲ႔ မလြတ္ေျမာက္ႏို္င္ပါဘူး။

အာရတ္ေႏြဦးရဲ႕ အသီးအပြင့္ေတြ တခ်ဳိ႕နုိင္ငံေတြမွာပဲ ကြက္တိကြက္ၾကားေတြ႔ရပါတယ္။ မေရမရာ ႏိုင္ငံေတြလည္း ရွိေနတုန္းပါပဲ။ ျမန္မာျပည္က အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကေတာ့ Twitter တို႔။ Facebook တို႔ေပၚမွာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ မဟုတ္လို႔ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တန္ဖိုးကေတာ့ မေသးသလုိ၊ ၀ုိင္း၀န္းေထာက္ခံတာမ်ဳိးနဲ႔ မထိုက္တန္တာ မ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

ရည္ညြန္း၊ ၊ Burma’s Turn by Joseph E. Stiglitz

ေနသြင္

မတ္လ ၇၊ ၂၀၁၂

Source by :http://www.maukkha.org