မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္ တစ္ခါ (၁)

မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာတစ္ေယာက္ အညတရတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား

မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္တစ္ခါ (၁)

မေလးရွား … မေလးရွား၊ ေၾသာ္ … အတိတ္က အေၾကာင္းမ်ားကို သတိရ ေနမိေတာ႔တယ္။ အမိေျမမွာ ကိုယ္အတြက္ ေငြကရွားေနေတာ႔ ရွာရလြယ္မလားေလ ဆိုၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္က လူငယ္ေတြ သြားေနၾကတယ္ဆိုတဲ႔ မေလးေျမကို ထြက္ခ်င္လာခဲ႔မိတယ္။

အမ်ားလူငယ္ေတြက နိုင္ငံျခားထြက္ ေငြရွာၾကၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ပို႔ၾက ဆိုတဲ႔ သတင္းေတြက ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတြ႕ေနရ၊ ဘယ္လမ္းက ဘယ္သူ႕သားေလးက သြားၿပီး ႏွစ္နွစ္ေလာက္မွာ သူ႕မိဘေတြက အိမ္ဝယ္တယ္၊ ကားဝယ္တယ္ ဘာညာၾကားရေတာ႔လည္း အားေတြက်နဲ႔ေပါ႔ (မေကာင္းသတင္းၾကားရင္ နားမေထာင္ဘူး အဲဒီတုန္းကေတာ႔)။ ေနာက္ၿပီး လူငယ္ဆိုေတာ႔ နိုင္ငံျခား တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ႔ စြန္႕စား ေရာက္ဖူးရမယ္ရယ္ေပါ႔။

မေလးေျမ ေရြးတာကေတာ႔ ကိုယ္႕မွာ (မိဘမွာ) က ေပးစရာ ပိုက္ဆံမရွိေတာ႔ ေငြနဲနဲနဲ႔ ထြက္လို႔ရတဲ႔ နိုင္ငံ၊ ဗမာေတြ အတြက္လည္း အဆင္ေျပေျပေနလို႔ရတယ္၊ အေနအထိုင္အစားအေသာက္ က အစမခက္ခဲဘူး၊ အလုပ္ရွာရတာ လြယ္တယ္ ဘာညာသတင္းေတြကလည္း ရွိေနလို႔ပါ။

မေလးထြက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္ (၁၉၉၉ ခုနွစ္ အကုန္ပိုင္း) ေလာက္က ၁၀ သိန္း ၁၂ သိန္း (၁၂ သိန္းဆိုတာက အေပၚလမ္းက သြားရမွာမို႕ ၊ အေပၚလမ္း ဆိုတာက ေလေၾကာင္းလမ္းနဲ႔ မေလးကို ဝင္မွာ၊ အဲဒီေခတ္က ခုေခတ္လို ေအးဂ်င္႔ က အလုပ္ရွာေပးတဲ႕ လုပ္ငန္းေတြက လည္း မရွိေသး၊ မိမိ အစီအစဥ္နဲ႕သာ သြားၾကရတာ) ဆိုေတာ႔ ဟိုကဒီက နဲနဲစီ ဆြဲရင္ ရမယ္ဆိုၿပီး ေတြးထားတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္မွာ ရွိတာေလးေတြစု (ေရာင္းစရာ ေလးေတြေရာင္း)၊ ကိုယ္ေပၚေကာင္းတဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ ဆီကေန နဲနဲစီလိုက္စု (လိုက္စုဆိုတာက လိုက္ေခ်းရတာ၊ ဟိုေရာက္လို႔ ပိုက္ဆံရရင္ ခ်င္းခ်င္းျပန္ေပးပ့ါမယ္ ဆိုတဲ႔ ကတိေတြနဲ႔) ၿပီး လိုအပ္တာေတြ စလုပ္ရပါတယ္။

ဒီလိုသြားျဖစ္သြားတာကလည္း မေလးမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ထဲ တစ္ေယာက္က အေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင္႔ ျမန္မာျပည္ျပန္လာတုန္း အျပန္ေခၚေနတာကလည္း ပါတယ္ေပါ႕။ သူက ၅ႏွစ္ေလာက္ ေနခဲ႔ဖူးၿပီဆိုေတာ႔ သူနဲ႔ လိုက္သြားရင္ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႕ သြားရသူေတြထက္ အရာရာ အဆင္ေျပမယ္ေလ။ (မိဘေတြကလည္း ဒီအခ်က္ေၾကာင္႕ စိတ္ခ်ၾကတယ္)။

အဲဒီမွာ ေျပာစရာရွိတာက သူက ၅ႏွစ္ေလာက္ မေလးမွာ ေနထိုင္ အလုပ္လုပ္ခဲ႔ၿပီ ဆိုေပမယ္႔ တရားဝင္ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ခဲ႔တာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သူက မေလးမွာ ဒီလိုပဲ ျမန္မာေတြ၊ အင္ဒိုနီးရွားေတြ၊ အျခားေသာ နိုင္ငံျခားသားေတြလည္း အဆင္ေျပေျပ ေနေနၾကတယ္၊ မေလး ရဲေတြ၊ မေလး ဝန္ထမ္းေတြ ဆိုတာကလည္း ျမန္မာေတြ လိုပဲ လာဘ္ေပးလို႕ ရတယ္ (ဒီအေၾကာင္းေတြ ေနာက္မွာ ေျပာျပပါမယ္)၊ ဒီလိုပဲ ေနေနၾကတာ ေနရာတိုင္းမွာ တရားမဝင္ေနတဲ႔ ျမန္မာေတြက မ်ားမွမ်ားပဲ လို႔ေျပာပါတယ္။ သူဆိုရင္ တစ္လ ေလးသိန္းေလာက္ လစာရခဲ႔ေၾကာင္း၊ ဒီတစ္ေခါက္ ျပန္လာေတာ႔ သိန္း ၂၀ ေလာက္လည္းပါလာၿပီး ကိုယ္႕ေရွ႕မွာ သံုးျပေနေတာ႔ အဲဒီတုန္းက ဘြဲ႕ရေလး ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ကုမၸဏီ လစာ ၃ေသာင္း ေလာက္ေလးရတာ ဆိုေတာ႔ အရမ္းစိတ္ေတြ တက္ၾကြၿပီး တရားဝင္ဝင္ မဝင္ဝင္ သူတို႕ေတာင္ သြားနိုင္ ၊ လုပ္နိုင္တာ လိုက္မယ္ေပါ႕။

သူကလည္း ကိုယ္႔ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ဆိုေတာ႔ တစ္ကယ္ကို ကိုယ္႕ကိုေစတနာထား ေခၚေနတာလည္းပါ ပါတယ္။ သူဆို ဘယ္နိုင္ငံျခား ဘာသာစကားမွ မတတ္၊ ဘာဘြဲ႔မွမရပဲေတာင္ ဒီလို လုပ္နိုင္ေသးတာ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ လက္ရွိ ကုမၸဏီမွာလည္း လုပ္ေနသူ၊ ကြန္ျပဴတာ၊ အဂၤလိပ္စကားလည္း အတိုင္းအတာတစ္ခုရေနတာ ဟိုေရာက္ရင္ လံုးဝ အဆင္ေျပမွာ ေသခ်ာတယ္ လို႕လည္း အားေပးပါတယ္။

သြားဖို႕ျပင္ဆင္ၾကေတာ႔ နိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္ရတယ္။ (ဒီကိစၥ အေသးစိတ္ေတြေတာ႔ မေရးျပေနေတာ႕ပါ)။ က်လာေတာ႕ တိုးဗီဇာတင္တယ္။ တိုးဗီဇာက မေလးကို ရက္ ၃၀ တရားဝင္ ဝင္ခြင္႔ရမယ္ ဆိုေတာ႔ မေလးေျမကို ေရာက္မွ အို ( Over Stay) လိုက္မယ္ေပါ႔။ အဲဒီေခတ္ကတည္းက ေအာက္လမ္း (ထိုင္းနယ္စပ္ကို ျဖတ္ၿပီး မေလးကို တရားမဝင္ ဝင္ရမွာ) က သြားရင္ ျဖစ္တတ္တဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြ ကို မိဘေတြကလည္း ၾကားဖူးထားၾကတာ ဆိုေတာ႔ အေပၚလမ္း သြားရမွာကိုေတာ႔ စိတ္ခ်ၾကပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျပသာနာက ဟိုတစ္ေယာက္ကလည္း ပထမ တစ္ေခါက္သြားတုန္းက ေအာက္လမ္းက သြားခဲ႔တာ ဆိုေတာ႔ တိုးဗီဇာနဲ႔ ဝင္ရမယ္႕ အေပၚလမ္းေၾကာင္း အေၾကာင္းေတြ အေတြ႕အႀကံဳ မရွိေလေတာ႔ လုပ္ေပးမယ္႕ လူ (ပြဲစားေပါ႔) ကို လိုက္ရွာ စံုစမ္းၾကရပါတယ္။

ပြဲစားေလာကမွာကလည္း လူလိမ္ေတြ ရွိတာဆိုေတာ႔ ကိုယ္႕မရွိမဲ႔ ရွိမဲ႔ လိုက္ေခ်းထားရတာေလးေတြ အလိမ္ခံရမွာ ကိုလည္း စိုးရိမ္ရနဲ႔ေပါ႔။ ေနာက္ဆံုးမွာ စိတ္ခ်ရတဲ႔ ပြဲစားကို ေတြ႔ၿပီး အၿပီးအစီး ေလယာဥ္ေပၚ တက္ရတဲ႔ အထိကို ၁၂ သိန္းနဲ႔ ေစ်းတည္႔ၿပီး အပ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၾကားဖူးထားတဲ႔ ပြဲစားက ဗီဇာ အတုကပ္ (လုပ္) ေပးလိုက္လို႔ မေလးေလဆိပ္ ေရာက္မွ အေရးယူခံရတာ၊ ျပန္လႊတ္တာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ပြဲစားနဲ႔ ေသခ်ာေအာင္ ေဆြးေႏြးရပါတယ္။

ေသခ်ာေအာင္သာ ေဆြးေႏြးရတယ္ဆိုေပမယ္႔ ဒီပြဲစားကို သူပို႔ေပးလို႔ မေလးေရာက္ေနတဲ႕ အသိေတြက ခ်ိတ္ဆက္ေပးတာ ဆိုေတာ႔ အမ်ားႀကီး စိတ္ခ်ရပါတယ္ေလ။ အတူသြားရမယ္႕ သူကေတာ႔ ဟိုမွာ ၅ နွစ္ေလာက္ က်င္လည္ခဲ႔ၿပီးသူ ဆိုေတာ႔ မေလးေရာက္လို႔ ေလဆိပ္ကသာ တရားဝင္ထြက္နိုင္ရင္ရၿပီလို႕ ပြဲစားကို ဆိုပါတယ္။ ပြဲစားကလည္း OK ေပ့ါ။ ဒီလိုနဲ႔ စလုပ္ခ်ိန္ကေန ၃လေလာက္ အေရာက္မွာေတာ႔ ပြဲစားက မေလးကို တိုးဗီဇာ ဝင္ခြင္႔ ကပ္ထားတဲ႔ ကိုယ္တို႔ေတြရဲ႕ ပါတ္စ္စပို႔ ေတြကို လက္ေရာက္အပ္ပါေတာ႔တယ္။

ဒီအဆင္႔ထိ ေရာက္လာတာမွာ ပါတ္စ္စပို႔ စလုပ္တုန္းက တစ္ခါပဲ ကိုယ္တိုင္ လိုက္ေပးလိုက္ရၿပီး ေနာက္အဆင္႔ အားလံုးကို ပြဲစားကခ်ည္း (ပိုင္ခ်က္ကေတာ့) ကိုယ္မပါပဲ လုပ္သြားခဲ႔ေလတာ ဆိုေတာ႔ မေလးဝင္ခြင္႔ဗီဇာကို ေသခ်ာေအာင္ဆိုၿပီး ပြဲစားမသိေအာင္ နွစ္ေယာက္သား သံရံုးသြားၿပီး စစ္လိုက္ၾကေသးတယ္။ အားလံုးစိတ္ခ်ရမွ ပြဲစားကို ေနာက္ဆံုး လက္က်န္ေငြေပး၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြယူနဲ႔ မေလးေျမ မနင္းရေသးခင္မွာပဲ ၁၂ သိန္းကုန္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ မေလးဌာေနကို သြားရမယ္႔ရက္ ေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္။ မေလးရွား ေလေၾကာင္းလိုင္း က ေလယာဥ္ပ်ံႀကီး ေလေပၚစေရာက္ေတာ႔ ေအာက္က ရန္ကုန္ေျမ (အမိျမန္ျပည္) ရယ္၊ ဘုရားေက်ာင္းေစတီေတြရယ္ကို လက္အုပ္ေလးခ်ီ ကန္ေတာ႔ရင္း ေနာင္ ၃နွစ္ၾကာမွ ျပန္လာခြင္႔ရေတာ႔မွာ ပါလားလို႕ အားငယ္စြာနဲ႔ ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္ (ေနာက္ ၃ႏွစ္လို႔ ဆိုရတာက ကိုယ္က ဟိုမွာ ၃နွစ္ လုပ္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားလို႔) ။

မိေဝးဘေဝး တိုင္းတပါး ေဒသတစ္ခုကို ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးၿပီး သြားရမွာရယ္၊ ေရွ႕မွာ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရမယ္ ဆိုတဲ႔ ႀကိဳမျမင္ရတာေတြ အတြက္ ေတြးရင္း ေအာက္မွာ ျမင္ေနရတဲ႔ အမိေျမကို ေငးၾကည္႕ေနမိပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဝမ္းနည္းေနသလိုလို ဘာလိုလို၊ ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကို ရည္မွန္းကာ ေနာက္သံုးနွစ္မွာ အႏၲရာယ္ကင္းစြာနဲ႔ အမိေျမကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္လာခြင္႔ ရပါေစလို႔လည္း ကန္ေတာ႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ႏွတ္ဆက္ခဲ႕ပါတယ္ ျမန္မာျပည္။

PS – တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက မေလးေျမကို ေရာက္ခဲ႔ဖူးေလသူ အညတရ ျမန္မာတစ္ေယာက္ရဲ႕ မေလးေရာက္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား အေသးစိတ္ ျပန္ေျပာျပတာေလးေတြကို မွတ္တမ္းယူ၊ ခြင္႔ျပဳခ်က္ေတာင္းကာ ေရးဖြဲ႕ထားပါတယ္။

http://mandalaygazette.com

မေလးရွားသို႔ တစ္ေခါက္တစ္ခါ (၂) အား မနက္ၿဖန္ ဆက္လက္တင္ ေပးပါမည္။

Source by :http://www.mmbloggers-malay.co.cc/2011/11/blog-post_4797.html