မေလးရွားႏိုင္ငံမွာ အခုဆိုဟာရီရာယာပြဲေတာ္ အတြက္ျပင္ဆင္မႈေတြ ေတြ႕ေနၾကရပါၿပီ။ ဟာရီရာယာ အထူးေစ်းေရာင္းပြဲေတြ လည္းေတြ႕ေနၾကရ မွာပါ။ ေနာက္ၿပီး ေစ်းတိုင္းမွာ ဟာရီရာယာ အတြက္ ပစၥည္းေတြ၊ အ၀တ္အ ထည္ေတြ၊ ပို႕စ္ကဒ္ေတြ၊ အလွဆင္ပစၥည္းေတြ၊ အစားအစာ ေတြ ေရာင္းခ်ေန တာကိုလည္းေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြအတြက္ သီတင္းကၽြတ္ ပြဲေတာ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္ ေတြကိုေတာင္ ျပန္ၿပီး အမွတ္ရမိခ်င္စရာပါပဲ။
လူမ်ိဳးတိုင္း လူမ်ိဳးတိုင္းမွာ သက္ဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈထံုးဓေလ့ေတြရွိၾက ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိတဲ့အခါ အျပန္အလွန္နား လည္မႈေတြ၊ ပါ၀င္ေပါင္းစည္းမႈေတြ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္လို႔ ရလာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမၻာမွာ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ၊ သူ႕ဓေလ့ကိုယ့္ဓေလ့ကို ေက်ာင္းသင္ပညာရပ္ အေနနဲ႔ေတာင္ သင္ယူေလ့လာေနၾက ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြအတြက္ မေလးေတြရဲ႕ ဟာရီရာယာပြဲေတာ္အေၾကာင္းကို မိတ္ဆက္ေပးလိုပါတယ္။
ဟာရီရာယာဆိုတာ“ပြဲေတာ္”လို႔အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မေလးရွား လူမ်ိဳးေတြဟာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဟာရီရာ ယာပြဲေတာ္ဆိုတာ အီးဒ္ပြဲေတာ္ကိုနာမည္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ေခၚတာပါပဲ။ အီးဒ္ပြဲေတာ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြအတြက္ မစိမ္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္းဆိုသလို အီးဒ္ပြဲေတာ္ကိုက်င္းပရာ မွာ ႏိုင္ငံအလိုက္ လူမ်ိဳးအလိုက္ဓေလ့သဘာ၀ကြာျခားမႈေတာ့ အနည္းအက်ဥ္း ရွိေနၾကတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္မွာ ဒီအီးဒ္ကို ဆမိုင္အီးဒ္လို႔ေတာင္ တင္စားေခၚၾကရတဲ့အထိ ဆမိုင္မုန္႔ အခ်ိဳေတြလုပ္ၿပီးေကၽြးေမြးဧည့္ခံတဲ့ ဓေလ့ရွိ ပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ တစ္ဆက္တည္းေျပာရရင္ ဟာရီရာယာ ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔အီးဒ္ပြဲေတာ္ကို က်င္းပတာ မေလးရွား တစ္ႏိုင္ငံတည္း မဟုတ္ ဘူး။ စင္ကာပူ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဘ႐ုႏိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ဒီနာမည္နဲ႔က်င္း ပၾကတာရွိပါတယ္။
ဟာရီရာယာအီးဒ္ပြဲေတာ္ဟာ ရမသြာန္ဥပုသ္လကုန္ဆံုးျခင္းရဲ႕အမွတ္ သေကၤတပဲ။ ရမသြာန္လမွာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ မြတ္စလင္ေတြ ဟာ တစ္လ လံုးလံုးဥပုသ္ေစာင့္ၾကရတယ္။ မေစာင့္မေနရတာ၀န္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားတာလို႔ဆိုတယ္။ အဲဒီမွာ စားျခင္း၊ ေသာက္ျခင္း၊ သံ၀ါသျပဳျခင္းေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရတယ္။ ေရွာင္ရတဲ့အခ်ိန္က မနက္အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ကေန ညေနေန၀င္ခ်ိန္အထိ။ တစ္ႏွစ္မွာတစ္လ ဒီလိုအစာေရွာင္ျခင္းဟာ တာ၀န္အရလုပ္ရတယ္ ဆိုေပမဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ရွိပါသတဲ့။
(၁)က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးျဖစ္ေစ၊ ဘုရင္ျဖစ္ေစ မြတ္စလင္ ျဖစ္ပါက ဥပုသ္ေစာင့္ဖို႔ တာ၀န္ရွိတဲ့ အတြက္တစ္ခါမွ မငတ္ခဲ့ဘူးရင္ေတာင္ ဒီလိုဥပုသ္ေစာင့္ရာက ေနစားရမဲ့မဲ့ ေသာက္ရမဲ့မဲ့ ဆင္းရဲသားေတြ ကိုကိုယ္ခ်င္း စာတတ္ေစဖို႔။
(၂) တစ္ႏွစ္မွာတစ္လဒီလိုေလ့က်င့္ရတဲ့အတြက္ အူမမေတာင့္ေပ မဲ့ သီလေစာင့္ႏိုင္တဲ့အက်င့္ကိုရလာေစဖို႔။
(၃) တစ္လလံုးလံုးေန႔စဥ္မျပတ္က်င့္ေဆာင္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အလုပ္ပ်က္လို႔ နားလို႔လည္းမရပါဘူးတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္းသြား လာလႈပ္ရွား ေက်ာင္းတက္၊ စီးပြားရွာလုပ္ၿမဲတိုင္းလုပ္ေနရတာမို႔ပင္ပန္းေပ မဲ့ေတာင့္ခံႏိုင္စြမ္း၊ ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ေပမဲ့ ေဒါသမထြက္ဘဲေအာင့္အည္း သည္းခံႏိုင္စြမ္းရလာဖို႔။ ဒီလိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကတာပါလို႔ မြတ္စလင္က်မ္း တတ္ဘာသာေရးဆရာ တစ္ဦးက ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။
သူထပ္ေျပာတာက လူမ်ားစုကေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမိန္႔ကိုနာခံ တဲ့အေနနဲ႔ ေစာင့္ၾကတာပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္က ကုရ္အာန္က်မ္းစာထဲမွာ ဒီလိုဥပုသ္ေစာင့္တာဟာ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေစဖို႔လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပေပးထားပါသတဲ့။ ဥပုသ္ေစာင့္ ထားသူ ဟာ အစာေရွာင္၊ ေရေရွာင္၊ ေမထံုမွီ၀ဲမႈေရွာင္႐ုံနဲ႔လံုေလာက္တာမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္က်င့္ တရားဆိုင္ရာပညတ္ ခ်က္တရားအားလံုးကို ဒီအခ်ိန္မွာမေဖာက္ဖ်က္မိဖို႔ အထူးႀကိဳးစားရတယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဆိုလိုတာက မလိမ္နဲ႔၊ မခိုးနဲ႔၊ မိမိလက္၊ႏႈတ္နဲ႔ သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမျဖစ္ေစနဲ႔၊ အရက္ေသစာမေသာက္နဲ႔၊ အေလးမခိုးနဲ႔၊ သူတစ္ပါးဘာသာ တရားကို မေစာ္ကားနဲ႔၊ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္း တဲ့စကားမဆိုနဲ႔ စတဲ့ အဆံုးအမေတြ ဟာ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာက်င့္ႀကံဖို႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕က်မ္းစာထဲမွာေရာ၊ တမန္ေတာ္မု ဟမၼဒ္ရဲ႕ၾသ၀ါဒေတာ္ေတြမွာေရာ တားျမစ္ ထားေပမဲ့ လူေတြဟာ မနာခံေဖာက္ ျပန္တတ္တဲ့ လူ႕ဗီဇအရသာမန္အခ်ိန္မွာ အလြယ္တကူ ေဖာက္ဖ်က္တတ္ၾက ေပမဲ့ ဥပုသ္ေစာင့္ထားခ်ိန္မွာ ေဖာက္ဖ်က္မယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္မရဘဲအစာ အငတ္ခံ႐ုံ သက္သက္ပဲျဖစ္မယ့္အျပင္ မေကာင္းမႈတစ္ခုလုပ္တုိင္းလည္း သာမန္ အခ်ိန္ထက္ အျပစ္ႏွစ္ဆပိုခံရမတဲ့။ ဒီ့အျပင္ ဒီဥပုသ္လမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ေတြပိုလုပ္ၾကရၿပီး ဇကားသ္လို႔ေခၚတဲ့ ဆင္းရဲသားဒါနေၾကးကိုလည္း တစ္ႏွစ္ ပတ္လံုး၀င္ေငြထဲကေန ၂ ဒႆမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းလွဴဒါန္းဖို႔တာ၀န္ရွိသတဲ့။
ဒါက မလွဴမေနရလွဴရတာ မ်ိဳးလို႔ဆိုတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္တဲ့သူတိုင္းမွာ ဆင္းရဲသားအတြက္အခ်ိဳးက်ရပိုင္ခြင့္ရွိေနတယ္။ အဲ ဒါကိုမေပးရင္ သူ႕ရဲ႕ေငြေၾကးဟာ မသန္႔ရွင္းေတာ့ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီက်င့္သံုးမႈဟာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈနဲ႔ လူတမ္းစားကြာဟမႈကို တစ္ဖက္တစ္ လမ္းက ေလ်ာ့ပါးေစႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလို ေကာင္းျခင္းေတြနဲ႔ စံုညီတဲ့ရမ္သြာန္လကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အခါမွာ နာခံတာ၀န္ေက်သူမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အီးဒ္ေန႔ကို ဘုရားသခင္ဘက္က ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တာလို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီေန႔မွာ မနက္ေစာေစာ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ၀တ္ေကာင္းစားလွ ၀တ္ၿပီး ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းဖို႔ ဗလီေက်ာင္းေတြကို သြားၾကပါတယ္။
ျပန္လာရင္ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ လည္ပတ္ၾက၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အေခၚအေျပာမရွိသူ ေတြ ျပန္ၿပီး ေတာင္းပန္ေခၚေျပာၾက၊ ကေလးေတြကို အီဒီ(မုန္႔ဖိုး)ေပးၾက။ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြက လူႀကီးေတြကို စလာမ္လိုက္ေပးၾက။(စလာမ္ = ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ)။ လည္ပတ္ၾက။ အိမ္ေတြမွာ အလွဆင္ထားၾကၿပီး က်မ္း စာရြတ္ဆိုသံအေခြေတြ၊ဓမၼေတးေခြဖြင့္ၾကနဲ႔ စည္းကမ္းရွိရွိက်င္းပတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲ တစ္ခုပါပဲ။
ဘာသာေရးပြဲေတာ္မို႔ မူလက ဘာသာေရးမေလးစားတဲ့အရက္ ေသစာေသာက္စား တတ္သူေတြေတာင္ ဒီလိုဟာရီရာယာပြဲေတာ္မွာ လံုး၀ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါတယ္။
Source by :https://linyonemagazine.wordpress.com/
လူမ်ိဳးတိုင္း လူမ်ိဳးတိုင္းမွာ သက္ဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈထံုးဓေလ့ေတြရွိၾက ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိတဲ့အခါ အျပန္အလွန္နား လည္မႈေတြ၊ ပါ၀င္ေပါင္းစည္းမႈေတြ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္လို႔ ရလာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမၻာမွာ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ၊ သူ႕ဓေလ့ကိုယ့္ဓေလ့ကို ေက်ာင္းသင္ပညာရပ္ အေနနဲ႔ေတာင္ သင္ယူေလ့လာေနၾက ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြအတြက္ မေလးေတြရဲ႕ ဟာရီရာယာပြဲေတာ္အေၾကာင္းကို မိတ္ဆက္ေပးလိုပါတယ္။
ဟာရီရာယာဆိုတာ“ပြဲေတာ္”လို႔အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မေလးရွား လူမ်ိဳးေတြဟာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဟာရီရာ ယာပြဲေတာ္ဆိုတာ အီးဒ္ပြဲေတာ္ကိုနာမည္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ေခၚတာပါပဲ။ အီးဒ္ပြဲေတာ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြအတြက္ မစိမ္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း တစ္ေက်ာင္း တစ္ဂါထာ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္းဆိုသလို အီးဒ္ပြဲေတာ္ကိုက်င္းပရာ မွာ ႏိုင္ငံအလိုက္ လူမ်ိဳးအလိုက္ဓေလ့သဘာ၀ကြာျခားမႈေတာ့ အနည္းအက်ဥ္း ရွိေနၾကတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္မွာ ဒီအီးဒ္ကို ဆမိုင္အီးဒ္လို႔ေတာင္ တင္စားေခၚၾကရတဲ့အထိ ဆမိုင္မုန္႔ အခ်ိဳေတြလုပ္ၿပီးေကၽြးေမြးဧည့္ခံတဲ့ ဓေလ့ရွိ ပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ တစ္ဆက္တည္းေျပာရရင္ ဟာရီရာယာ ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔အီးဒ္ပြဲေတာ္ကို က်င္းပတာ မေလးရွား တစ္ႏိုင္ငံတည္း မဟုတ္ ဘူး။ စင္ကာပူ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဘ႐ုႏိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ဒီနာမည္နဲ႔က်င္း ပၾကတာရွိပါတယ္။
ဟာရီရာယာအီးဒ္ပြဲေတာ္ဟာ ရမသြာန္ဥပုသ္လကုန္ဆံုးျခင္းရဲ႕အမွတ္ သေကၤတပဲ။ ရမသြာန္လမွာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ မြတ္စလင္ေတြ ဟာ တစ္လ လံုးလံုးဥပုသ္ေစာင့္ၾကရတယ္။ မေစာင့္မေနရတာ၀န္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားတာလို႔ဆိုတယ္။ အဲဒီမွာ စားျခင္း၊ ေသာက္ျခင္း၊ သံ၀ါသျပဳျခင္းေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရတယ္။ ေရွာင္ရတဲ့အခ်ိန္က မနက္အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ကေန ညေနေန၀င္ခ်ိန္အထိ။ တစ္ႏွစ္မွာတစ္လ ဒီလိုအစာေရွာင္ျခင္းဟာ တာ၀န္အရလုပ္ရတယ္ ဆိုေပမဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ရွိပါသတဲ့။
(၁)က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးျဖစ္ေစ၊ ဘုရင္ျဖစ္ေစ မြတ္စလင္ ျဖစ္ပါက ဥပုသ္ေစာင့္ဖို႔ တာ၀န္ရွိတဲ့ အတြက္တစ္ခါမွ မငတ္ခဲ့ဘူးရင္ေတာင္ ဒီလိုဥပုသ္ေစာင့္ရာက ေနစားရမဲ့မဲ့ ေသာက္ရမဲ့မဲ့ ဆင္းရဲသားေတြ ကိုကိုယ္ခ်င္း စာတတ္ေစဖို႔။
(၂) တစ္ႏွစ္မွာတစ္လဒီလိုေလ့က်င့္ရတဲ့အတြက္ အူမမေတာင့္ေပ မဲ့ သီလေစာင့္ႏိုင္တဲ့အက်င့္ကိုရလာေစဖို႔။
(၃) တစ္လလံုးလံုးေန႔စဥ္မျပတ္က်င့္ေဆာင္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အလုပ္ပ်က္လို႔ နားလို႔လည္းမရပါဘူးတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္းသြား လာလႈပ္ရွား ေက်ာင္းတက္၊ စီးပြားရွာလုပ္ၿမဲတိုင္းလုပ္ေနရတာမို႔ပင္ပန္းေပ မဲ့ေတာင့္ခံႏိုင္စြမ္း၊ ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ေပမဲ့ ေဒါသမထြက္ဘဲေအာင့္အည္း သည္းခံႏိုင္စြမ္းရလာဖို႔။ ဒီလိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကတာပါလို႔ မြတ္စလင္က်မ္း တတ္ဘာသာေရးဆရာ တစ္ဦးက ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။
သူထပ္ေျပာတာက လူမ်ားစုကေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမိန္႔ကိုနာခံ တဲ့အေနနဲ႔ ေစာင့္ၾကတာပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္က ကုရ္အာန္က်မ္းစာထဲမွာ ဒီလိုဥပုသ္ေစာင့္တာဟာ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေစဖို႔လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပေပးထားပါသတဲ့။ ဥပုသ္ေစာင့္ ထားသူ ဟာ အစာေရွာင္၊ ေရေရွာင္၊ ေမထံုမွီ၀ဲမႈေရွာင္႐ုံနဲ႔လံုေလာက္တာမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္က်င့္ တရားဆိုင္ရာပညတ္ ခ်က္တရားအားလံုးကို ဒီအခ်ိန္မွာမေဖာက္ဖ်က္မိဖို႔ အထူးႀကိဳးစားရတယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဆိုလိုတာက မလိမ္နဲ႔၊ မခိုးနဲ႔၊ မိမိလက္၊ႏႈတ္နဲ႔ သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမျဖစ္ေစနဲ႔၊ အရက္ေသစာမေသာက္နဲ႔၊ အေလးမခိုးနဲ႔၊ သူတစ္ပါးဘာသာ တရားကို မေစာ္ကားနဲ႔၊ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္း တဲ့စကားမဆိုနဲ႔ စတဲ့ အဆံုးအမေတြ ဟာ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာက်င့္ႀကံဖို႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕က်မ္းစာထဲမွာေရာ၊ တမန္ေတာ္မု ဟမၼဒ္ရဲ႕ၾသ၀ါဒေတာ္ေတြမွာေရာ တားျမစ္ ထားေပမဲ့ လူေတြဟာ မနာခံေဖာက္ ျပန္တတ္တဲ့ လူ႕ဗီဇအရသာမန္အခ်ိန္မွာ အလြယ္တကူ ေဖာက္ဖ်က္တတ္ၾက ေပမဲ့ ဥပုသ္ေစာင့္ထားခ်ိန္မွာ ေဖာက္ဖ်က္မယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္မရဘဲအစာ အငတ္ခံ႐ုံ သက္သက္ပဲျဖစ္မယ့္အျပင္ မေကာင္းမႈတစ္ခုလုပ္တုိင္းလည္း သာမန္ အခ်ိန္ထက္ အျပစ္ႏွစ္ဆပိုခံရမတဲ့။ ဒီ့အျပင္ ဒီဥပုသ္လမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ေတြပိုလုပ္ၾကရၿပီး ဇကားသ္လို႔ေခၚတဲ့ ဆင္းရဲသားဒါနေၾကးကိုလည္း တစ္ႏွစ္ ပတ္လံုး၀င္ေငြထဲကေန ၂ ဒႆမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းလွဴဒါန္းဖို႔တာ၀န္ရွိသတဲ့။
ဒါက မလွဴမေနရလွဴရတာ မ်ိဳးလို႔ဆိုတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္တဲ့သူတိုင္းမွာ ဆင္းရဲသားအတြက္အခ်ိဳးက်ရပိုင္ခြင့္ရွိေနတယ္။ အဲ ဒါကိုမေပးရင္ သူ႕ရဲ႕ေငြေၾကးဟာ မသန္႔ရွင္းေတာ့ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီက်င့္သံုးမႈဟာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈနဲ႔ လူတမ္းစားကြာဟမႈကို တစ္ဖက္တစ္ လမ္းက ေလ်ာ့ပါးေစႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလို ေကာင္းျခင္းေတြနဲ႔ စံုညီတဲ့ရမ္သြာန္လကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အခါမွာ နာခံတာ၀န္ေက်သူမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အီးဒ္ေန႔ကို ဘုရားသခင္ဘက္က ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တာလို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီေန႔မွာ မနက္ေစာေစာ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ၀တ္ေကာင္းစားလွ ၀တ္ၿပီး ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းဖို႔ ဗလီေက်ာင္းေတြကို သြားၾကပါတယ္။
ျပန္လာရင္ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ လည္ပတ္ၾက၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အေခၚအေျပာမရွိသူ ေတြ ျပန္ၿပီး ေတာင္းပန္ေခၚေျပာၾက၊ ကေလးေတြကို အီဒီ(မုန္႔ဖိုး)ေပးၾက။ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြက လူႀကီးေတြကို စလာမ္လိုက္ေပးၾက။(စလာမ္ = ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ)။ လည္ပတ္ၾက။ အိမ္ေတြမွာ အလွဆင္ထားၾကၿပီး က်မ္း စာရြတ္ဆိုသံအေခြေတြ၊ဓမၼေတးေခြဖြင့္ၾကနဲ႔ စည္းကမ္းရွိရွိက်င္းပတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲ တစ္ခုပါပဲ။
ဘာသာေရးပြဲေတာ္မို႔ မူလက ဘာသာေရးမေလးစားတဲ့အရက္ ေသစာေသာက္စား တတ္သူေတြေတာင္ ဒီလိုဟာရီရာယာပြဲေတာ္မွာ လံုး၀ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါတယ္။
Source by :https://linyonemagazine.wordpress.com/
.jpg)
1 comments:
thanks Brother. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ညီေရ..။ ေရျခားေျမျခားကက်ေနာ္တို႔အတြက္ လြမ္းေဆြးစရာအခါသမယေပါ့ဗ်ာ။
Post a Comment