ဆိုက္ကို (Psycho) ရသ ၀တၱဳတို

“ေရာက္ၿပီ....သားေရ...” 

အေမ့ရဲ႕ ေအာ္သံၾကားမွ ကြၽန္ေတာ္ ကားေခါင္းခန္းမွာ အိပ္ေနရာမွ ႏုိးလာခဲ့သည္။ ကားတံခါးကို ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ေတြ႕လိုက္ရေသာ အရာက အလယ္တန္း ေက်ာင္းေလး တစ္ေက်ာင္း ။ ထိုေက်ာင္းေလး၏ ေရွ႕တြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေနမည့္ေပႏွစ္ဆယ္ အိမ္ေလး ရွိသည္။ 

အေမေရြးခဲ့ေသာ ေနရာေလး မဆိုးဘူးဟု ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ရပ္ကြက္ေလးကလည္း သန္႕၏။ အိမ္ပရိေဘာဂမ်ား.... အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ အတူေနရာခ်ၿပီးသည္ႏွင့္... ကြၽန္ေတာ္ေနရာ တစ္ခုရွာမိ၏။ ကြၽန္ေတာ့္ အသည္းေက်ာ္ အယ္လ္ေဇးရွင္း ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္ အေပါ့အပါး သြားရမည့္  ေနရာ ပင္ျဖစ္သည္။ ယခုအိမ္ေလး၏ လမ္းတစ္ဖက္ထြက္လိုက္လွ်င္ လမ္းမက်ယ္ႀကီး ဆီသို႕ေရာက္ၿပီး တျခားတစ္ဖက္မွထြက္လွ်င္ လမ္းမက်ယ္ႀကီးဆီသို႕ ကား၀င္ရရုံ လမ္းတစ္ခုရွိ သည္ကို ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိသည္။ 

အိမ္နီးနား ခ်င္းေျပာျပခ်က္အရ ထိုေနရာတြင္ ယခင္ကအမႈိက္ပံုႀကီးတစ္ပံု ရွိခဲ့ရ်္ ယခုအခါ... အမႈိက္ပံုႀကီးေနရာတြင္ တိုက္ႀကီး တစ္လံုးသာ ရွိေတာ့သည္။ ထိုလမ္းေလးသည္ ညဘက္တြင္ လူတိတ္၍ လယ္ကြင္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ ညဘက္မ်ားတြင္ အသည္းေက်ာ္ ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ ထိန္းေက်ာင္းထြက္ရန္ ကြၽန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ 

ည(၉)နာရီေရာက္တုိင္း ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ လမ္းၾကားေလးဘက္သို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္တြင္ အေမ ၊ အစ္မႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ သာရွိ၍ ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ လံုလံျခဳံၿခဳံျဖစ္ရသည္။ ၿခံ၀န္းကိုလည္း လံုလံုၿခဳံၿခဳံထား ရသည္။ ဒီလိုေခြးမ်ဳိးေတြက အသံၾကားရုံႏွင့္ မာန္ဖီေန ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ခုန္လိုက္လွ်င္လည္း လူတစ္ရပ္စာ ေက်ာ္ေလသည္...။ ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္သည္ ကြၽန္ေတာ္ စကားအလြန္နားေထာင္ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေခြး ေက်ာင္းထြက္ၿပီဆိုလွ်င္ ႀကိဳးျဖင့္မဆြဲေခ် ညဘက္ လူေျခလည္း တိတ္ေသာေၾကာင့္... လြတ္လြတ္ ကြၽတ္ကြၽတ္အတိုင္းသာ ေခြးေက်ာင္းထြက္ခဲ့သည္..။

  *** ***** *** *** *** ****** ******* ***** ***

 “ဂ်က္ကီ... ေရာ့ကီ လာလာ.....” ေခြးေက်ာင္းေနစဥ္..... တစ္ဖက္ လမ္းၾကားဘက္မွ လူရိပ္တစ္ခု ေလွ်ာက္လာသည္ကို ကြၽန္ေတြ႕ရ၏။ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ လမ္းမက်ယ္ႀကီးဘက္သို႕ သြားရန္ျဖစ္မည္။ အနီး ေရာက္လာေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္အရြယ္ ေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရသည္..။ 

သူသည္ ကြၽန္ေတာ့္ေခြးႀကီးမ်ားၾကည့္၍ တြန္႕ဆုတ္ တြန္႕ဆုတ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ႀကဳံေတြ႕ေနက်ျဖစ္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးပင္ လူတိုင္း...လူတိုင္း.. ကြၽန္ေတာ့္ေခြးႀကီးမ်ားလွ်င္ တြန္႕ဆုတ္ ... တြန္႕ဆုတ္.. (သို႕) ေၾကာက္လန္႕တၾကား ျဖစ္သြားမွန္း ကြၽန္ေတာ္သိသည္...။ 

ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးသည္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာလိုပင္ျဖစ္ေနသည္..။ “ငါထိန္းထားေပးမယ္ .... ရဲရဲသာျဖတ္သြားလိုက္......” ထိုအခါ တြန္႕ဆုတ္ တြန္႕ဆုတ္ျဖင့္ ျဖတ္သြားပံုကိုၾကည့္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိတ္ရယ္ မိေသးသည္......။ 

 “သားေရ... ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာ ေမေမ့ရဲ႕အသိရွိတယ္.... ဘယ္ေနရာလဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး....” “တစ္ရက္ေတာ့ေတြ႕မွာေပါ့အေမရ... သည္ရပ္ကြက္နားက လူေတြက သည္နားက ေစ်းပဲသြားေနက်ေလ....” “၀ုတ္...၀ုတ္............” ၿခံထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ ေခြးႀကီးမ်ားကေတာ့..... အျပင္မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသူတိုင္းကို ခုန္ခုန္ၿပီး ေဟာင္လို႕ေကာင္းတုန္းပင္ျဖစ္သည္...။

 “ဂ်က္ကီလာစမ္း... ေလွ်ာက္မသြားနဲ႕....” ညစဥ္ (၉)နာရီဆိုသည့္ အခ်ိန္သည္... ကြၽန္ေတာ္ ေခြးထြက္ေက်ာင္းေသာ အခ်ိန္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္...။ “ဖ်တ္....ဖ်တ္....ဖ်တ္....” ေျခသံၾကားရာဘက္သို႕ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္မိ ေသာအခါ.... ဟိုတေန႕က တစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္...။ 

အရင္ေန႕ကလိုပင္ တြန္႕ဆုတ္.......တြန္႕ဆုတ္ ျဖစ္ေနေလသည္.....။ သူျဖတ္သြားလို႕ရန္... ကြၽန္ေတာ့္ ေခြးႀကီးမ်ားကို ထိန္းထားေ ပးရသည္...။ ေခြးႀကီးမ်ားကို ေက်ာ္သြားသည့္ တိုင္ေအာင္ ေနာက္သို႕လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္ လုပ္သြားေသးသည္....။  

ဒီလမ္းကို သည္လိုအခ်ိန္တိုင္းကို သူျဖတ္ေနသလဲ မသိ...။ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ လန္႕သြားေအာင္ လုပ္မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ေတြးလိုက္သည္...။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္သည္ တခါတရံ ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္ေလသည္...။ ကြၽန္ေတာ္ ခပ္ေစာေစာေရာက္ေနမိသည္။ 

ဇြတ္တရြတ္စိတ္ႏွင့္ အေၾကာက္လြန္ေနေသာ သူအား အနည္းငယ္ေျခာက္ခ်င္တာလည္း ပါေပလိမ့္မည္။ “ဖ်တ္..ဖ်တ္..” “ရွဴး..........” ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္မွ အသံခပ္တိုးတိုးသာ ထြက္သြားတယ္...။ သူမသိေပမယ့္... ကြၽန္ေတာ္ အခ်စ္ေတာ္ႀကီးေတြကေတာ့ ၾကားတယ္ေလ..။ “ဟဲ့....ေခြး.........ဟဲ့ေခြး...” တရွိန္ထိုးေျပးသြား တဲ့ေခြးႏွစ္ေကာင္ျမင္ေတာ့ ေအာ္လိုက္တဲ့လူ...... ေခြးႏွစ္ ထိုလူအနားေရာက္ၿပီး အတန္ၾကာမွ ကြၽန္ေတာ္ေအာ္လိုက္သည္။ 

 “ဂ်က္ကီ... ေရာ့ကီ... လာစမ္း....” ထုိလူအနားသြားၿပီ..... “ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ..... ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း သတိလြတ္သြားလို႕ပါ...” တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့သူ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိသည္....။ ေၾကာက္စိတ္ကို ထိန္းထားေပမယ့္ ထိုလူရ႕ဲမ်က္ႏွာမွာ ျဖဴစုတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္သြားတာကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရ၏။ 

ကြၽန္ေတာ္ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကို ဆက္ထိန္းထားေပမယ့္.. ထိုလူလာရာ လမ္းအတိုင္း ျပန္လွည့္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္...။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ေတာ့ ၿပဳံးလိုက္မိသည္...။  ေနာက္ေန႕မ်ားတြင္.... ကြၽန္ေတာ္ ေခြးထြက္ေက်ာင္းေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ထိုလူအား ကြၽန္ေတာ္ မေတြ႕ရေတာ့ေခ်...။ 

ထိုလူဒီလမ္းမွ မျဖတ္ေတာ့ဘူး ထင္သည္ဟုပင္ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသည္...။ ဒီလမ္းၾကားမွ မျဖတ္လွ်င္ လမ္းမႀကီးဆီကိုေရာက္ဖို႔ အေတာ္ပင္ေလွ်ာက္ ရသည္ကို ကြၽန္ေတာ္သိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေခြးမ်ား အားေၾကာက္၍ မျဖတ္သည္လား ကြၽန္ေတာ္မေတြးတတ္ေပ။ နံနက္(8)နာရီ အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း အိမ္ေရွ႕တြင္စကားေျပာသံမ်ားၾကားရ်္ကြၽန္ေတာ္ ထ၍ ၾကည့္မိသည္။ အေမႏွင့္ အေမ့အရြယ္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ စကားေျပာေနၾကည္သည္ကိုေတြ႕ရ၏။ “ျမင့္... ဒါကြၽန္မသားေလ......” “ခင့္သား...က နင့္လိုအေခ်ာပဲ.... အိမ္က သားလည္း ဒီအရြယ္ပဲေလ.... ေနာက္ေန႕မွ ျမင့္ေခၚလာခဲ့မယ္....” 

“ျမင့္ေခၚ လာမယ္ဆိုရင္ ခင္တို႕ေခြးေတြကို ႀကိဳးခ်ည္ထားမွရ မယ္ခင္ရဲ႕..... ျမင့္သားက ေခြးအရမ္းေၾကာက္ တတ္တဲ့ ဆိုက္ကို(Psycho) ရွိတယ္ေလ...” အေမ့ သူငယ္ခ်င္း ထိုမိန္းမႀကီးဆီမွ စကားသံၾကား လိုက္ရုံျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖစ္သြားမိသည္...။ ဒါ...ဒါဆို... ညတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ေခြးေက်ာင္းတဲ့နားက ျဖတ္လာတဲ့သူက ထိုမိန္းမႀကီး၏ သားျဖစ္မည္ထင္သည္...။ 

 “ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ျမင့္ရဲ႕...” “လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က သူေခြးကိုက္ခံရဖူးတယ္... ေနာက္ၿပီး အိပ္မက္ေတြ မက္ရင္လည္း ေခြးကိုက္ခံရတဲ့ အိပ္မက္ပဲ မက္တတ္တယ္... သတၱ၀ါေတြထဲမွာ ေခြးကိုေတာ့ ေတာ္တာ္ေၾကာက္တယ္ ခင္ရဲ႕..” “ေအာ္... ေနာက္ေန႕လာရင္ ေခၚလာေလ.. ေခြးေတြ ႀကိဳးခ်ည္ထားပါ့မယ္... သားနဲ႕လည္း အေဖာ္ရတာေပါ့...” 

အေမေျပာမွပင္ ကြၽန္ေတာ္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္သြားရ၏။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လိ္ပ္ျပာမလံုပင္ ျဖစ္မိသည္...။ “သား သံုးေလးရက္ရွိၿပီ ဖ်ားေနတာခင္ရဲ႕ .... ည(၉)နာရီေလာက္ဆို.... သားက ကြၽန္မအတြက္ ေဆး၀ယ္ေပးရင္း... မေလးရွားသြားတဲ့ သူ႕အစ္မဆီကို ကြၽန္မ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ဖုန္းသြားသြား ဆက္ေနက်... ခုဆိုရင္.... တစ္ရက္ျခားမွ သြားေတာ့တယ္.. သြားရင္ ဒီနားက လမ္းၾကားကမျဖတ္ဘူးလို႕လည္း ေျပာတယ္... ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး...” 

ထိုစကားကို ကြၽန္ေတာ္ၾကားလိုက္ ရသည္နွင့္ ၾကက္သီးမ်ား ထသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ရင္ထဲမွတစ္ခုခု အေပၚသို႔ တက္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ တဇြတ္ထိုးႏိုင္ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္အလိုတစ္ခုေၾကာင့္ တပါးသူသည္ အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္သြားမွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့ေခ်..။ 

အမွားတစ္ခုကို ၀န္မခံႏုိင္ေသာ သူထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ျဖစ္သည္...။ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့ေသာလုပ္ရပ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္သူ႕အား သြား၍ မေတာင္းပန္ခဲ့ပါ....။ ၀န္မခံရဲတာလည္း ပါေပလိမ့္မည္။ 

“ဂ်က္ကီ...ေရာ့ကီ....လာ...ေဟ့ေကာင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲကြ....” ႏွစ္ေကာင္လံုး မလာသျဖင့္... ကြၽန္ေတာ္ေခြးႏွစ္ေကာင္ နားေရာက္သြားေလသည္....။ အသည္းအမဲ တစ္ခုခုကို ကိုက္ခဲ့ေနေသာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုၾကည့္ လိုက္သည္။ အသားတံုးႏွစ္တံုး သံုးတံုးအား ကိုက္ခံ ေနၾကေလသည္။

 “အသားေတြ႕ရင္ မင္းတို႕ေတြ႕ မေရွာင္ဘဲ....” ေျပာေျပာ ဆိုဆိုႏွင့္ပင္ ေခြးႏွစ္ေကာင္ လည္ဂုတ္ကို အဆြဲ............. က “အားးးးးးးးးးးးး ” ကြၽန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရေသာ အရာေၾကာင့္ မ်က္လံုး မ်ားျပာေ၀ သြားၿပီး ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္သြား ေလသည္။ ဘာကို ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ပင္ျဖစ္သြားသည္.။ ေနာက္မွ ေသေသ ခ်ာခ်ာၾကည့္ မိေသာအခါ..... ေျမြရုပ္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္....။

 “ဟူး..... ေတာ္ေသးတာေပါ့.... ဘယ္သူမွမျမင္လို႕... ရင္ေတြ တုန္တာေမာလိုက္တာ....” ကြၽန္ေတာ္တစ္ကိုယ္တည္းေရရြတ္မိသည္ ကြၽန္ေတာ့္တြင္လည္း ေျမြအလြန္ အမင္းေၾကာက္တတ္ေသာ ဆိုက္ကို(Psycho) ရွိသည္။ ကတုန္ ကယင္နဲ႕ပင္..... အိမ္သို႕အျပန္... လမ္းအေကြ႕တြင္..... 

ကြၽန္ေတာ္အား တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေန သလိုလို ခံစားမိလိုက္သည္။ အေမွာင္ထဲမွ မႈန္ပ်ပ် အလင္းေရာင္တြင္ စူးရွေသာ မ်က္၀န္း တစ္စံုကို ကြၽန္ေတာ္လွမ္းျမင္ရသည္....။ ထိုသူသည္ အနည္းငယ္ေရွ႕တိုးလာၿပီး.. ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားတစ္ ခြန္းကပ္၍ ေၿပာသြားခဲ့၏။ 

“မင္းမွာလည္း ေျမြအရမ္းေၾကာက္ တတ္တဲ့ ဆိုက္ကို (Psycho) ရွိတယ္မဟုတ္လား.... မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ မင္းေခြးႏွစ္ေကာင္ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ၀မ္းေကာင္းေကာင္း သြားလိမ့္မယ္...” ထိုလူသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား.. ႏႈတ္ခမ္း တစ္ဖက္တြန္႕ရုံသာၿပဳံးျပသြားၿပီ တစ္ဖက္လမ္းသို႕ေက်ာခိုင္း သြားေလသည္။ 

ေအာင္မိုးသူ(Dennis)စူးရွ 

Short Story@Liters 

NO-10JAN2012-002 

 www.nayzawlin.com 

aung.moethu1@gmail.com

 aung.moethu1@nayzawlin.com/ 

www.aungmoethu.blogspot.com/