ေရႊ၀ါေရာင္ ေျမျပင္ထက္မွ ေရြ႔လ်ားသြားေသာ ၾကယ္ေလးမ်ား (ရသ ဝတၳဳတို)

"ဟယ္လို….. လႈိင္ထြန္း စကားေျပာေနပါတယ္ ခင္ဗ်ာ….. Golden Land Travel & Tours Co.ltd ကပါခင္ဗ်ာ…" ရုံးခန္းသို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ျမည္လာေသာ ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္ကာ… ေျပာေနက် စကားအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္မွ ထြက္က်သြား၏။ တစ္ဖက္မွ ေျပာေသာစကားသံကို ၾကားရလိုက္ရသျဖင့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး (English) အဂၤလိပ္လို ယဥ္ေက်းစြာ ကၽြန္ေတာ္ ေျဖဆိုေနရသည္။

တစ္ဖက္မွ ဖုန္းခ်သြားကာမွ ထိုင္ခုံေပၚသို႕…. ေျခပစ္လက္ ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္ရ၏။ နံနက္ပိုင္း စီးလာေသာ ဘတ္(စ္)ကားၾကပ္ပါသည္ဆိုမွ ရုံးသို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္… Tourist ဖုန္း နွင့္ေတြ႕ရသျဖင့္ …. ပိုလို႕ပင္ အေမာဆို႔ သြားရသည္….။

ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ေနရင္းပင္… ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ၿပဳံး လိုက္မိသည္…။ ျပည္ပခရီးသြားျခင္း ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းအား ၀ါသနာ ပါေသာေၾကာင့္သာ Travel & Tours တစ္ခုတြင္ စာရင္းကိုင္ (Accountant) ေနရာတြင္… လုပ္ေနေသာ္လည္း…. Hotel (ဟိုတယ္လ္) အမ်ားအျပားႏွင့္ ဆက္ဆံရျခင္း ၊ Tourist (ႏုိင္ငံျခားသား) မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရျခင္းတို႕တြင္ မိမိႏိုင္ငံအား အထင္မေသး ေအာင္ စကားလွေအာင္ ေျပာေနရသည္ႏွင့္ပင္… စိတ္ဖိစီးမႈ အမ်ားအျပား ကၽြန္ေတာ့္ထံသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္။

လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း ေျပာစကားမ်ားအရ…. အေစခံ ဆားဗစ္ (Service) (Travel & Tours) ဟူ၍ ပင္ျဖစ္သည္…။ မွန္ေနေတာ့လည္း… ႏိုင္ငံျခားသား (Tourist) မ်ားလာလွ်င္ စိတ္တိုင္းက် အေစခံသဖြယ္ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးေနရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

G-mail ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းပင္ အသစ္ ေရာက္လာေသာ ေမးလ္(Mail)တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္..။ ၾသစေတးလ်တြင္…. အလုပ္သြား ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းထံမွျဖစ္သည္..။

သူေရးထားေသာ စာထဲတြင္ ေနာက္(၂)လဆိုလွ်င္ သူႏိုင္ငံသား ခံယူေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း…. မိသားစုႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီ…တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေတာ့ လာလည္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း….. သူအားလံုး အဆင္ေျပလွ်င္ မိသားစုကိုပါ ေခၚေဆာင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း စာအရွည္ႀကီး တစ္တစ္ေစာင္ ကိုရင္ေမာစြာ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရသည္။ Mail ျဖင့္ပို႕လိုက္၍သာ ေတာ္ေတာ့သည္… အျပင္မွာ… သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္… ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စကားမ်ားရဦးမည္။

"ကလင္…….ကလင္းးးးးးးးးးးးး"

"ဟယ္လို……Golden Land Travel & Tours Co.ltd ကပါခင္ဗ်ာ…"

"@#$%^…… နင္တို႕…ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ…… အလုပ္ကို ေသခ်ာမလုပ္ၾကဘူးလား……"

ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္….. အဂၤလိပ္လို ဆဲေရးသံႏွင့္အတူ…. ၾကားလိုက္ရေသာအသံေၾကာင့္….. ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴး သြားရသည္။ France (ျပင္သစ္) မွ ေရာက္လာေသာ (Tourist) ဖြားဖြားႀကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္…. ဟိုတယ္လ္မွ ထြက္သည့္ရက္ (Check Out) (၄)ရက္ေန႕ ျဖစ္၍…. ဟိုတယ္လ္မွ ထြက္ၿပီး ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ အသြားတြင္ ….

(၄)ရက္ေန႕ ထြက္မည့္ေလယာဥ္ တြင္ သူမနာမည္ မပါဘဲ… (၅)ရက္ေန႕မွပါမည္ဟု ေလယာဥ္ကြင္းမွေျပာရ်္.. ဟိုတယ္လ္သို႕ျပန္အလာတြင္ ဟိုတယ္လ္တြင္လည္း (Check Out) အထြက္ျပၿပီးသည္ျဖစ္ရ်္….. ၀င္မရျဖစ္ေနကာ… ကၽြန္ေတာ့္ထံ ဖုန္းဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္…။ ျပသနာအား…. အေျဖရွာလိုက္ရာ တြင္…. ေလယာဥ္ လက္မွတ္ျဖတ္သည့္ ေနရာတြင္… (၄)ႏွင့္(၅)အား…. ကြန္ပ်ဴတာတြင္ မွားႏွိပ္ လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္….။

စာရင္းကိုင္ဟု အမည္ခံထားေသာ္လည္း…… (Toursit)မ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ ထားေသာေၾကာင့္… ရုံးမွ ဟိုတယ္လ္သို႔ ပန္းစည္း တစ္စည္း၀ယ္ကာ ကၽြန္ေတာ္ သုတ္ေျခတင္ရေတာ့သည္…။ ဟိုတယ္လ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာတြင္ (Reception)တြင္.. (Tourist) ဖြားဖြားႀကီးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္…။ ပန္းစည္းကိုင္၍ အနားသြား ေသာအခါ…. ေဒါသမ်ား အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ထြက္ေန၍. အသားမ်ား တဆက္တုန္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရ၏။

"@#$%...... အလုပ္ကိုေသခ်ာ မလုပ္ဘူး..... @#$%"

ပန္းစည္းေပးလိုက္ ေသာအခါ ပန္းစည္းအား လႊင့္ပစ္လိုက္ကာ.. ပြစိပြစိျဖင့္ ေျပာဆိုကာ…. ေအာ္ဟစ္ ေနေတာ့သည္..။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္…. ေနာက္ထပ္ General Manager ပါေရာက္လာကာ ဒူးေထာက္ မတတ္ေတာင္းပန္ ရေတာ့သည္…။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ေနာက္တစ္ရက္ ဟိုတယ္လ္တြင္ တစ္ည လက္ေဆာင္ေပးေနေစ၍ မနက္စာႏွင့္ညစာပါ ထိုဖြားဖြား လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ရသည္။ အျခားႏိုင္ငံမွ ေနာက္တစ္ႏုိင္ငံသို႕ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ တစ္ေယာက္တည္းလာရဲေသာ သတၲိကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးမိ သည္။ ထိုေန႕မွစ၍….. ထိုအလုပ္အား တစတစကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္လာမိသည္…။

*** *** *** ***

"ကလင္……ကလင္းးးးးးးးးးးး"

" ဟယ္လို……Golden Land Travel & Tours Co.ltd ကပါခင္ဗ်ာ…"

"ဟဲ့….လႈိင္းထြန္းငါပါဟ…..ခ်စ္ဆုေလဟာ…."

"ေအး…ခ်စ္ဆုေျပာေလဟာ…."

"အကူအညီတစ္ခုေတာင္းမလို႕ပါ…..ဟ"

"ဘာအကူအညီလဲ ေျပာေလ…."

"'ဒီလိုဟ….ငါ့အေမရဲ႕သူငယ္ခ်င္း…. ကေနဒါ(CANADA)ကေရာက္ေနလို႕ဟ…. ပုပၸါးက ေအာင္မင္းေခါင္ပြဲကို သြားၾကမလို႕တဲ့…အဲဒါ နင္..ပုပၸါးက တည္းဖို႕ဟိုတယ္လ္ေရာ….. ရန္ကုန္မွာ တည္းဖို႕ဟိုတယ္လ္ေရာ…. သူတို႕အႀကိဳက္ အဆင္ေျပေအာင္….. ကူညီေပးပါဟာ…. "

"ေအာ္…ေအး….ဒါဆို သူတို႕ကို Summit Parkview Hotel မွာ ေစာင့္ခိုင္းလိုက္ေလ…. ငါအားလံုး လာလုပ္ေပးလိုက္မယ္."

"ေအးေအး…..ငါ့အေမပါ ပါလာလိမ့္မယ္ေနာ္….ေက်းဇူးပဲသူငယ္ခ်င္း…."

ရုံးမွ ဆင္းဆင္းခ်င္းပင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုတယ္လ္ဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့သည္…. ခ်စ္ဆု အေမကလည္း…. ကေနဒါမ ွ(CANADA) မွ ဘယ္လို (Tourist)နဲ႕ရင္းႏွီးေနသည္ မသိေပ….။ ဟိုတယ္လ္ ၀င္၀င္ခ်င္း စားပြဲခံုေပၚတြင္…. ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ ရသည္မွာ ျမန္မာ အမ်ဳိးသား တစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္….။ ခ်စ္ဆုအေမက ကၽြန္ေတာ့္အားျမင္သည္ႏွင့္…..

"သား….လာ..အန္တီရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေလ…. ခင္ျမတ္ေအးတဲ့….သူက ကေနဒါ( CANADA)ႏိုင္ငံသား ခံယူထားတာေလ… ဟိုဘက္ကေတာ့ သူ႕အမ်ဳိးသား… သူတို႕က ပုပၸါးက ေအာင္မင္းေခါင္ပြဲကို သြားၾကမွာ….သားအဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးပါဦး.."

"အန္တီ….ဒီမွာ လိုအပ္တာေလးျဖည့္လိုက္ပါဦး……"

ကၽြန္ေတာ္ ထိုးေပးလိုက္ေသာ စာရြက္အားၾကည့္ၿပီး….. ေဒၚခင္ျမတ္ေအး ဆိုေသာမိန္းမႀကီးသည္… မ်က္ခံုး ႏွစ္ဖက္အား ပင့္ကာ…..သူ႕လက္္ထဲမွ ပတ္စ္ပို႕စာအုပ္အား ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႕ လွမ္းပစ္လိုက္ၿပီး….

"ဒါ ... မင္းလုပ္ရမယ့္ အရာေတြပဲ….. မင္းမသိဘူးလား မင္းပဲျဖည့္လိုက္ေလ…. အန္တီကို လာမျဖည့္ခုိင္းနဲ႕….."

အထက္ဆီးႏိုင္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မဟုတ္ခဲ့သည့္ အတိုင္းပင္ ျမန္မာေလသံျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္အားေျပာလိုက္ေသာ စကား တစ္ခြန္းေၾကာင့္… ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္မ်ား ဖိန္းကနဲျဖစ္သြားသည္….။ ကူညီေပးရုံ သက္သက္ လာခဲ့ေသာ္သူအား…. ဆက္ဆံလိုက္ပံုမွာ မထင္ရက္စရာပင္…. ဒါေတာင္ယခင္က ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္….။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားခ်င္ ေသာ္လည္း ခံစားခ်က္ တစ္ခုကိုထိန္းကာ….. ၿပဳံးျပလိုက္၍ ....

"ကၽြန္ေတာ္က… ခ်စ္ဆု အကူအညီ ေတာင္းလို႕ လာကူညီတာ ပါခင္ဗ်ာ ဘာအက်ဳိးအျမတ္မွ မယူပါဘူး..ခုဒီဟိုတယ္လ္မွာ တည္းမယ္ဆိုရင္လည္း….. 150 ေဒၚလာေပးရမယ့္ ေနရာမွာ အန္တီတို႕….. 110 ေဒၚလာပဲ ေပးရေတာ့ မွာပါ…."

ၿပဳံး၍ ေျပာလိုက္ရေသာ္လည္း ရင္ထဲမ ွခံစားခ်က္တစ္ခုက တဆစ္ဆစ္နာေနသည္…. ထိုမိန္းမႀကီးအမ်ဳိးသား မွတ္ပံုတင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ပဲရွိေသး၏။

"ပုပၸါးမွာေတာ့ ဒီရက္ပုိင္းလူၾကပ္ေတာ့……. အန္တီတို႕….. Special Room ရမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်…. 5Stars Hotel (ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟိုတယ္လ္) ေကာင္းေကာင္း မွာေတာ့…ႏွစ္ေယာက္ခန္းေတာ့ ရလိမ့္မယ္…." ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေသာအခါ….. ေဒၚခင္ျမတ္ေအး၏ ႏႈတ္ခမ္းသည္ ေအာက္သို႕ အနည္းငယ္တြန္႕သြားၿပီး…

"အို…(Special Room)မွ မရရင္ မတည္းပါဘူး…. မင္းဆီက မရရင္ ငါတို႕ဖာသာ….. ဘုတ္ကင္ယူေတာ့မယ္.."

"အန္တီ့ သေဘာပါပဲခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္ မရရင္ အန္တီတို႔လည္း မလြယ္ပါဘူး….. ကၽြန္ေတာ္ ကူညီတယ္ဆိုတာ အန္တီတို႔ တစ္ရက္ကို ေဒၚလာ20-30ေလာက္ သက္သာမွာပါ…" ကၽြန္ေတာ့စကားသံတြင္ ေဒါသသံအခ်ဳိ႕ဆြတ္ပါလာသည္ကို သတိထားမိေသာ သူမ၏အမ်ဳိးသားသည္…. သူမ.. ထိုင္ေနရာမွ ခဏ ထြက္သြားေသာအခါ…. ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္၍ …. "စိတ္မရွိပါနဲ႕…….သားရယ္….သူက ကေနဒါ(CANADA)က ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာမို႔လို႔ပါ…."

ျမန္မာျပည္မွာ ေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား ဟူေသာေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္ခ်င္သည္…..။ ျမန္မာျပည္မွာပဲေမြး…. ဒီျပည္မွာပဲႀကီး ၿပီး…. ဟိုတယ္လ္ အေကာင္းစား ကိုေတာင္ ေရြးေနရ ေလာက္ေအာင္….. ဒီမိန္းမ ဘ၀ေမ့သြားၿပီလားဟု ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေပါက္ကြဲေနမိသည္…။

"ေရာမေရာက္ရင္…..ေရာမလိုက်င့္" ဟူေသာ စကားေတာင္ ရွိေသးသည္… ကေနဒါ(CANADA) တြင္ သူမဖာသာ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနပါေစ။ သူမေရာက္ေနသည္မွာ ျမန္မာျပည္ဟု ေျပာျပန္လွ်င္လည္း…. သူမသည္ယခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ယခုတြင္ တျခားႏိုင္ငံမွလာေသာ Tourist တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူမလာသည္မွာ လည္း ပုပၸါး ေအာင္မင္းေခါင္ပြဲျဖစ္သည္။ Tourist ေတာ့ Tourist ပင္ ဘယ္လို နာမည္ေပးရမွန္းပင္ ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ့ေခ်။

Tourist မဟုတ္ေသာ Tourist မိန္းမႀကီး၏ ကိစၥၿပီးေသာအခါ…. ဟိုတယ္လ္မွ ထြက္ထြက္ခ်င္းပင္ ေလကိုတ၀ႀကီး ရွဴပစ္လိုက္သည္…။ တေန႕ကပင္…. ၾသစေတးလ်တြင္ ႏိုင္ငံသား ခံယူေတာ့မည့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ …. စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ သည့္ၾကားထဲမွ….. ဒီမိန္းမႏွင့္ ထပ္လာေတြ႕သည္…။ ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္ေသာ စကား တစ္ခြန္းသာရွိသည္.. ျမန္မာႏုိင္ငံသား မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဘူးလားဟုပင္…..။

ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့….. ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး ဘာပဲျဖစ္ေနပါေစ… ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္..။ ေတြးေနရင္းႏွင့္ပင္….. အိတ္ထဲမွ ဟန္းဖုန္းေလးကထျမည္ေလသည္…….

"ဟယ္လို….."

"ဘယ္လို…..ဆရာဆံုးၿပီဟုတ္လား….ဘယ္မွာလဲကြာ…."

"သူ႕အိမ္မွာပဲ…အသည္းေရာဂါနဲ႕ ဆံုးသြားတာကြ……"

"သူ႕အိမ္မွာပဲဆိုေတာ့ သူ႕ဆႏၵျပည့္၀ သြားတာေပါ့ကြာ……."

ယခင္က အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးခဲ့ေသာ…… ဆရာဆံုးသြားၿပီဟု သူငယ္ခ်င္းမွ ဖုန္းဆက္ ေျပာခ်င္းခ်င္းပင္…..။ သင္တန္းတုန္းက ဆရာေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္သြားရမိသည္….။

"ေအး….ဆရာေျပာခ်င္တာက… သြားႀကိဳက္ သေလာက္သြား…မင္းတို႕တိုးတက္ဖို႕သြားတာ ဘယ္ႏိုင္ငံသြားသြား စံုေလ ေကာင္းေလပဲကြာ…… ဆရာလည္း က်န္းမာေနသေရြ႕သြားမွာပဲ…ေအးဒါေပမယ့္ ေသရင္ေတာ့ ဒီမွာပဲေသမွာကြ… ဘာျဖစ္လို႕လဲသိလား….. ဗုဒၶရဲ႕အရိပ္ ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္အရိပ္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာမွာပဲ ေခါင္းခ်ခ်င္ တယ္ကြာ မင္းတို႔ အဲဒါေလး တစ္ခုေတာ့ မွတ္ထားၾကပါ။"

ဟိုတယ္လ္ေရွ႕လမ္းထက္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္ေလကို တစ္၀ႀကီးရွဴသြင္းလိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ မိသည္။ တစ္ရက္ကေတြ႕ေသာ လင္းလက္လက္ၾကယ္ေလး တစ္လံုးကို မေတြ႕ရေတာ့ေပ…..။ ေကာင္းကင္ ကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ယခင္က ေတြ႕ရေသာၾကယ္ေလးသည္ ေၾကြက် သြားျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ ေရြ႕လ်ားသြားျခင္းလားဟု ထင္ေနမိသည္….။ စဥ္းစားရင္း…. စဥ္းစားရင္း…. ေတြးရင္း ေတြးရင္းႏွင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ထဲက ၾကယ္ေလး တစ္လံုး လြင့္ပါး ေၾကြက်သြား ခဲ့သည္ကို…. ကၽြန္ေတာ္ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး ေရြ႕လ်ားသြား သည္ဟု ထင္ေနဆဲျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထုိင္ေသာ ျမန္မာ့ေျမႀကီး၏ အထက္ ေကာင္းကင္ရွိ ၾကယ္ေလးေတြ… ဘယ္ေလာက ္ေၾကြက်ၿပီ ဘယ္ေလာက္ေရြ႕လ်ား သြားၾကတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးရင္း ေတြးရင္ပင္ ကြၽန္ေတာ္ ရပ္လွ်က္ရွိေသာ အထက္ ေကာင္းကင္ယံမွ ၾကယ္ေလးမ်ား သည္လည္း။

ေအာင္မိုးသူ(Dennis)
စူးရွ
Short Story@Liters
NO-10JAN2012-002
www.nayzawlin.com
aung.moethu1@gmail.com
aung.moethu1@nayzawlin.com/
www.aungmoethu.blogspot.com/