ဦးရုကၡစုိး ႏွင့္ သင္ယူပါသည္ ျမန္မာျပည္

ရန္ကုန္တြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔မွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔က အလန္း လြန္ေနေသာ စံုတြဲမ်ားကို အေငးလြန္မိ ေသာေၾကာင့္ အတူလာသည့္ ဦးရုကၡစိုးႏွင့္တကြဲစီ ျဖစ္သြားသည္။

ဦးရုကၡစိုးက ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တုိ႔အား နတ္မ်က္စိႏွင့္ လိုက္ရွာရာ ေနာက္ဆံုး ေရႊတိဂံု ေစတီေပၚတြင္ ေငါင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ဟိုရွာ သည္ရွာ လုပ္ေနေသာ သေကာင့္သားမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ ရေလသည္။ အခ်ိန္က ည …။ ေရႊတိဂံု ေစတီႀကီးကား နီယြန္မီးမ်ားတဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္။

ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလို႔ လင္းတမႈိင္ မႈိင္ေနၾကတာလဲကြာ။ အခုလိုအခ်ိန္ သာေတာင့္သာယာ အေနအထားမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနစမ္းပါကြ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးပဲ ေပ်ာ္။ က်ေနာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ေနၿပီ။

ရုကၡစုိး။ ။ ဘာျဖစ္လို႔ ညစ္တာလဲကြ …။ ေၾသာ္ သိၿပီ မိန္းကေလးသီးသန္႔ ဘတ္စ္ကားေတြ ေပၚလာလို႔ ထင္တယ္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ လုပ္ၿပီ ဦးရုကၡစိုးကလည္း … မိန္းကေလး သီးသန္႔ ဘတ္စ္ကား ေပၚတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က ဘာလို႔ စိတ္ညစ္ရမွာလဲ။

ရုကၡစိုး။ ။ မသိဘူးေလကြာ … မင္းတို႔က အရမ္း အေတြးေခါင္တဲ့ ေကာင္ေတြဆိုေတာ့ …၊ ရည္းစားေလး တေယာက္ေလာက္မ်ား မေတာ္တဆ ရခဲ့ရင္ ဒီဘတ္စ္ကားေတြနဲ႔ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕လို႔မ်ား ေတြးၿပီး စိတ္ညစ္ေနလားလို႔။

ဖိုးရႈပ္။ ။ မလိုပါဘူး ဦးရုကၡစိုးရာ။ တကၠစီ စီးမွာေပါ့။

ႂကြက္စုတ္။ ။ တကၠစီစီးဖို႔ ေနေနသာသာ ဖိနပ္ေတာင္ စီးစရာ မရွိေတာ့ဘဲနဲ႔မ်ား။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ ဟုတ္သားပဲ။ ဦးရုကၡစိုး ေပါက္တက္ကရ ထင္ရာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ေမ့သြားတာ။ က်ေနာ္တို႔ ဖိနပ္ေပ်ာက္သြားလို႔ဗ်။

ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ …။

ဖိုးရႈပ္။ ။ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘုရားကန္ေတာ့ေနတုန္း ေဘးမွာ ဖိနပ္ေတြ ခၽြတ္ထားတာ … ကန္ေတာ့ၿပီးလို႔ လွည့္လည္း ၾကည့္လိုက္ေရာ မရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ မနက္ကမွ ဝယ္လာတဲ့ ေအာကတၱီပါ အသစ္စက္စက္ေတြ။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒါေတာ့ ခံေပါ့ကြာ။ ဒါ ျမန္မာျပည္ကြ … ျမန္မာျပည္ … ဖိနပ္အသစ္ ဆိုရင္ ေပ်ာက္တတ္တယ္ … မွတ္ထား။ ဖိနပ္အသစ္စီးၿပီး အလွဴအိမ္ မသြားနဲ႔၊ ဖိနပ္အသစ္ကို ခၽြတ္ထားရင္ သတိလက္လြတ္ ဘုရား မကန္ေတာ့နဲ႔။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ေၾသာ္ ဟုတ္လား၊ မွတ္သား ေလာက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ ဖိနပ္ဗလာနဲ႔ပဲ ခရီးဆက္ ရေတာ့မွာပဲ။

ရုကၡစိုး။ ။ ေနပါဦးကြာ … ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ … ဘုရားဖူးစမ္းပါရေစဦး။ ကဲ လက်္ာရစ္ ရစ္ရေအာင္။

သာသနာ ႏွစ္ ၂၆၀၀ ျပည့္အတြက္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီးအား စိတ္တုိင္းက် အလွဆင္ထားရာ သူတို႔အားလံုး မ်က္စိမ်ား က်ိန္းစပ္သြားၾကသည္။

ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲကြာ … ထြန္းထားတဲ့ နီယြန္မီးေတြကလည္း မ်က္စိေတာင္က်ိန္းတယ္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါကေတာ့ လူေတြကလည္း ဘုရားဆိုေတာ့ သူတို႔ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အလွဆင္ထားတာ ျဖစ္မွာပါ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ သာဓု ေခၚလိုက္ပါ။

ရုကၡစုိး။ ။ မေခၚႏုိင္ပါဘူးကြာ။ ဘုရားကို အလွဆင္ထားတာမ်ား ၾကည့္စမ္းပါဦး ႏိုက္ကလပ္က်ေနတာပဲ။ မီးေတြကို စိတ္ကူးတည့္သလို လိုက္ခ်ိတ္ထားလိုက္တာ။ အတြန္႔ေတြေကာ၊ အလိမ္ေတြေကာ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ အဲဒီလို မေျပာရဘူးေလ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ မေျပာေကာင္းဘူး။ ဒါ ေဂါပကရဲ႕ ေစတနာေတြ။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒါပဲ … မင္းတို႔က … အေဝဖန္ မခံႏုိင္ဘဲ ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္လို႔ ရမလားကြ။ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီးက သူ႔ က်က္သေရနဲ႔ သူ ေန႔မွာ တမ်ိဳး၊ ညမွာတမ်ိဳး ရွိၿပီးသား။ ဒါကို ေပါက္တတ္ကရ မေယာင္ရာဆီလူး ေလွ်ာက္လုပ္ေတာ့ သူ႔ နဂို ေရွးေဟာင္း အႏုပညာ လက္ရာေတြ ဘယ္လိုက္ရွာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါကေတာ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္၊ ဒါ ျမန္မာျပည္ေလ …။

ရုကၡစိုး။ ။ ဘာဆုိင္လို႔လဲကြ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဆိုင္တာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက ေခတ္အဆက္ဆက္ တုိင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက အစ ေရွးေဟာင္းအေမြ အႏွစ္ ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းရမယ္ ဆိုတာ မသိဘူး၊ ဘုရားေတြ႕လို႔ အလွဆင္ေပးလိုက္ရင္ ကုသိုလ္ရတယ္ ထင္ၿပီး ထံုးေစတီကို ေရႊေရာင္ သုတ္လိုသုတ္၊ ဂူဘုရားေတြကို ထီးတင္လိုတင္ …။

ရုကၡစုိး။ ။ ေၾသာ္ … ျမန္မာျပည္ … အင္း မွတ္သားေလာက္ပါတယ္။

ထိုစဥ္ ည ၁၀ နာရီ ထိုးၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရႊတိဂံု ေစတီေပၚမွ ဆင္းေပးၾကရန္ ေဆာ္ၾသသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ လူအမ်ား ဘုရားကို သုတ္ေျခတင္ ဖူးၿပီး အျမန္ဆင္းၾကရသည္။ ေဆာ္ၾသသံက ဆက္တုိက္ဆိုသလို ထြက္ေပၚလာသည္။

ရုကၡစိုး။ ။ ဆင္းၾကမယ္ေလကြာ … ။ ပိတ္ေတာ့မယ္တဲ့ ေအာ္ေနၿပီ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဓာတ္ေလွခါးက ဆင္းမွာဗ် … ေအးေအး ေဆးေဆးေပါ့။

ရုကၡစိုး။ ။ သူမ်ားေတြ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ သုတ္ေျခတင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ မင္းက ေအးေအး ေဆးေဆးေပါ့ ဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသး ပါဘူးကြာ။ အားလံုး တန္းတူရည္တူပဲ ျဖစ္သင့္တာေပါ့။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဦးရုကၡစိုး မသိပါဘူး … အေပးအယူေလးေတြ ရွိတယ္၊ ဒါ ျမန္မာျပည္ဗ်။

ရုကၡစိုး။ ။ မွတ္သားေလာက္ျပန္ၿပီ။ အင္း ျမန္မာျပည္ေပါ့ေလ။

သူတို႔အားလံုး ေအးေအးေဆးေဆး ေစာင့္ေပးေနသည့္ ဓာတ္ေလွခါးမွ ဆင္းလာစဥ္ ဘုရားေျခရင္းအေရာက္ တုိက္ပံု အက်ႌႏွင့္ လူႀကီးတဦး ပါးစပ္မွ တတြတ္တြတ္ ဆီမန္းမန္းသလို ရြတ္ေနသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ ၾကည့္ေတာ့ အၿမီးအေမာက္ မတည့္ေသာ အဂၤလိပ္စကားမ်ား ရြတ္ဆိုေနျခင္း ျဖစ္၏။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ ႂကြက္စုတ္၊ လူႀကီးက ၾကည့္ေတာ့ သန္႔သန္႔ ျပန္႔ျပန္႔နဲ႔၊ အရာရွိပံုပဲေနာ္။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ မသိဘူး။

သူတို႔နားသို႔ လူငယ္တဦး ေရာက္လာကာ လူႀကီး၏ လက္ကို ဆြဲေခၚေနသည္။ ဖိုးရႈပ္က “ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲဗ်ာ” ဟု စပ္စုလိုက္၏။

လူငယ္က “က်ေနာ့္အေဖပါဗ်ာ။ အစိုးရဝန္ထမ္းပါ။ အစိုးရက လစာတိုးေပးေတာ့ မယ္ဆိုလို႔ ဝမ္းသာလံုးဆို႔ကာ ရွိေသးတယ္ မီတာခေတြက ဒီလကစၿပီး တကယ္ႀကီးကို ခုန္တက္သြားတာနဲ႔ သြက္သြက္ခါေအာင္ စိတ္ေဖာက္ျပန္ သြားတာပါပဲ” ဟု ရွင္းျပေလသည္။

ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ျမန္မာျပည္ … ျမန္မာျပည္ … တညတည္းတင္ သင္ယူလို႔ကို မကုန္ႏိုင္ပါလားေနာ္။

ႂကြက္စုတ္၊ ဖုိးရႈပ္တုိ႔ကမူ ႏွစ္ဦးစလံုးၿပိဳင္တူ “မွတ္သား ေလာက္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္ရယ္” ဟု မတုိင္ပင္ဘဲ ရြတ္ဆိုမိၾက ေလေတာ့ သတည္း။ ။

ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္း အခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။

Source by :http://burma.irrawaddy.org/