ကိုေရႊတို႕ ဆင္ၿခင္ၾကဖို႔ ၂

**(မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ခိုလံႈေနၾကေသာ UN မွတ္ပံုတင္ခြင့္ရရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ၾကိဳးစားေနၾကသည့္ အေထာက္အထားမဲ့ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား သတိျပဳဆင္ျခင္ျပီး ခ်င့္ယံုႏိုင္ၾကေစရန္အတြက္သာ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ )**

ေၾသာ္……..ဒုကၡ……..ဒုကၡ…

တူ…….တူ………..တူ………တူ

မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအလုပ္႐ႈပ္ေနခိုက္ ဖုန္းက၀င္လာသည္။ နံပါတ္ကိုၾကည့္လိုက္ျပီး ေၾကြးရွင္မဟုတ္မွန္းေသခ်ာေတာ့မွ…………..

“ဟယ္လို………”

“ဟယ္လို……….ကိုဂတံုးလားခင္ဗ်။ အကို႕ဖုန္းနံပါတ္ကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီကရတာ။ တခုေလာက္ေမးခ်င္လို႕ပါအကို”

“ဟုတ္ကဲ့……… ေမးပါခင္ဗ်။ သိတာဆိုရင္ေတာ့ ေျပာျပပါ့မယ္”

လက္ကမအားသျဖင့္ ဖုန္းကိုပခံုးႏွင့္ညွပ္ျပီးေျပာေနရင္း ဒယ္အိုးကိုမီးဖိုေပၚတင္ကာ ဂက္စ္ဖြင့္လိုက္သည္။ ၾကက္သြန္ျဖဴကိုဆီနည္းနည္းႏွင့္ ဆီသတ္လိုက္သည္။

“မေန႕ကက်ေနာ္ ……႐ံုးကိုေရာက္သြားျပီး UN မွတ္ပံုတင္ဖို႕ကိစၥအတြက္ စကားသြားေျပာျဖစ္တယ္အကို။”

“အဲဒီေတာ့……….”

“အဲဒီေတာ့…….. သူတို႕က ရင္းဂစ္ ၁၂၀၀ ေတာင္းတယ္အကို။ ေနာက္လရမယ္တဲ့။ မရရင္ ပိုက္ဆံျပန္ေပးမယ္လို႕ ေျပာတယ္။ အဲဒါ ျဖစ္လားမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား သိခ်င္လို႕ပါ”

ၾကက္သြန္တူးမည္စိုးသျဖင့္ ျပန္မေျပာအား။ ခဏေလးညီ ဟုေျပာကာ မီးနည္းနည္းေလွ်ာ့လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ အသားႏွင့္ လိုအပ္သည့္အစာပလာမ်ားထည့္ကာ ေရအနည္းငယ္ထည့္လိုက္ျပီး မီးရွိန္ကိုျပန္ျမွင့္လိုက္သည္။ ျပီးမွ………..

“နည္းနည္းေမးမယ္ညီ။ ေစာေစာကမင္းေျပာတာ ၁၂၀၀ ေပးရမယ္လို႕ေျပာတယ္ေနာ္။ ဟိုအရင္က UN ရဖို႕ဆိုျပီး ၃၁၀ ေပးရတာေရာမင္းသိလား။ အဲဒီ ၃၁၀ ကို ေပးထားျပီးသားအျပင္ ၁၂၀၀ ကိုထပ္ျပီးေပးရမလား။ အဲလိုလား။”

“မဟုတ္ဘူးအကို။ အရင္ ၃၁၀ တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္ထားတာဆိုေတာ့ အဲဒီကိစၥက်ေနာ္သိတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္မလုပ္ဘူး။ ခုမွ အသစ္လုပ္တာအကို”

“ေအး……. မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕မရေသးတာေရာ မင္းသိမွာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္မရေသးတာလဲ။ အရင္လူေတြအတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးမွာလဲဆိုတာေရာ မင္းေမးလိုက္ေသးလား”

“ဟုတ္………ေမးလိုက္တယ္ခင္ဗ်။ သူတို႕ေျပာတာကေတာ့ အရင္တေခါက္က တိုင္တဲ့လူေတြရွိလို႕ UN ႐ံုးက မွတ္ပံုတင္ဖို႕မခ်ေပးေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ အရင္ကိစၥက cancel ျဖစ္သြားျပီတဲ့။ ခုရမွာက အသစ္တဲ့။ မေလးရွားက ဘယ္အဖြဲ႕ကိုမွမေပးဘဲ သူတို႕တဖြဲ႕တည္းေပးမွာတဲ့။ အဲလိုေတာ့ေျပာတယ္။”

“cancel ျဖစ္သြားျပီဆိုေတာ့ အရင္ယူထားတဲ့ပိုက္ဆံေတြက ျပန္ေပးမွာေပါ့။”

“အဲဒါေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူးအကို။ က်ေနာ္လည္းမေမးမိဘူး”

ဒယ္အိုးထဲ၌ ေရခမ္းေနျပီျဖစ္သျဖင့္ စကားစျပတ္သြားျပန္သည္။ အသင့္ခ်ိန္ထားေသာေခါက္ဆြဲကို ဒယ္အိုးထဲထည့္လိုက္ျပီး သမေအာင္ေမႊေနရသျဖင့္ စကားျပန္မေျပာျဖစ္ေသး။ ေကာင္ေလးကလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ေနသည္။ ခဏအၾကာ ေခါက္ဆြဲကို ပန္းကန္ထဲသို႕ထည့္ေပးလိုက္ျပီး ဒယ္အိုးကိုေဆးရန္ေရစိမ္ထားလိုက္သည္။

“အိုေက…..ရျပီညီ။ ေနာက္ဆံုးတခုေတာ့ ေမးအံုးမယ္။ အဲဒီ႐ံုးက ဘယ္သူနဲ႕မင္းစကားေျပာခဲ့ရတာလဲ”

“ဟို……..သူ႕နာမည္ေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူးအကို။ အရပ္နည္းနည္းပုတယ္။ အသားနည္းနည္းမည္းတယ္။ ဆံပင္က ဂတံုးဆံေတာက္ထက္ နည္းနည္းရွည္တယ္အကို။ မိန္းမလည္းရွိတယ္။ သူ႕ပံုစံကေတာ့ အညာသားပံုစံပဲ။ သူနဲ႕ေျပာခဲ့ရတာ”

“ဟုတ္ပါျပီေလ။ ေအး……..အကိုေျပာျပမယ္ညီ။ UN ရမွာျဖစ္ႏိုင္လား၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားဆိုတာေတာ့ အကိုလည္းမသိဘူး။ ရရင္လည္းရမယ္။ မရရင္လည္းမရဘူး။ အဲဒါက UN ႐ံုးကအရာရွိေတြနဲ႕ပဲဆိုင္တယ္။ မင္းတို႕ကို ပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ့႐ံုးကေကာင္ေတြလည္း ေသခ်ာမသိဘူး။ အကယ္၍ ရခဲ့လို႕ရွိရင္လည္း သူတို႕အရင္ပိုက္ဆံယူထားတဲ့လူေတြကို အရင္လုပ္ေပးရမယ္။ cancel လုပ္လို႕မရဘူး။

မရရင္ပိုက္ဆံျပန္ေပးမယ္ဆိုတာက အရင္ကလည္း သူတို႕ဒီလိုပဲေျပာခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အရင္လုပ္ထားတဲ့လူေတြေတာင္ အခုမရေတာ့ဘူးလို႕ေျပာတယ္။ ဖုန္းမတ္ေဆ့ခ်္ပို႕လိုက္၊ ဖုန္းဆက္လိုက္နဲ႕ နက္ျဖန္၊ သဘက္ပဲရေတာ့မလိုလိုေျပာတယ္။ Ipoh နယ္ဖက္မွာပဲ ေပးေတာ့မလိုလို သတင္းလႊင့္တယ္။ ဘာတခုမွမေသခ်ာဘူး။ အခုဆိုရင္ ပိုက္ဆံျပန္ရဖို႕ေတာင္ ၁၀၀% မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ ဒီၾကားထဲမွာ မင္းက ယံုျပီး ၁၂၀၀ ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ ရရင္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့။ မရရင္ေတာ့ မင္းအျပစ္လည္း တ၀က္ပါသြားျပီ။ ေသခ်ာစဥ္းစားေပါ့ညီ။ အကိုကေတာ့ ဒီေလာက္ပဲမင္းကို အၾကံေပးႏိုင္တယ္”

ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ေနာက္လည္းေမးပါမည့္အေၾကာင္းေျပာကာ ဖုန္းခ်သြားသည္။ သက္ျပင္းကိုေလးေလးတြဲ႕တြဲ႕ၾကီးခ်ရင္း ေရစိမ္ထားသည့္ဒယ္အိုးကို စိတ္မပါလက္မပါ ေဆးေနမိသည္။

ေၾသာ္………ဒုကၡ………….ဒုကၡ………..။

စားလို႕ပဲမ၀ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးလားကြယ္႐ို႕…………။
.............................................

ရင္းဂစ္ ၁၂၀၀ ဆိုသည့္ေငြပမာဏက နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ မေလးရွား၌ တလရွာ၍မရႏိုင္။ ယခင္အတိုင္းျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဘယ္သူေတြဆီက ဘာေတြၾကားရအံုးမည္မသိ။ ခုအခ်ိန္ထိေရာ ေပးျပီးတဲ့လူ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိေနျပီလဲ။ ေနာက္ဘယ္သူေတြ ဖုန္းဆက္ျပီး ေျပာၾကအံုးမည္လဲ။ ဒီအပူေတြႏွင့္ေ၀းရာ မီးဖိုေခ်ာင္ေလးတခုတြင္ ခိုလံႈမိကာမွ မီးဖိုမွအပူမီးႏွင့္အျပိဳင္ ဒီအပူကလာေတာက္ေလာင္ျပန္ေလျပီ။

ေၾသာ္……..ဒုကၡ……….ဒုကၡ…………။

ဘယ္ကိုေျပးေျပး မလြတ္ႏိုင္ပါလား။

“ကိုထူး”

ဟဲ့……..ပလုတ္တုတ္။ အေရးေကာင္းခါမွ ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္။ အေတြးေကာင္းခါမွ မန္ေနဂ်ာမမအသံကဖ်က္ျပီ။

“ဧည့္သည္ဆီက complaint လာတယ္။ ေခါက္ဆြဲကငန္လို႕တဲ့”

“ဟိုက္……. ေသျပီဟ”

ဖုန္းေျပာရင္းနဲ႕ခ်က္လိုက္သည့္ေခါက္ဆြဲ။ ဆားႏွစ္ခါထည့္လိုက္မိျပီထင္သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲျပန္ေရာက္လာသည့္ေခါက္ဆြဲကို နည္းနည္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငန္ခ်က္ကကမ္းကုန္ေနသည္။ ဧည့္သည္ကိုထြက္ေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ခ်က္ေပးပါမည့္အေၾကာင္း မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေျပာလိုက္ရသည္။

မန္ေနဂ်ာမမ၏ မ်က္ေစာင္းလွလွက ႏွလံုးသားကို ဒိုင္းကနဲလာေဆာင့္သည္။ ရင္ခုန္လို႕မွမဆံုးေသး၊ သူေဌး၏မ်က္ေထာင့္နီၾကီးက မိုးၾကိဳးပစ္သလိုက်လာျပန္သည္။ casher ကိုင္ေသာတ႐ုတ္မေလးက လကုန္လွ်င္ လခထဲမွ ေခါက္ဆြဲတပြဲဖိုးျပန္ျဖတ္ရန္ ကြန္ျပဴတာထဲတြင္ မွတ္ခ်က္ေရးသည္ကို မ်က္လံုးေထာင့္မွ လွစ္ကနဲလွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ ဒီပံုစံအတိုင္းဆက္သြားပါက အလုပ္ျပဳတ္ဖို႕ကေသခ်ာေနျပီ။

ေၾသာ္……….ဒုကၡ………ဒုကၡ…………….။

အဆံုးမရွိပါတကား……………….။

**ေမာင္ပါလ**
(၂၉၊ ၀၇၊ ၂၀၁၀)

http://www.mgpala.com/ မွ ကူးယူတင္ၿပပါသည္။ မေလးေရာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ပါ။